์ชานบาร์ 07

CUT 

#ชานบาร์ บทที่ 7 : จูบห้าม

(นี่เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง เด็กและเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ)

((ขอคำแนะนำจากเราได้ ^ ^))

"ฉันทนไม่ไหวแล้วล่ะแบคฮยอน"

ชานยอลลุกพรวดขึ้นบนเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทันทีโดยไม่รีอะไรทั้งนั้น แล้วรีบถอนกางเกงแบคฮยอนออกไป ซึ่งทั้งหมดที่แบคฮยอนใส่อยู่ ก็คือของที่เขาจัดให้ กางเกงขาสั้นแนบเนื้อที่ดูน่ารักตอนแบคฮยอนใส่ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้ เพราะมันดูเกะกะและไร้ประโยชน์ 

"อ่ะอ่าส์...คุณชานยอล" 

คำพูดลอยลมเหมือนจะอ่อนโยนแต่พอจับขาเล็กได้ก็เอาพาดบ่าทันที แบคฮยอนตกใจจนแทบขยับตัวเข้าหาไม่ทัน มือหนารีบดึงเข้ามาแล้วแทรกนิ้วเข้าไปในช่องทางนั้นอย่างรวดเร็ว

"อึก อื้อ~"

ถึงแม้ไม่ใช่ครั้งแรก แต่แบคฮยอนก็ไม่ชินกับการถูกสอดแทรกเช่นนี้ นิ้วมือหนาสอดเข้าไปเพียงนิ้ว แต่เหมือนเนื้อถูกฉีกให้ขาดเป็นเส้นๆ เขาอยากจะขยับหนี แต่ขาทั้งสองถูกตรึงไว้บนบ่ากว้าง เขาอยากให้คุณชานยอลเอานิ้วออก แต่คุณชานยอลคงไม่หยุดที่นิ้วแน่!

"โอ้ยยยยย คุณ อึก! คุณชานยอล!!" 

แบคฮยอนแผดลั่นห้องด้วยความเจ็บปวดที่เข้ามาโดยไม่มีสัญญาณเตือน เพียงนิ้วเดียวที่คุณชานยอลสอดเปิดทาง มันไม่พอให้แท่งเนื้อร้อนสอดแทรกเข้าไปได้ แต่ร่างหนาไม่สนใจ เขาเบียดแกนกายเข้าสู่ช่องทางสีกุหลาบอย่างใจร้อน เข้าได้เพียงครึ่งสะโพกหนาก็เริ่มขยับ ในขณะที่แบคฮยอนดิ้นทุรนทุรายเพราะอึดอัด อยากจะหยุดกิจกรรมนี้ลง แต่คงได้แค่คิด

"อื้ม~ แบคฮยอน นายรัดฉันแน่นไปแล้วนะ Ahh.."

ไม่ใช่แค่แบคฮยอนหรอกที่อึดอัด แต่ชานยอลเองก็โดนบีบรัดแน่นจนปวดหนึบเหมือนกัน เขาจับขาแบคฮยอนได้ว่ากำลังสั่น แต่ความเป็นชายของเขาสั่นยิ่งกว่า

"ฉันจะเสร็จเร็วๆนะ เดี๋ยวแผลนายขูดกับที่นอนแล้วจะถลอก" 

"พูดเหมือนเป็นห่วง แต่ถ้ามันถลอกก็เป็นเพราะฝีมือคุณนั่นแหละคุณชานยอล"

"ง่า~ ไม่เอานะเด็กดี ครางหวานๆให้ฉันได้ยินก็พอแล้ว"

ผับ ผับ! 

ชานยอลลงโทษคนปากดีทันทีด้วยการกระแทกแกนกายเบียนสะโพกเน้นๆสองครั้ง ไม่ได้รวดเร็ว แต่ลึกและนานจนมิดด้าน แบคฮยอนถึงกับความเกร็งตัว กำผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อลดความเจ็บปวด 

"ฉันจะซอยแล้วนะ" 

"อื้อ~ อ่ะ อ่ะอ่ะ"

แบคฮยอนครางออกมาตามจังหวะที่แกนกายของชานยอลไปสะกิดเข้ากับปุ่มรักด้านใน ร่างเล็กบิดเร้าไม่เป็นท่า กว่าจะรู้ตัวก็ขยับสะโพกตามจังหวะคุณชานยอลซะแล้ว 

"คุณชาน อ่ะ ตรงนั้น อือ ตรงนั้นเสียว อ่าส์! ไม่ ไม่เอาแล้ว อึก ไม่ไหว แบคทรมานเหลือเกิน" 

"หึ!"

มีหรอชานยอบจะฟังเสียงขอร้องของแบคฮยอน ขนาดตัวเขายังมีอารมณ์ แล้วมีหรอที่แบคฮยอนจะนิ่งเฉย ร่างสูงเสียสละถอดแกนกายตัวเองออก แล้วจับแบคฮยอนพลิกคว่ำ แล้วจับหมอนมารอบหน้าท้องแบคฮยอนไว้ถึงสองใบ ค่อยๆคลานเข้าหาช่องทางที่ยังเปิดอยู่ แล้วสอดเข้าไปใหม่

"อ๊า~!!" 

แบคฮยอนร้องเสียงหลงไปกับที่นอน มือที่ดันอกตัวเองให้ลอยตัวก็ทรุดลงไปจนแผ่นอกแนบไปกับที่นอน แกนกายที่ถูกถอนออกไป แทรกเข้ามาใหม่ลึกว่าเดิมอีกจนรู้สึกเจ็บ เขาเกร็จและบีบรัดส่วนนั้นของชานยอลอย่างเผลอตัว

เพี้ยะ!!

มือหนาฟาดลงสะโพกของแบคฮยอนเพราะความเจ็บที่ถูกบีบรัด เขาไม่ได้โกรธหรือจะลงโทษอะไร แค่จะช่วยให้ผ่อนคลาย ซึ่งแบคฮยอนทำได้ดี

"งื้อ~ มันลึกมากๆเลย" 

เสียงเล็กอู้อี้ไปกับความราบของที่นอน แขนขาไร้เรี่ยวแรงอย่างไม่น่าเป็น หากไม่ได้หมอนสองใบรองรับไว้ ร่างเล็กคงทรุดลงในไม่ช้า

"อ่ะอ่ะอ่ะ" 

ชานยอลเริ่มกระแทกแกนกายเข้าออกอีกครั้ง ช้าๆก่อน และเริ่มเร็วขึ้นเมื่อภายแบคฮยอนปรับตัวได้ สองมือยึดกับเอวคอด กระแทกกระทั้นแกนกายถี่ยิบ ให้หน้าท้องตัวเองกระทบกับสะโพกอวบจนเกิดเสียง ป้าบๆ ดังลั่นห้อง ตีรวนกับเสียงครางของแบคฮยอนอย่างถูกใจ

"ไหนลองยกตัวขึ้นสิ จะได้ไม่เจ็บมาก" 

ชานยอลโน้มตัวลงทับร่างของแบคฮยอน และจับแขนเล็กให้พยุงร่างกายตัวเองขึ้นกลางอากาศ เขาดึงหมอนทั้งสองออกไปไว้ข้างๆ แล้วสอดมือตัวเองพยุงหน้าท้องแบคฮยอนไว้

ร่างเล็กตั้งแขนตัวเองให้ร่างกายอยู่ในท่าที่ชานยอลสั่ง มันไม่ได้ทำให้ความเจ็บลดลง แต่มันทำให้ความเสียวเพิ่มขึ้น

"อ่ะ อ่ะ อื้มมม"

แบคฮยอนถูกชานยอลฉกชิงเสียงครางลงไปในลำคอ เมื่อมือหนาข้างหนึ่งช้อนใบหน้าเรียวให้หันไปจูบกับชานยอลได้พอดี 

"อ่ะ" 

และไม่ทันตั้งตัว แกนกายที่เหมือนจะถูกมองข้าม ก็ถูกมือหนาครอบครองเข้าเต็มๆ แบคฮยอนรีบจับมือของชานยอลไว้ หวังจะดึฃมือนั้นออกไป แต่ก็ไร้ประโยชน์ เมื่อมือหนาเริ่มขยับตามจังหวะกระแทกกระทั้นด้านบน 

"อ่ะ. คุณ...คุณชานยอล"

"อื้ม~ มันดีใช่ไหมล่ะ"

"อ่ะ อ่ะ อ่ะ"

คราวนี้แบคฮยอนถึงกับไม่มีสติ เขายอมปล่อยมือที่จะห้ามคุณชานยอลมากำผ้าปูที่นอนแทน และพยายามพยุงตัวเองไว้ไม่ให้ล้มลง ถึงขาเรียวจะเริ่มสั่นแล้ว แต่ความเสียวมันก็บอกให้เขาอดทน

"อ่ะ เร็ว"

"หื้ม?"

"เร็วอีก"

ร่างสูงมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ฟังผิด ไม่ได้หูเพี้ยน เขายิ้มกริ่มอย่างสะใจ ก่อนจะทำตามคำขอของแบคฮยอนที่ไม่แม้จะหันมามองหน้าเขา แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ถือโทษ แต่จะลงโทษด้วยการกระแทกหนักๆ และรูดรั้งรัวๆจนร่างกายอ่อนแรงไปเลย 

"อ่ะ อ่ะ อ่ะอ่ะอ่ะอ่ะอ่ะ อ่ะ อ่าส์"

แบคฮยอนแทบจะทรุดตัวลงทันทีที่น้ำสีขุ่นพุ่งออกจากร่างกาย ชานยอลรีบประคองร่างเล็กไว้ในท่าเดิมแล้วสวนแกนกานเข้าไปจนสุด กอดร่างแบคฮยอนแน่นเพื่อให้ตัวเองกระแทกได้อย่างสะดวก

"อื้อ อ่ะ อ่ะ"

ชานยอลครางซี้ดเพราะช่องทางของแบคฮยอนตอดรับการกระแทกของเขาทุกครั้ง ยิ่งรัวและเร็ว การตอดรัดก็ยิ่งแน่นขึ้น เขาแทบจะทนไม่ไหว เหมือนร่างกายจะระเบิดให้ได้ เส้นเลือดที่แกนกายก็ขยายใหญ่ขึ้นอีก

"ซี้ดดดด ไม่ไหวแล้ว"

แกนกายที่พองขยายต้องการปลดปล่อยพอๆกับใจคน ชานยอลเร่งความเร็วของสะโพกรัวขึ้น ทั้งเร็วทั้งลึก กระแทกถี่ยิบจนร่างกายทนความอึดอัดไม่ไหว เขาบีบเนื้อขาวๆของแบคฮยอนแน่นเพราะความเสียว หลับตารับรู้ความรู้สึกพิเศษนี้ทุกการเคลื่อนไหว

"แบคฮยอน แบคฮยอน อ่ะ อาาส์!"

และเข้าก็ปล่อยความอึดอัดของตัวเองออกเต็มช่องทางรัก ค้างไว้เช่นนั้นจนมั่นใจว่ามันหมดแล้วจึงถอดแกนกานตัวเองออก นั่งหอบใจแล้วจึงวางร่างแบคฮยอนลงบนเตียงแผ่วเบา ซึ่งตอนนี้ทั้งคู่ก็ต่างเหนื่อยไม่แพ้กัน

..............................................

ไปอ่านต่อ คลิก