#เด็กทุนของบลู 10

(เนื้อหาเป็นเพียงจินตนาการ เหมาะสำหรับผู้อ่านอายุ 18 ปีขึ้นไป)

ผ้าห่มถูกดึงออกให้พ้นปลายเท้าของเดียร์ ตามด้วยสัมผัสอุ่นที่ข้อเท้าเล็ก ไม่ใช้ความอุ่นจากฝ่ามือหนา แต่บลูกดจูบลงตรงนั้น...ก่อนจะใช้มือลูบไปตามเรียวขา

เดียร์มองภาพนั้นด้วยความตกใจ ดวงตาเรียวเบิกกว้างเพื่อพบกับจูบร้อน ๆ ของคนตรงหน้า ที่กำลังจูบซับผิวกายของเขาขึ้นมาเรื่อย ๆ จนถึงหลังมือที่กอดรอบเข่าเล็กอยู่

บลูเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าหวาดกลัวของเดียร์ แล้วจูบลงที่หลังมือเนียนนั่นโดยไม่ละสายตาไปไหน จังหวะนั้นหัวใจของเดียร์เหมือนถูกบีบด้วยมือที่มองไม่เห็น แต่หลังจากวินาทีนั้นมันก็เต้นรัวจนจะบ้า เพราะบลูเชยคางมนขึ้นรับจูบที่ริมฝีปากอย่างอ่อนละมุน

ดวงตาเรียวหลับพริ้มลงพร้อมน้ำตาหยดเล็กที่ปริ่มออกทางหางตา ค่อย ๆ ทิ้งตัวลงไปกับความราบของเตียงจากแรงกดของคนที่โตกว่าส่งมา

บลูยังคงจูบซับความหวานอย่างละเมียดละไม ค่อยแทะค่อยเล็มอย่างไม่รีบร้อน เพราะรู้แล้วว่าคนใต้ร่างไม่ขัดขืน เขาก็จะไม่รุนแรงด้วย เพราะอยากให้ร่างกายนี้ช้ำเพราะอย่างอื่นมากกว่ามือ

“กูชอบมึงตอนนี้ที่สุดเลยเดียร์”

บลูทิ้งตัวลงนาบกับคนใต้ร่างอย่างแนบชิด สัมผัสผิวกายอ่อนนุ่มด้วยความถนอม ค่อย ๆ ใช้ปลายนิ้วลากไล้ตั้งแต่ลาดไหล่ลงไปถึงปลายนิ้ว และแทรกนิ้วลงแทรกระหว่างกัน ก่อนจะกำมือเล็กนั้นแน่น แทนสัญญาณการเริ่มต้นเรื่องของเราในคืนนี้...

บลูกดจูบที่หน้าผากของเดียร์หนึ่งรอบ แล้วลงมาจูบที่ริมฝีปากความอ่อนหวานของจูบก่อนหน้าถูกกลืนลงคอไปจนหมดเปลี่ยนเป็นจูบที่ร้อนแรงตามอารมณ์ที่เพิ่มระดับขึ้นเป็นเท่าตัวบดเบียดความร้อนลงกับริมฝีปากบาง ขบเม้มริมฝีปากทั้งล่างบนสลับกันอย่างตามใจ แทรกลิ้นหนาเข้าในโพรงปากนุ่มอย่างง่ายดาย ตวัดหยอกล้อกับเรียวลิ้นเล็ก ที่ยอมบลูแล้วทุกทาง

“เดียร์ ...”

เสียงเรียกทำให้คนที่หลับตากระพริบตาช้า ๆ

“กูไม่ได้อยากเอากับท่อนไม้”

เดียร์ได้ยินเช่นนั้นก็กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

“กูรู้ว่ามึงเมา เมาแล้วก็ปล่อยตัวซะ จะฝืนไปทำไม ในเมื่อคนตรงนี้เป็นกู ไม่ใช่คนอื่น”

คำพูดที่แสนเอาแต่ใจของบลูบังคับเดียร์เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้และเดียร์เองก็ได้แต่พยักรับ และหลับตาลงเพื่อให้ผ่านคืนนี้ไปได้อย่างง่าย โดยจูบตอบบลูด้วยบทจูบที่ตัวเดียร์เองก็ใช่ว่าจะไร้เดียงสา...

บลูตกใจกว่าทุกครั้งที่ได้จูบกับเดียร์ ความร้อนแรงเพิ่มระดับเยอะขึ้นจนเนื้อเต้น เมื่อเดียร์ตอบรับจูบของบลูด้วยความร้อนแรงไม่แพ้กัน ตวัดลิ้นเล็กกลืนความหวานในโพรงปากสู้กับอีกฝ่าย

แบบนี้ก็สนุกสิ

เดียร์กลายเป็นเด็กดีของบลูไปแล้วตั้งแต่ตอนนั้น ร่างเล็กปล่อยตัวเองให้ความเมากลืนกินสติจนหมด ทันทีที่บลูคลายจูบร้อนแรงแรกออก ดวงตาเรียวลืมขึ้นช้า ๆ เผยให้เห็นแววตาหวานหยาดเยิ้ม จนคนมองแทบจะขาดใจ

แววตานี้มันยั่วยวนยิ่งกว่าตอนอยู่ผับซะอีก แล้วแบบนี้ใครจะโง่ปล่อยให้ไปวะ !

ให้ตายเหอะ !

เดียร์กำลังทำให้บลูคลั่งจนอยากกลืนกินเจ้าตัวลงท้องไปจริง ๆ

บลูก้มลงจูบกับเดียร์อีกรอบอย่างร้อนแรง ขณะร่างกายเบื้องล่างบดเบียดกันช้า ๆ ทุกอย่างที่เดียร์ตอบรับทำให้บลูแทบคลั่ง มือเล็กกำลังลูบไล้กล้ามเนื้อแข็งแรงที่ลาดไหล่ พลางพาดมือไปบนลำคอแล้วเคล้าคลึงโคนผมเบา ๆ ให้บลูจะขาดใจ

“เดียร์ !”

เสียงเข้มปล่อยจูบและตวาดคนตรงหน้าเสียงดัง เขาต้องการระบายอารมณ์ภายในให้ลดลงอีกนิด ก่อนจะเผลอฉีกคนข้างล่างออกเป็นชิ้น ๆ เสียตั้งแต่ตอนนี้

แต่ทว่าเดียร์กลับตอบรับด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เอียงคอมองหน้าคนข้างบนอย่างเด็กว่าง่าย แบบที่บลูไม่คิดว่าจะได้เห็นมาก่อนแล้วแบบนี้บลูจะใจอ่อนได้นานแค่ไหน

อีกไม่นานหรอก !

บลูดึงเสื้อคลุมอาบน้ำของตัวเองออก ความเป็นชายของเขาพร้อมแล้วในเวลานี้ แต่บลูยังคงต้องการกลืนคนใต้ร่างให้นานกว่านี้ก่อน

จรดความร้อนของริมฝีปากทาบทับลงบนลำคอขาวในทันที ดูดดื่มกลิ่นกายยั่วยวนลงคอคำแล้วคำเล่า ฝากรอยจูบรอยฟันบ้างบางจุดพอให้ร่างเล็กกระตุกเกร็ง และครางฮือหวานในลำคอ

มือหนาขยี้ยอดอกสีอ่อนโดยไม่หันไปมอง มอบความเสียวซ่านปลุกคนอารมณ์คนใต้ร่างให้คลุกรุ่นเพิ่งขึ้นอีก นั่นยิ่งทำให้เดียร์บิดเร้าอย่างที่ร่างสูงพอใจ แอ่นอกรับสัมผัสร้อนของริมฝีปากหนา พลางกระตุกเกร็งเป็นจังหวะ ยามร่างกายจะระเบิดออกมา

“บลู .. อื้อ .. ไม่นะ”

ผ้าขนหนูที่ปกปิดส่วนล่างของเดียร์อย่างหมิ่นเหม่ถูกเลิกทิ้งไปกองอยู่ข้าง ๆ และปิดทับมาด้วยฝ่ามือร้อนแทน

เดียร์ลืมตาโพล่งแอ่นอกรับความเสียวเต็มกำมือหนา ความเป็นชายที่มีเหมือนกันบ่งบอกได้ดีว่าร่างกายเล็ก ๆ นี้ก็มีความรู้สึกและมันก็ตื่นตัวเต็มที่เพื่อรอปลดปล่อย

บลูกระตุกยิ้มอย่างสนุก เขาก้มจูบกับเดียร์ขณะปรนเปร่อร่างเล็กด้วยความชำนาน ความเสียวซ่านที่แผ่ไปทั่วร่างของเดียร์แสดงออกทางจูบที่แสนร้อนแรงให้บลูได้รับมันเต็ม ๆ

เดียร์ดูดกลืนริมฝีปากหนาเหมือนจะกลืนลงคอให้ได้ พอบลูแกล้งไม่จูบตอบ ร่างเล็กถึงกับงอแง แล้วกดศีรษะคนด้านบนลงรับจูบที่ยังไม่จบของเขา

แต่บลูก็ยังเป็นบลู ความร้อนแรงของบทจูบจะไม่กวาดไว้ได้ที่ไหน มือก็สาวชักไป ปากก็ดูดดึงกันอย่างไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ

“อื้อ อ๊ะ อือออ. . บลู อ่ะ !”

เสียงครางของเดียร์ลั่นห้องยามเมื่อร่างกายกระตุกเกร็งหนักขึ้นบลูกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ กัดฟันมองร่างที่บิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน ช่างยั่วยวนจนแท่งเนื้อของเขากระตุกอย่างปวดหนึบไปหมด

“อ่ะ อ่ะ อ่าส์ !”

เสียงครางเบาลงยามน้ำสีขุ่นพุ่งออกมา เดียร์กัดปากตัวเองแน่นอย่างเขินอาย เขาเพิ่งแสดงท่าทางน่าเกลียดกับคนที่ไม่คิดว่าจะได้ถอดเสื้อผ้าโชว์กันเช่นนี้ แต่ในโลกไม่มีเครื่องย้อนเวลาอย่างในเรื่องโดราเอม่อน เดียร์ได้แต่หอบหายใจเข้าปอด แล้วยอมรับกับสิ่งที่เพิ่งปลดปล่อยออกไป

ดวงตาเรียวไม่กล้าจะมองคนด้านบน จนมือหนาวางทับลงที่ริมฝีปาก แกะปากที่ขบกันให้คลายออก และเชยคางขึ้นให้มองใบหน้าคมคาย

“ถ้าจะกัดปากตัวเอง มากัดปากกูดีกว่า”

ไม่พูดเปล่า บลูก้มลงมาจูบเดียร์อีกรอบ โดยให้สิ่งนี้เป็นอุบายล่อความสนใจ เพราะบางสิ่งกำลังจะเข้าไปในร่างกายของเดียร์แล้ว

บลูใช้น้ำขาวขุ่นของเดียร์ช่วยเปิดทางแห่งความสุข ปลายนิ้วของบลูสัมผัสที่ตรงนั้นสักพัก ก่อนจะกดนิ้วลงเข้าไป สัมผัสด้านในตอดรับสิ่งที่แปลกปลอมเต็มที่ เหมือน ๆ กับคนด้านล่างที่ดิ้นเพราะตกใจ

“บลู... อึก อ่ะ !”

ไม่ใช่เพียงหนึ่งนิ้วที่บลูใช้เปิดทาง แต่มากถึงสามนิ้วสำหรับคืนนี้ ...

เพราะไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน คืนนี้คงต้องลงสดทั้งที่ผ่าน ๆ มาไม่เคยจะทำแบบนี้กับใคร และบลูเองก็ห้ามตัวเองไม่ได้แล้วเขากดเดียร์ไว้กับเตียงด้วยมือเดียว มั่นใจว่าทันทีที่สิ่งนี้แทรกเข้าในร่างเล็ก คน ๆ นี้จะดิ้นพล่านยิ่งกว่าอะไรดี

อึก !

“อ๊า ! บลู !!”

เสียงเล็กแผดลั่นและดิ้นอย่างที่บลูคาดการณ์ไว้จริง ๆ

เดียร์รับความร้อนเข้าในร่างกายไปแล้วกว่าครึ่ง ร่างเล็กดิ้นรนเพื่อจะหลีกหนีความเจ็บปวด แต่ไม่มีทางไหนจะเป็นทางออกให้ได้สักทาง ร่างกายที่ถึงแม้จะจับต้องได้ แต่จริงแล้วมันเหมือนถูกฉีกเป็นเส้น ๆ

“บ บลู อ้ะ .. พี่เจ็บ”

“หรอ”

“โอ๊ย !! ฮือออ บลูใจร้าย !!”

เดียร์แผดเสียงดังลั่นห้อง เพราะความเจ็บมีเพิ่มเป็นเท่าตัวมาพร้อมกับแท่งเนื้อร้อนที่ดันเข้าในกายจนอึดอัด เดียร์หวังให้บลูเห็นใจและล้มเลิกการกระทำต่อไป แต่เหมือนจะเป็นแค่ฝัน เพราะบลูเริ่มขยับในทันที

“อื้อ ..รัดแน่นเหมือนไม่เคยผ่านใครมาเลยนะ”

ความรัดแน่นของช่องสวาททำให้บลูปวดหนึบไม่แพ้คนข้างล่างถึงจะเริ่มขยับแล้วแต่ก็ยังลำบากที่จะทำให้ร่างกายที่ดิ้นด้วยความเจ็บอยู่เฉยเพราะความเสียว

บลูขยับสะโพกตัวเองท่าที่จะขยับได้ ขณะที่มือก็ยังกดเดียร์ไว้กับเตียง และคงต้องโน้มตัวนาบลงไปทั้งหมด ถ้าคนตัวเล็กดิ้นแรงกว่านี้ เขาคงจะหงุดหงิดน่าดู

“เดียร์ ..อย่าดิ้น จะรีบเสร็จ !”

คำพูดของบลูตรึงสติของคนใต้ร่างได้ในวินาทีเดียว ดวงตาเรียวน้ำตารื้อขึ้น นั่นไม่ได้ทำให้บลูสงสาร แต่ยิ่งทำให้แววตาของเดียร์หวานขึ้นเป็นเท่าตัว !

“ไม่งอแงนะครับ ผมพูดกับคุณดี ๆ แล้วนะ”

ประโยคและน้ำเสียงของบลูทำให้เดียร์ตาค้างอยู่เช่นนั้น แม้ว่าบลูจะลงมาคลอเคลียที่ลำคอขาวแล้ว และเริ่มขยับซอยถี่ขึ้นหลังจากช่องสวาทนั้นเปิดทางรับขยายขึ้น

“อ่ะ อ่ะ”

เสียงครางหวานหลุดออกจากปากของเดียร์แทนความเจ็บปวดไพเราะจนบลูอยากบันทึกไว้ฟัง 

แต่ถ้าอยากฟังก็แค่ทำอีกครั้ง น่าจะง่ายกว่า...

เมื่อคนด้านล่างมีอารมณ์ร่วมเพิ่มขึ้น มีหรือที่บลูจะปล่อยให้จังหวะขาดห้วง บลูกระแทกแกนกายเข้าในร่างกายอุ่นร้อนของเดียร์เต็มแรง

เสียงครางสลับกับเสียง ผั่บ ผั่บ ! ดังกระจายไปทั่วห้อง ขณะที่เดียร์โดนควบคุมด้วยลีลาร้อนแรงของบลูทุกรูปแบบ ทั้งบทจูบการลูบไล้ และจังหวะกระแทกที่มีเพียงความเสียวแล้วในตอนนี้

“อ่ะอ่ะอ่ะ อะ.. อ่ะอ่ะ”

ร่างเล็กกระตุกเกร็งไปทั้งร่าง ปล่อยเสียงครางระบายอารมณ์ด้วยเสียงที่น่าอายนัก แต่ช่างไพเราะในความรู้สึกของบลู

“โคตรตอดเลย บ้าฉิบ ! ซี๊ดดดดด อ่ะ”

เสียงซี๊ดผ่านไรฟันออกมาจากบลูบ้าง คืนนี้เขาทำเองทุกอย่างแต่เหมือนความสนุกจะมากกว่าทุกครั้งที่เคยทำมากับทุกคน

ร่างหนาดันตัวขึ้น จับขาเรียวเล็กทั้งสองข้างพับไปข้างหน้ากระแทกกกระทั่นแกนกายในช่องทางนั้นเร็วกว่าจังหวะเดิมทำให้คนรับใต้ร่างถึงกับจุกไปทั่วท้อง

“อ่ะ บลู อ่ะ อ่ะ บลู ... อ่ะ อ๊ะ อ่าส์..!!”

“เรียกอีกสิเดียร์ เรียกอีก!”

“อื้อบลู ... อื้อ อ่ะ ! บลู ..บลู”

ร่างหนากระตุกยิ้มอย่างพอใจ หลับตากลืนกินความรู้สึกทั้งหมดในจังหวะสุดท้าย ขยับซอยถี่จนเหมือนจะขาดใจ ร้อนแรงจนเดียร์ร้องครางไม่เป็นจังหวะ

“ไม่ไหวแล้วเดียร์ อ่ะ !”

“อื้อ บลู..”

“อ่ะ อ่าส์ ..!!”

เนื้อร้อนกระแทกเข้าด้านในถี่ยิบจนถึงจังหวะสุดท้าย เส้นเลือดพองขยายจนสุด ก่อนที่บลูจะปล่อยความอัดอัดเข้าข้างในนั้นเต็มรัก กระตุกเกร็งอีกสองสามครั้งจนมั่นใจว่าปลดปล่อยออกมาหมดแล้ว จึงถอนแกนกายออก

ทั้งคู่หอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้า เดียร์ขาสั่นจนนิ่งไปทั้งร่างส่วนบลูจัดการกับคราบที่เลอะตรงช่วงขาของเดียร์เสร็จแล้วก็ขยับขึ้นมามองหน้าเดียร์อีกครั้ง

ดวงตาเรียวหลบเลี่ยงที่จะมองหน้าร่างสูง แพขนตายาวหลบต่ำลง ร่างขาว ๆ เต็มไปด้วยรอยจ้ำขึ้นสีแดง เรียกรอยยิ้มของคนมองได้เป็นอย่างดี

“ลุกไปล้างตัวไหวมั้ย”

คำถามมาพร้อมกับปลายจมูกกดทับลงที่แก้ม

เดียร์ส่ายหน้าและไม่อยากจ้องตากับคน ๆ อีกแล้ว ร่างเล็กคว้าเอาหมอนที่อยู่ไม่ไกลนักมาปิดหน้าแทนการไล่คนข้างบน

บลูหัวเราะกับท่าทางของเดียร์เบา ๆ ก่อนจะลงจากเตียงไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมใส่ และไม่ลืมจะดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวให้เดียร์เพียงครึ่ง

“เป็นของกูทุกอย่างแล้วนะมึงน่ะ คราวนี้จะดื้อกับกูไม่ได้แล้ว”

“...”

.

.

.

“เข้าใจไว้ด้วยนะครับ พี่กวาง”

......................................

เป็นยังไงบ้าง ทุกคนเม้นบอกเราในจอยหน่อยน๊า

และร่วมแท๊กทวิต #เด็กทุนของบลู ด้วยน๊า

ขอบคุณทุกคนมาก ๆ ค่ะ