OS : For Friend HoonHwi
(เนื้อหาเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับผู้ที่เอ่ยถึงแต่อย่างใด)
(ผู้อ่านต่ำกว่า 18 ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน)
วิ้ง วิ้ง วิ้ง บูมเมอแรงค์ !!!
“แด หะ วี !!”
“อะไร!!”
“มึงเปิดเพลงเบา ๆ หน่อยกูจะนอนนนน”
ผมตะโกนออกไปอย่างหงุดหงิดตั้งแต่ยังไม่ลืมตา เสียงวิ้ง วิ้ง วิ้ง ที่เจ้าของห้องชอบฟัง ดังแทรกเข้าในประสาทการรับรู้จนแทบนอนต่อไม่ได้
“กูบอกให้มึงเบาเสียง ไม่ใช่เร่งเสียงโว้ย!!”
สุดท้ายผมก็ทนไม่ไหว ลืมตาโพล่งขึ้นพร้อมกับลุกนั่งบนเตียงเพื่อมองหาไอ้เพื่อนตัวแสบที่จงใจจะปลุกกันให้ตื่น
“ฮิฮิ ก็ห้องกูอ่ะ จะเปิดเสียงดังแค่ไหนก็ได้”
อุ้ก !
“อิเหี้ย กูเจ็บ”
“สมน้ำหน้ามึง”
หมอนใบใหญ่ลอยกลางอากาศไปชนหลังแดฮวีเต็มแรง ร่างเล็กหน้าบิดเบี้ยวตามคำบอกเล่าว่าเจ็บ แม้ความจริงจะรู้ว่ามันแค่สำออย หมอนนิ่มขนาดนั้น มันจะเจ็บเหี้ยอะไร
“กูง่วง มึงเข้าใจป่ะ”
“ง่วงไรอ่ะฮุน นี้มันจะ 11 โมงแล้วป่ะ เราเรียนบ่ายนะเว้ย” มือเล็กชี้ขึ้นไปที่นาฬิกาติดพนัง
ผมมองตามพลางถอนหายใจ “เออ จะ 11 โมงจริง แต่ ! มึง ! เรียน ! บ่าย ! สาม ! ครึ่ง!”
“อิ__อิ”
“อิเวน”
ผมลุกขึ้นอย่างหงุดหงิด ให้ล้มตัวลงนอนต่อก็คงไม่ได้แล้ว จึงจำนนที่จะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อเข้าไปอาบน้ำแทน
แดฮวีที่ดูท่าว่าคงอาบน้ำเสร็จแล้ว นั่งห่อตัวในชุดคลุมอาบน้ำ กำลังไถหน้าจอโทรศัพท์อย่างสบายใจ อดไม่ได้ที่แกล้งผลักหัวมันให้หายหมั่นไส้
“เมื่อคืนแม่งทำกูนอนดึกฉิบหาย”
“กูไม่ได้ทำน๊า~”
“ไม่ได้ทำอะไร มึงเลิกกับผัวได้ 2 อาทิตย์ ทำเหมือนอดอยากมา 2 ปี”
“ว่าแต่กู มึงถามตัวเองก่อนมั้ย ที่ตัวกูแดงขนาดนี้ เพราะใครล่ะหื้มมม !”
มือบางปลดเชือกเสื้อคลุมอาบน้ำออกพอให้เผยเนื้อหนังบริเวณช่วงไหล่ลงมาถึงกลางอก สายตาผมสำรวจรอยเหล่านั้นพลันหน้าร้อนขึ้นมา รีบยื่นมือเข้าไปดึงเสื้อคลุมขึ้นให้เหมือนเดิม ก่อนที่จะหลุดลึกลงไป
“เออ กูเอง”
“หึ ก็แค่นี้อ่ะ”
ปากเรียวยกยิ้มอย่างผู้ชนะ ขณะที่ผมถอนหายใจเป็นรอบที่ 2 ตั้งแต่ตื่น เมื่อคืนทุกอย่างค่อนข้างเกิดขึ้นเร็ว
แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่เกิดขึ้น ไม่ได้เกิดเพราะเราขาดสติ ทว่ามีสติดีกันทั้ง 2 สองคนเลยต่างหาก
แดฮวียังคงถามผมหลายครั้ง ว่ามันได้ใช่มั้ย ตอนทำไม่ได้รู้สึกขัดใจหรือฝืนใจใช่หรือเปล่า ผมส่ายหน้าตามความรู้สึก ไม่ได้เคอะเขินอะไรสักนิด แปลกมากที่ความรู้สึกมันตอบว่า ก็ได้นะ หรือจะเอาความจริงกว่า...
ผมว่ามันก็รู้สึกดีไม่น้อยเลยล่ะ
เสียงเพลงในห้องที่แดฮวีเปิดยังคงดังไปเรื่อย ๆ คลอกับเสียงฮัมเพลงที่เจ้าตัวปล่อยออกมาอย่างอารมณ์ดี ผมมองตัวเองในกระจก สำรวจร่างกายตัวเองดูบ้าง รอยมีไม่มากเท่าที่แดฮวีได้จากผม แต่ก็ย้ำว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นความจริง
ผมส่ายหน้าและเลิกคิดอะไรที่จะมาแย้งความสัมพันธ์ หันไปหยิบโฟมล้างหน้ามาเพื่อเรียกความสดชื่น แล้วหลอดที่หยิบมาช่างเบาหวิวเหลือเกิน
“แดฮวี โฟมล้างหน้ามึงหมดอ่ะ”
“มึงเปิดหลังกระจกดิ แล้วเอาหลอดนั้นทิ้งให้กูด้วย”
“ได้ทีแล้วใช้ใหญ่”
“หรือมึงจะให้กูเข้าไปหยิบให้มะ สัญญาว่าจะช่วยอาบน้ำตั้งปลายผมยันปลายเล็บเลย”
ผมเว้นจังหวะมองบนกับนิสัยขี้อ่อยของเพื่อนเพียงวินาที ก่อนจะแกล้งทิ้งโฟมล้างหน้าหลอดเปล่าลงถังขยะเสียงดัง
“ไม่ต้อง กูอาบน้ำเองได้”
“จ้าาาาาาาาาา รีบ ๆ ด้วยนะ กูหิว”
“รอไม่ได้ก็ดูดนิ้วตัวเองไปก่อนนะ กูยังเฉย ๆ”
“จีฮุน!”
ผมหยุดต่อล้อต่อเถียงกับคนที่ชอบเอาชนะอย่างแดฮวี รีบอาบน้ำให้ตัวเองสดชื่น แล้วค่อยออกไปรบกันต่อด้านนอก
น้ำเย็น ๆ ช่วยให้ผมมีกำลังกลับมาได้เยอะเลยล่ะ บวกกับกลิ่นแชมพูที่เจ้าของห้องเลือกกลิ่นมาอย่างดีแล้วทำให้ชื่นใจอย่างที่เคยได้กลิ่นจากร่างกายนั่น
ประตูห้องน้ำเปิดออกแล้วผมก็เดินออกมาอย่างไม่รีบเร่ง เห็นเจ้าเพื่อนตัวเล็กยืนเท้าเอวในชุดพร้อมออกไปข้างนอกเต็มที่แล้ว ผมหลุดหัวเราะเพราะแดฮวีย่นจมูกมองอยู่ตรงนั้น มันน่ารักนะ ...แต่ในสายตาคนอื่นเท่านั้นแหละ
“ดูทำหน้า กูไม่นั่งอ่านนิยายในห้องน้ำก็บุญหัวมึงละ”
“มึงช้าอ่ะ กูบอกว่ากูหิวไง” แดฮวีทำท่ากระทืบเท้าปึงปัง
ผมหัวเราะอีกครั้งขณะเดินเข้าไปใกล้ “งอแงเก่งว่ะ นึกว่าอยู่กับผัวหรอ”
“ผัวหรือเพื่อนก็งอแงได้หมดแหละ คนมันหิวโว้ย”
“รอแปปไม่ได้ไง กูก็อาบน้ำเสร็จแล้วเนี่ย”
อยู่ ๆ แดฮวีก็ปรี่เข้ามายืนตรงหน้า ดวงตาคู่ใสช้อนมองผมพร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก
“ล้างหน้าแล้วอ๋อ” เสียงใสเอ่ยถาม
“ก็เออดิ”
“แต่มันยังมีรอยอะไรอยู่อ่ะ ฝีมือกูแน่เลย”
ผมยกมือขึ้นจับแก้มตัวเองอัตโนมัติ พยายามจะหันไปหากระจกเพื่อมองในสิ่งที่แดฮวีเห็น แต่มือเล็กยกขึ้นมาประกบมือผมแล้วดึงออก ก่อนจะเห็นเจ้าตัวเขย่งตัวขึ้นมาด้วยความเร็ว ฝังจมูกลงที่แก้มของผมค้างนานเป็นวินาที
แดฮวีปล่อยมือผมแล้วลดตัวลงเช่นเดิม ปากเรียวยกยิ้มกว้างพร้อมหลิ่วตา
“โฟมล้างหน้ากูห้อมหอม เข้ากับแก้มนุ่ม ๆ ของมึงมากเลย”
พูดจบขาเล็กก็เดินไปเก็บของอย่างอารมณ์ดี ปล่อยให้ผมยืนมองตามอย่างไร้คำพูดอยู่ตรงนั้น
“ขนลุก”
“ได้ยินนะ”
“ก็พูดให้ได้ยิน”
“เพื่อนหอมแก้มเพื่อนแม่งโคตรเบสิค มากกว่านี้ยังทำมาแล้วเลย”
“...”
“หรือมึงจะทวนอีกรอบมั้ยอ่ะ จีฮุน!”
!!
“อีเหี้ย ! นั่นไดเป่าผมอย่าโยน !! กูซื้อมาแพง”
“อิส้นตีน”
“รักน๊า~”
นอกจากจะไม่สะทกสะท้านในความรู้สึกแล้ว แดฮวียังอารมณ์ดีส่งมินิฮาร์ทมาอย่างกวน ๆ อีกหลายดอก ผมได้แต่ส่ายหัวพลันยกยิ้มลำพัง
แดฮวีแม่ง เป็นคนแบบนี้หรอวะ
.
.
.
ห้าง XX
13.46 น.
“มึง ๆ กูอยากกินไอติมร้านนั้นอ่ะ ไปต่อแถวซื้อกัน”
“จีฮุน โทษนะ คนหิวคือกูป่ะ แต่มึงซัดตั้งแต่ราเมง บิงซู นี่อยากแดกไอติมอีก”
แดฮวีเลิกคิ้วถามทั้ง ๆ ที่มันก็รู้อยู่แล้วว่าผมกินเท่าไหร่ก็ได้ ครั้งหนึ่งมันเคยพยายามจะจัดตารางกินให้ผมเพราะมันบอกว่าผมพลุ้ยไป .. หมายถึงพุงน่ะ แต่ก็ฉีกทิ้ง เพราะความหิวมันไม่ปราณีใครจริง ๆ
ตอนนี้ก็เช่นกัน ต่อให้แดฮวีจะทำหน้าเบื่อโลกแค่ไหนก็ตาม ยังไงไอติมร้านโปรดก็ต้องตกถึงท้องผมให้ได้
“ตามใจเพื่อนหน่อยนะแดฮวี”
ผมอ้อนเพื่อนสนิทด้วยการจิ้มตรงไหล่เบา ๆ แดฮวีมองหน้าพลางถอนหายใจเฮือกเล็ก ๆ
“ไอ่หมูอ้วน!”
เสียงเล็กกระแทกใส่หน้า แต่กระนั้นก็เป็นฝ่ายเดินนำไปยังร้านที่ผมต้องการซื้อ ความน่ารักของเพื่อนสนิทในตอนนี้อีกอย่าง คือยืนต่อคิวให้ด้วย และที่ซวย คือมีคนมาต่อท้ายมัน ทั้งที่ผมยังเดินไม่ถึง
แดฮวีทำหน้ามองบนเหล่มาที่ผม แน่นอนว่ามันออกมาจากแถวไม่ได้แล้ว ส่วนคนอยากกินจริง ๆ อย่างผมก็นั่งรอสบาย ๆ อยู่ที่โต๊ะ ส่งยิ้มหวาน ๆ เป็นกำลัง วิ้งให้อีกทีเผื่อเพื่อนจะสั่งพิเศษให้
แต่ไม่หรอก มีแต่มันจะซื้อ 2 อัน ให้ผมอันหนึ่ง ให้มันเองอีกอัน แล้วตัวเองก็กินไม่หมด ผมก็ต้องกินเองอยู่ดี
“เอ่อ...”
“...”
เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะความคิด ผมหันไปมองช้า ๆ จนพบกับใครคนหนึ่งที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี
“ไอติมร้านโปรดน้องฮุนนี่เนอะ เจอที่นี่ก็คงไม่แปลก”
“พี่ซองอู”
“เมื่อคืนพี่ส่งข้อความไปหาตั้งเยอะแหนะ ฮุนไม่เห็นตอบกลับพี่เลย”
“ฮุนยุ่ง ๆ น่ะ แต่... ข้อความพี่ชัดเจนดีแล้วหนิ ฮุนอ่านแล้วก็แปลว่าเข้าใจแล้วไง พี่ยังจะต้องให้ฮุนตอบอีกหรอ”
ผมขำแห้งในลำคอ ข้อความที่เปิดอ่านเมื่อคืนย้อนวนมาในความคิดอีกครั้ง เป็นข้อความของคนตรงหน้า ที่ครั้งหนึ่งเคยบอกว่า รักน้องฮุน แต่เมื่อคืนบอกว่าไม่ต้องรักแล้ว...
ตลกดีนะ ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาต้องการอะไร
“แล้วเราจะไม่ปรับความเข้าใจกันเลยหรอ เธอจะปล่อยพี่ไปง่าย ๆ แบบนี้เลยหรอ”
“พี่ซองอู ฮุนน่ะ...”
“พี่ซองอู~”
ผมยังไม่ได้อธิบายเหตุผลที่อยากพูดให้คนตรงหน้ารับรู้ เสียงสองของเพื่อนสนิทตัวเองที่ชวนเบะปากก็แทรกเข้ามา
ร่างเล็กยิ้มกว้างให้พี่ซองอู ก่อนจะยื่นไอศครีมในถ้วยกระดาษให้ผมหนึ่งถ้วย และอย่างที่คิด แดฮวีก็มีในมือเหมือนกัน
“อ๋อ อยู่กับน้องแดฮวีนี่เอง” พี่ซองอูยิ้มบาง ๆ
“พี่ซองอูจะมาพาจีฮุนไปไหน หนูไม่มีรถไปมอนะ”
“ป่าว ๆ เมื่อวานไม่ได้เจอจีฮุนน่ะ ก็เลยมาทัก” มือหนายกมือขึ้นปฏิเสธอย่างประหม่า
ผมแสยะยิ้มอย่างไม่ตั้งใจ
“เมื่อคืนหนูชวนจีฮุนไปดริ้งเองแหละ ทำไมพี่ซองอูไม่มาด้วยล่ะ จริง ๆ ก็นึกว่าพี่จะมาด้วย หรือว่าไปอยู่กับใคร!”
ประโยคของแดฮวีทำให้ผมหันไปมองหน้า เช่นเดียวกับพี่ซองอูที่ทำตาโตคล้ายคนถูกจับไต๋ได้ แต่เพียงวินาทีเดียวก็เปลี่ยนสีหน้ามาเป็นแบบเดิม
“หนูหมายถึงเพื่อนพี่ไง รู้นะว่าทำโปรเจคจบกันอยู่ งานหนักเลยอ่ะดิ่”
“ฮ่า ๆ” พี่ซองอูขำออกเสียง “ใช่ ๆ โปรเจคจบพี่ค่อนข้างหนัก จีฮุนก็รู้ดีอยู่แล้ว เลยไม่ได้ไปด้วยน่ะ”
พี่ซองอูหันมามองหน้าผมหลังจบประโยค เชิงถามว่าแดฮวียังไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ที่จบแล้วของเรางั้นหรอ
ผมเพียงส่ายหน้าเล็กน้อย
“เสียดาย เมื่อคืนนี้ที่ผับเปิดเพลงสนุกมากเลย ผู้ชายก็เยอะ แบบว่าแทบลืมแฟนเก่าไปเลยอ่ะ ถ้ายังคบอยู่คงขอแยกทางชั่วคราว งานดีมาก ๆ” แดฮวีเล่าความเท็จแบบใส่อารมณ์
“หรอ แบบนี้จีฮุนนอกใจพี่แล้วมั้ง”
“เหอะ!”
ผมเผลอสบถออกมาเสียงดัง คิดว่าแดฮวีคงหันหน้ามามองแน่ ๆ จึงตักไอติมเข้าปากเปลี่ยนสีหน้าไว้ก่อน ทว่าไม่...
แดฮวีไม่หันมามองหน้าผมสักนิด แต่ยกยิ้มให้พี่ซองอู ก่อนมือเล็กข้างที่ไม่ได้ถือไอติมจะยกขึ้นมากอดแขนของผมไว้ข้างหนึ่ง
“ใครบอกล่ะ จีฮุนน่ะน่ารักในสายตาหนูมาก ๆ เลย มันไม่นอกใจใครก่อนหรอก ! ไม่ใจง่ายด้วย”
“...”
“พิสูจน์จากที่เป็นเพื่อนสนิทกันมาเกือบสิบปี งั้นมันทิ้งหนูแล้ว”
“ฮ่า ๆ” พี่ซองอูขำแห้งพร้อมพยักหน้า “เชื่อครับ จีฮุนรักแดฮวีจริง ๆ นะ”
“หนูก็รักจีฮุน”
“...”
“แต่จีฮุนคงรักพ...”
“มึง ๆ อาจารย์มีสอบก่อนเรียนนะ” ผมรีบแทรกขึ้นก่อนที่ประโยคนั้นจะหลุดออกมาจากปากเรียว
แดฮวีหันมองหน้าผมพร้อมทำตาโต “นั่นสิ กี่โมงแล้ววะเนี่ย”
“เอ่อ ... บ่ายสองกว่าแล้วครับ” พี่ซองอูเป็นคนตอบ
“หื้อออ ต้องรีบแล้วล่ะ” เสียงเล็กทำตื่นเต้น
แดฮวีวางไอติมที่ยังไม่ได้ตักสักคำไว้บนโต๊ะ แล้วเลื่อนมือลงจับข้อมือของผม ออกแรงดึงเป็นสัญญาณให้เดินไป ก่อนที่มือเล็กจะปล่อย แล้วเป็นฝ่ายเดินนำไปก่อน
ผมก้าวขาเพื่อเดินตามแดฮวี ทว่าร่างเล็กของเพื่อนเดินก้าวห่างไปเรื่อย ๆ ส่วนผมถูกดึงไว้ด้วยมือของอีกคน
พี่ซองอูยังไม่หมดธุระที่จะคุยกับผม
“สรุปคือเลือกเพื่อนหรอ”
ผมหลบหน้าไปชั่ววินาทีแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาคนถาม
“พี่ก็เห็นชัดอยู่ ยังจะถามอะไรอีก”
“คือมันจะอะไรนักหนากับเพื่อนคนนี้วะ ที่ยืนตรงนี้คือแฟนนะ” พี่ซองอูเริ่มจริงจัง
ผมยิ้มบาง
“เรื่องเรามันเป็นอดีตไปแล้วล่ะ เพราะตอนนี้ฮุนคิดว่า ชีวิตฮุนน่ะ แค่แดฮวีคนเดียวก็พอแล้ว”
ผมสะบัดแขนตัวเองออกจากมือหนาแล้วเดินอกมาทันที ขยับก้าวเท้าเร็วขึ้นจนเหมือนวิ่งไปหาเพื่อนสนิทที่เดินนำอยู่ตรงนู้น
มือผมคว้าเข้าที่แขนเล็ก ก่อนจะเดินไปพร้อมกัน เลื่อนมือลงช้า ๆ จนฝ่ามือของเราผสาน จับกันแน่นอย่างที่รู้กันในใจ
แดฮวีเงยหน้าจะยกยิ้มให้ ในแววตาที่จ้องมองนั้นแดงก่ำจนผมนึกว่าจะร้องไห้
“เป็นไร”
“ไหนว่าโสดไง”
“ก็โสด กับพี่ซองอูมันแค่อดีต”
“จริงมั้ยมึง”
“จริงดิ กูไม่เคยโกหกเพื่อนสนิทตัวเองหรอก”
แดฮวียิ้มหวานอีกครั้ง ผมพยักหน้าให้อีกฝ่ายเชื่อใจ แล้วรีบเดินออกจากตรงนี้เพื่อไปขึ้นรถตรงลานจอด
ไอติมในมือผมถูกย้ายไปอยู่ในมือแดฮวี ปากเล็กกลินไอติมรสโปรดของผมลงคอ ขณะที่รอให้ผมสตาร์ทรถยนต์
“ตอนกูเห็นมึงคุยกับพี่ซองอู กูกลัวมากเลยรู้ป่ะ”
“มึงกลัวอะไร กูตัวติดมึงขนาดนี้”
แดฮวีส่ายหน้าช้า ๆ ก่อนจะก้มลงมองต่ำ “ไม่รู้ดิ เรื่องของเรามันยังแทนกันได้อยู่ป่ะวะ”
ผมดึงเบรกมือขึ้นอีกครั้งหลังจากกดลงเพื่อจะออกรถ แต่คงยังไม่ใช่ตอนนี้
แดฮวีนั่งเอาช้อนตักไอติมที่ละลายในถ้วยเล่นระหว่างรอให้ผมตอบ ผมยื่นมือไปจับมือนั้นให้หยุดเล่นแล้วเงยหน้าขึ้นมามองกัน
“หื้อ ?”
“กูอยากกินไอติม”
“อื้อ”
แดฮวีพยักหน้าเพียงครั้ง แล้วก้มตักไอติมหวังจะยกขึ้นมาป้อน
ผมยิ้มบาง ๆ บ้าง รอจังหวะที่แดฮวีเงยหน้าขึ้นมา และดึงเพื่อนสนิทเข้ามาใกล้ พร้อมประกบริมฝีปากเข้าจูบกับเรียวปากเล็ก ไล่ชิมความหวานของไอติมรสโปรดที่เคลือบอยู่ตรงมุมปาก รวมถึงสัมผัสปลายลิ้นร้อนที่ซ่อนอยู่ด้านใน
ไอติมรสโปรดไม่เคยจืดจางไปในความรู้สึกผมเลย ยังหอมหวานและชวนลิ้มลองทุกครั้งที่ใจเรียกหา
“รู้คำตอบหรือยังว่ากูเลือกอะไร”
“...”
“ซึ้งมากป่ะ ดูมองหน้ากูดิ”
“มึงอ่ะ”
“กูเลือกมึงนะ แล้วไม่ต้องคิดว่ามึงแทนใครได้หรือไม่ได้ พวกนั้นมาทีหลังมึงทั้งหมด กูมีมึงแต่แรก และมึงไม่เคยไปไหน”
“...”
“จริง ๆ เราแค่เพิ่งเรียนรู้ที่จะสนิทกันขึ้น มึงคิดเหมือนกูป่ะล่ะ”
“เรียนเสร็จแล้ว กลับห้องกูนะ”
“หื้ม ?”
“เหงาอ่ะ อยู่เป็นเพื่อนหน่อยนะจีฮุน”
“หึ”
“เพื่อนรัก”
“ได้ดิ ก็เรามีกันแค่สองคนนี่หน่า”
.
.
.
.................
กรีมในแท๊กทวิต #ฟฟฮุนฮวี นะคะ
ไม่มี NC แต่ส่งฟีดแบคกันหน่อยน๊า ^ ^
ขอบคุณทุกเสียงตอบรับค่ะ
แนนจะพัฒนาฝีมือขึ้นไปอีกนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น