ต่อ ๆ
นายจะทำอะไร ?
ชานยอลเดินเข้าแบคฮยอนจนตัวแนบชิด
สองแขนแกร่งจับที่โต๊ะเรียนไว้ ไม่ให้อีกคนหนีไปไหนได้ ...
รอยยิ้มที่สดใสยังคงปรากฎบนใบหน้าหล่อนั้นไม่จางหาย ... สายตาวอกแวกดูซุกซนทันที
ที่เขาชใช้มันสำรวจไปทั่วใบหน้า และร่างกายของแบคฮยอน ...
“ขอให้ฉัน ...
ได้สัมผัสมันอีกครั้งนะ”
ชานยอลยกมือขึ้นข้างหนึ่งไล่สัมผัสทั่วไปหน้าอย่างแผ่วเบา
ก่อนโน้มตัวลงจูบอีกครั้ง ... แบคฮยอนม่ได้ขัดขืน หรือมีท่าทีปฏิเสธแต่อย่างใด
มือเรียวเล็กยกขึ้นกอดรอบคอร่างสูงไว้ แล้วแลกสัมผัสรักผ่านเรียวลิ้นอย่างดูดดื่มเช่นกัน
...
ชานยอลอุ้มแบคฮยอนขึ้นนั่งบนโต๊ะเรียน
แล้วแทรกตัวเองเข้าชิดกับร่างนั้นทันที ... แล้วค่อย ๆ ถอดเสื้อนอกของแบคฮยอนออก
จนมันร่วงหล่นพื้นไป ...
“นายจะทำอะไร”
แบคฮยอนถามเสียงเบา ...
แต่กลับได้รับเพียงแค่รอยยิ้ม และสายตาชวนฝัน ... ชานยอลไม่ตอบคำถามใด ๆ ทั้งสิ้น
.. กดริมฝีปากร้อนผ่าวลงทับคอขาวโดยไม่ขออนุญาต
แบคฮยอนเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสรัก
เอียงคอรับลิ้นร้อนโดยไม่ปฏิเสธเลยแม้แต่น้อย ... เมื่อเห็นเช่นนั้น
ชานยอลก็ยิ่งได้ใจ ปลดเนกไทร่างเล็กลงต่ำลงเรื่อย ๆ ตามด้วยแกะกระดุมออกทีละเม็ด ๆ
แล้วพรมจูบลงไปที่อกขาวนั่น ...
“ชานยอล เบา ๆ หน่อยสิ”
แบคฮยอนร้องทักทันทีที่ชานยอลเริ่มดูด
และขบจนร่างกายที่ขาวเนียน เริ่มบอบช้ำ เป็นรอยแดง ...
“โอ๊ย...เจ็บ !”
แบคฮยอนดันชานยอลออกห่างทันทีที่สัมได้ถึงความเจ็บการการที่โดนกัด
! ฟันที่แหลมคมขบเข้าที่อดขาวอย่างไร้ความปราณี
ไม่มีความอ่อนละมุนเหมือนในช่วงแรกเลย ...
“หึ หึ”
ชานยอลแสยะยิ้มอย่างซะใจ
เล่นเอาแบคฮยอนตามเกมไม่ทัน ได้แต่ทำหน้างงกับอาการที่เปลี่ยนไปกระทันหันของอีกคน
...
“นายหัวเราะอะไร”
“ก็หัวเราะนายไง !”
“..................”
“นายมันก็แค่คนง่าย ๆ
ที่เล่นด้วยนิด ๆ หน่อย ๆ ก็เคลิ้มตาย”
“.....................”
“ไม่มีค่า !!!”
พูดจบ ชานยอลก็หยิบเอากระเป๋าตัวเอง
แล้วทิ้งให้อีกคนอึ้งกับคำพูดต่อไป ...
............................................................
เพร้ง !!
เฮ้ย ! ใครโยนหม้อ ไห กะละมัง สร้อยทอง มาเนี่ยยยยยยย
ไปหละ อยู่ไม่ได้ หนี ๆ .... หนีไปเม้น !! คลิก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น