ฟิคโกง : NC (Specail KaiDo)
ต่อ ๆ
ร่างสูงบรรจงประกบริมฝีปากหนากับริมฝีปากเล็กอย่างแผ่วเบา
เป็นการกระทำที่เชื่องชา และอ่อนละมุนเท่าที่จงอินเคยได้ทำ
ร่างเล็กที่ไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ยังคงเก้อ ๆ กัง ๆ
ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าโพรงปากเล็กอย่างง่ายดาย มันไม่ได้มีอะไรมายากเย็นนักหรอก
ก็เขาทั้งคู่เคยจูบกันมาก่อนหน้านี้ตั้งหลายครั้งแล้ว
เพียงแค่ครั้งนี้มันดูละมุนและอ่อนโยนกว่าทุกครั้ง เท่านั้นเอง...
“อื้มมมมมม”
เสียงเล็กเล็ดลอดออกจากร่างเล็กอย่างประท้วงหาลมหายใจ
มือน้อยขย้ำเสื้อพี่จงอินอย่างทนไม่ไหว .. หะ .. หะ หายใจไม่ออก ...
ร่างสูงเผยยิ้มมุมปากทันทีที่ปล่อยให้ร่างเล็กได้หายใจ
อาการหืดหอบที่เจ้าตัวทำมันช่างน่ารักเกินจะหาคำใดมาพูดได้ ร่างสูงไม่รีรอเวลาใด ๆ
ทั้งสิ้น จับให้คยองซูนอนหงาย โดยที่ตัวเองก็ขึ้นค่อมร่างสูงไว้โดยไม่ขออนุญาต....
สัมผัสแผ่วเบาบริเวณพวงแก้มไล่ไปจนถึงหูบาง
พร้อมเสียงกระซิบที่แผ่วเบาและนุ่มนวล ดังก้องในโสทประสาทของร่างเล็ก ....
“พี่จะเบามือที่สุด
... จะไม่รุนแรงเหมือนทุกครั้ง ... อย่าเกร็ง ... และอย่าดิ้นนะครับ ...
คนดีของพี่....”
ร่างเล็กพยักหน้าหงึกหงัก
ด้วยความเข้าใจ แม้ความจริงแล้วจะไม่เคยเลยก็ตาม ...
ช่องทางรักที่หวงแหนมาตลอดชีวิตกำลังจะตกเป็นของอีคน ที่บรรจงใช้ลิ้นร้อนไล่เลียลำคอตนทั่วทุกบริเวณ
สัมผัสที่ร้อนผ่าวระอุไปทั่วร่างกาย .... ทำใจให้สบาย ... ผ่อนคลาย ... อย่าเกร็ง
... อย่าเครียด ... อย่าคิดมาก ... แล้วเราจะมีความสุขกับมัน ....
ร่างเล็กหลับตาพริ้มกับการกระทำที่ร่างสูงมอบให้
... ปล่อยตัวปล่อยใจอย่างสบาย ตามที่ร่างสูงต้องการ ... หัวใจที่เต้นถี่รัว
เริ่มเต้นช้าลงเรื่อย ๆ ร่างกายกำลังปรับสภาพเพื่อรับความรู้สึกใหม่ที่กำลังจะเข้ามา
...
อื้มมมมมมมมมมมมม
ร่างเล็กเริ่มคล้อยตามอารมณ์ที่ตนได้รับ
ร่างกายบิดไปมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ... สองแขนเล็กโอบรัดรอบคอร่างสูง
หวังไม่ให้จากไปไหน ... ปลายนิ้วเรียวเล็กสอดแทรกตามไรผมนุ่มสีดำอย่างชวนสยิว ... ร่างสูงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนก้มลงประทับจูบร่างเล็กอีกครั้ง
....
กลีบปากหนาประกับทับกลีบปากเล็กอย่างหิวกระหาย
... สอดแทรกลิ้นร้อนกวาดต้อนรสความหวานอย่างไม่เคยรับรสมาก่อน ... รสจูบที่ชวนฝัน
... พลอยให้ร่างเล็กได้ลองกระทำ ... ลิ้นเรียวเล็กจู่โจมลิ้นหนาอย่างไม่ยอมใคร ...
เค้าคลอกันไปมาในโพรงปากอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ...
ฝันซี่เล็กเรียงสวยขบกับริมฝีปากหนาอย่างตั้งใจ ...
เรียกอารมณ์ชวนฝันเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ....
เนินนานเท่าไหร่ไม่รู้ทั้งสองแลกลิ้นกันอย่างดุเดือด
จนแทบลืมหายใจ เสื้อนอนตัวน้อยก็ได้ลอยลิ่วตกลงสู่พื้นไปแล้ว ...
ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่างสูง ทันทีที่แผงอกขาวเนียนปรากฏต่อหน้าอย่างไม่เคยได้เห็นเต็มมาก่อน
... ความรู้สึกอยากจู่โจมแล่นขึ้นมาทันที ... สองแขนแกรงประคองร่างเล็กให้พิงกับเตียง
โดยมีหมอนใหญ่พิงหลังไว้ ... ร่างเล็กมองตามการกระทำอย่างไร้เดียงสา โดยไม่มีท่าทีขัดขืน ....
สองมือหนาลูบไล้ทั่วแผ่นอกเล็กอย่างเบามือ
ก่อนจับขาของร่างเล็กแยกออก แล้วดันตัวเองเข้าไปทนที่ ... มือที่ซุกซนไล่ต้อนยอดอกสีอ่อนอย่างหยอกล้อ
... ลิ้นหนาครอบครองยอดอกนั้นด้วยความหิวกระหาย ...
ความเสี่ยวซ่านแผ่ไปทั่วร่างกายของร่างเล็กอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ...
มือที่วางทาบไว้บนไหล่ร่างสูง เริ่มจิกลงที่ไล่หนาเบา ๆ และเริ่มรุนแรงขึ้น
เมื่อร่างสูงเร่งระดับสัมผัส .....
มาถึงขั้นนี้เป็นคุณ
... คุณจะทนไหวไหมครับ ? ผมไม่ขอทนแล้วกัน ร่างกายที่ขาวผุดผ่อง เนื้อตัวที่สะอาดสะอ้าน
กำลังจะตกเป็นของผมแล้วครับ ... ร่างกายที่ผมเฝ้ามองมาตลอดสามปี
จนถึงวันนี้มันช่างยาวนานจริง ๆ ความอดทนผมอาจจะมาก ... แต่ความจริงแล้ว มันแทบขาดดิ้น
...
ร่างสูงไล่พรมจูบไปทั่วแผ่นอก
... ฝากรอยแดงจ้ำไว้ทั่วร่างกาย ทั้งที่มันดูเหมือนจะเจ็บปวดมาก แต่ร่างเล็กกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดนั้นเลย
... มีความสุขที่เอ่อล้นอย่างหาที่ใดไม่ได้ ...
อ่าส์
.........
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นเลียริมฝีปากตัวเองช้า
ๆ ก่อนใช้มือหนาถอดกางเกงตัวเล็กออกอย่างง่ายดาย ...
พร้อมกับถอดเสื้อของตนโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ...
เมื่อเห็นว่าร่างกายตัวเองเปื่อยเปล่า
ร่างเล็กก็พลอยหน้าแดงขึ้นมาดื้อ ... สองขาที่แยกกันอยู่กลับหุบเข้าอย่างไม่รู้ความ
... ร่างสูงมองร่างเล็กอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ต้องใจเย็นไว้
เพราะไม่อยากจะรุนแรง ... มือหนาบรรจงลูบไล้แก้มเนียน
ก่อนยืนหน้าประทับจูบที่หน้าผากมน ...
“ไม่ต้องกลัวนะ
... ไม่มีอะไรน่ากลัว ... เชื่อใจพี่สิ ...”
ถึงพี่จงอินจะพูดแบบนั้นก็เถอะ
... คยองซูก็อายเป็นนะ คนมันไม่เคยนี่น่า จะให้ชำนาญเหมือนตัวเองยังไงหละ ...
จับเขาถอดเสื้อผ้า แล้วบอกให้เขาทำโน้นนี่ ... ก็จะว่าไป
ความรู้สึกไม่พร้อมมันหายไปเลยแหะ กลับกลายเป็นความต้องการเข้ามาแทนที่ ...
รู้แบบนี้ไม่น่าเล่นตัวเลย ... เสียใจจริง ๆ
ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นสบตากับร่างสูงก่อนจะปล่อยร่างกายให้ครอบครองอีกครั้ง
... สองขาเรียวค่อย ๆ แยกออกจากกันอย่างรู้ความ ...
แกนกายที่ชูชันประท้วงอย่างรุนแรง ว่าแทบทนไม่ไหวอยู่แล้ว ... เมื่อเห็นเช่นนั้น
ร่างสูงจึงค่อย ๆ ใช้มือหนาของตน ประคองแท่งนั้นเอาไว้อย่างเบามือ .....
“อ่ะ .. อุ๊ป !
...”
เสียงร้องอย่าเสียวซ่านหลุดออกมาจากปากของร่างเล็กในทันใด
แต่ดันใช้มือของตนปิดปากไว้ซะงั้น ...
“จะปิดทำไมปล่อยออกเลย ... พี่อยากได้ยิน”
ร่างสูงสั่งร่างเล็กเสียงเรียบ
ก่อนที่ร่างเล็กจะค่อย ๆ ลดระดับมือลง สองมือเล็กจิกกับที่นอนอีกครั้ง เมือร่างสูงเริ่มขยับมือขึ้นลงอีกที
...
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ ...”
“ชอบไหมหละ ?”
“ชะ อ่า ... ชอบ ... อื้มม ๆ ๆ”
ร่างเล็กถึงกับตกใจกับภาพที่เห็น
จุดอ่อนไหวที่สุดในร่างกาย ถูกครอบครองโดยริมฝีปากของร่างสูง ! ... ลิ้นร้อนหลอกล้อกับสุดยอดอย่างไม่เห็นใจคนถูกกระทำ
... สะโพกเล็กพลันแอ่นขึ้นรับสัมผัสอย่างไม่รู้ตัว ....
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ”
ผมครางออกมาอย่างอดกลั้นไม่ไหว
... สุดยอด ... มันสุดยอดจริง ๆ อ่าส์ ..... ยิ่งเมื่อลิ้นหยาของจงอินตวัดยอดปลายผมนะ
... อ่าสสสสสสสสสสสสสสสส ผมแทบพุงออกมาเลยแหละ ...
มันไม่เหมือนกับตอนที่ผมช่วยตัวเองเลย ... มันเป็นอะไรที่มีความสุขกว่ากันเยอะ
อื้มมมมมม สุดยอดไปเลยพี่จงอิน ... ผมแทบจะทนไม่ไหวแล้วครับ
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ
อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่าส์ .............”
น้ำสีขุ่นพุ่งออกจากแกนกายร่างเล็กเต็มปากของร่างสูง
... ร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงปานไปวิ่งรอบสนามมา หายใจหอบถี่อย่างผ่อนคลาย ...
ร่างสูงกลืนสิ่งนั้นลงคออย่างไม่คิดมาก ก่อนลุกขึ้นถอดกางเกงตัวเองออกอย่างรวดเร็ว
....
ร่างเล็กถึงกับตกใจกับสิ่งที่เห็น.. แกนกาย อันคุ้นเคย
.. แต่กลับมีขนาดใหญ่กว่าของตน ... ความชูชันของมันชวนให้ขนลุกได้เป็นอย่างดี ...
“พี่จะเอามันเช้าไปหละนะ”
ร่างสูงจัดท่าร่างเล็กให้อยู่ในท่านอน แยกขาออกจากกัน
... และยกสะโพนขึ้นเล็กน้อย ... มือข้างหนึ่งประคองแกนกายตนเอง
ให้จ่อประตูทางเข้าอย่าถนัด ... มือเล็กจับแขนร่างสูงอย่าปฏิเสธ ... กลัว ... กลัวเจ็บ
....
“ทนหน่อยน่า ... แรก ๆ ก็เจ็บเป็นธรรมดา
เดี๋ยวซักพักก็ชิน ! ”
ร่างเล็กไม่ไว้ใจกับคำสูง
ดวงตาที่หวาดกลัวยังสะท้อนความคิดของตนอยู่ ...
“อ่า อ่าาาาาาาาาา เจ็บ ... ฮือ ... พะ พะ พี่จงอิน น”
ร่างเล็กเรียกชื่อพี่จงอินดัง ๆ หวังว่าจะรับรู้ความเจ็บปวด
... ความรู้สึกเหมือนเนื้อถูกฉีกขาด แล่นขึ้นสมองอย่างไม่ต้องการ ...
ร่างกายดิ้นพร่าน ประท้วงการกระทำของร่างสูงอย่างรุนแรง ...
“ปล่อย คยองซูนะ ... เอาออกไป .. ฮึก .. เอาออกไป
.. ฮือออออออ”
ร่างเล็กถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว
ปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายสายตาร่างสูง ... แต่ร่างสูงกลับเห็นว่าเป็นโอกาสดี ...
จัดการดันตัวร่างเล็กเข้าหาตนอย่างแรง .....
“อ๊าก !!!”
ร่างเล็กดันตัวเองขึ้นอย่างเจ็บปวด ...
แต่กลับถูกร่างสูงกดลงเช่นเดิม ... เขาไม่มีทางหลุดพ้นชะตากรรมนี้ไปได้อีกแล้ว ...
ในที่สุด ... ในที่สุดร่างกายนี้ ก็เป็นของฉันอย่างสมบูรณ์ ...
“นอนลงดี ๆ อย่าเกร็ง”
ร่างสูงออกคำสั่งกับร่างเล็กเสียงแข็ง ...
ด้วยสีหน้าที่จริงจัง และดวงตาที่แข็งกร้าว สามารถหยุดการกระทำของร่างเล็กได้อย่าง
ไม่ต้องบอกอีก ... เสียงสะอื้นจากลำคอน้อย ๆ เล็ดลอดออกมาตามไรฟันเท่านั้น ...
ตอนนี้ พี่จงอิน ผู้แสนใจดีได้หายไปแล้ว ... กลายเป็นปีสารทที่เข้าร่างแทนโดยปริยาย
...
“กูบอกว่าเกร็ง”
ร่างสูงบีบแขนเล็กจนแดงเป็นรอยมือ ...
ร่างเล็กเจ็บปวดกับการกระทำที่โหดร้ายนี่มาก พอ ๆ
กับการเปลี่ยนแปลงของอารมณ์ที่ไม่คงที่ ...
น้ำขุ่นสีแดง ...
ระบายลงผ้าปูที่นอนสีขาวอย่างเห็นได้ชัด ความเจ็บปวดทวีความรุนแรงขึ้นอีก
เมื่อร่างสูงเริ่มขยับ เข้า ... ออก ...
“อ่ะ”
ร่างเล็กสัมผัสได้ถึงความเสี่ยวซ่าน แต่กลับถูกความเจ็บปวดบดบังความรู้สึกจนหมด
... สองมือเล็กกำผ้าปูที่นอนอย่างแน่น หวังให้มันช่วยระบายความเจ็บ ...
แต่นั่นมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ...
“อ่าส์ ....”
เสียงครางจากร่างสูง พร้อมใบหน้าที่อิ่มเอิบ
แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามีความสุขแค่ไหน ... สะโพกที่กระแทก เข้า ออก
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยไม่มีปรายตามองร่างเล็กเลย ...
พี่จงอินใจร้ายอีกแล้ว ...
จะละมุนกับคยองซุตลอดไปเลยไม่ได้หรือไง ?
ร้องเล็กทำได้แค่กรีดร้องในใจ
โดยไม่สามารถประท้วงร่างสูงได้เลยแม้แต่น้อย ... การขยับเข้า ออก
จากช่องทางรักเริ่มสะดวกกว่าเดิม...จากรอยขยายที่ร่างสูงได้ทำเองกับมือ ...
จากความเจ็บปวด แปรเปลี่ยนเป็นความเหน็บชา ...
หัวใจที่อ่อนล้ากลับกลายเป็นหัวใจที่เข้มแข็ง สายตาที่พร่ามัวกลับลืมตาอย่างมั่นใจ
...
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ
อ่าส์ ........”
ร่างสูงครางออกมาด้วยเสียงที่ถี่รัว
ตามจังหวะเข้าออกที่ใจตนหวัง ...
น้ำรักของร่างสูงพุ่งพรวดเข้าสู่ร่างเล็กจนเอ่อล้นออกมาด้านนอก ผสมกับ
น้ำเลือดสีแดง ที่เจิ่งนองเป็นคราบเต็มผ้าปูที่นอนสีขาว ...
ในเมื่อตอนนี้
คยองซู กลายเป็นของพี่จงอินไปแล้ว ... และความเจ็บปวดที่ พี่จงอิน มอบให้ครั้ง
คยองซู ขะไม่มีวันลืม ... ร่างกายที่คยองซูรัก คยองซูมอบให้คนที่รักเหมือนกัน ...
พี่ได้ในสิ่งที่พี่หวัง ... คยองซู ก็จะควบคุมพี่อย่างที่คยองซูหวังเช่นกัน !!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“พะ พะ พี่จงอิน ... มันตื่นขึ้นมาอีกแล้วหรอ ? ”
“ทำไงได้หละ ...
ก็ร่างกายเรามันช่างเข้าได้ดีกับร่างกายพี่หนะสิ”
“แต่คยองซูยังเจ็บอยู่เลย ...”
“อีกรอบนะ ... ครั้งนี้คงจะชินกว่าครั้งที่แล้ว”
พรึบ !!!
“พี่จงอิน ... ไฟดับหรอ ?”
“คงงั้นแหละ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไฟดับอ่ะตัวเอง ....
ไรท์มองไม่เห็นเหตุการณ์อะไรแล้วค่ะ T T ทำไงดีค่ะ ทำไงดี ... การแสดงชุดนี้ขอจบแค่นี้แล้วกันค่ะ
....ถ้าอยากให้มีรอบต่อไป ... ก็กลับไปเม้นชะ !!!
ไปเม้น ... คลิก อย่าลืม #ฟิคโกง ... ระวังจะไม่ได้อ่านอีก 5555
นุกดีค่ะต่อเลยนะสุสุ
ตอบลบ