ชานบาร์ 01

ชานบาร์ 1

(เนื้อหาในจิตนาการ โฉดและรุนแรงยิ่งนัก ไม่ใช่เรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง เป็นเพียงเรื่องสมมุติ)

“ฉันบอกว่าฉันไม่รับคนบริสุทธิ์เข้าทำงานนี้”

“...”

“แต่ในเมื่อนายอยากทำนักล่ะก็ ...”

“คุณชานยอลจะทำอะไร”

“เสียบริสุทธิ์ก่อนล่ะกัน !!”

ถึงวินาทีที่คุณชานยอลจะสลัดคราบของผู้ใหญ่ใจเย็น มือหนาคว้าแขนเล็กเหวี่ยงลงเตียงกว้างระดับวีไอพี แผ่นหลังที่ถูกดึงออกมาจากผนังกระแทกลงกับเตียงนุ่มสุดแรง พอตั้งตัวได้ก็รีบคลานหนี แต่ข้อเท้าน้อยๆก็ถูกอีกคนจับดึงไว้ได้

"คิดจะหนีหรอ" น้ำเสียงขู่เข็นเย็นยะเยือกจนแทบขนลุก

แบคฮยอนมองหน้าชานยอลด้วยความหวาดกลัว ร่างกายของเขาเริ่มสันเทาเพราะเหตุการณ์นี้คล้ายกับละครหลังข่าวที่เขาเคยดู ผิดแค่คนตรงหน้า ช่างดูโหดร้ายกว่าพระเอกละครเรื่องนั้นหลายเท่า

"คุณชานยอลครับ ปล่อยแบคไปเถอะ" เสียงสั่นลองร้องขออีกครั้ง แต่คงไม่เป็นผล

ร่างหนากำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ แผงอกกว้างเริ่มโอบกอดร่างกายเขากลายๆ

"คุณชาน ฮึก .. คุณชานยอล" 

"อย่าทำสำออยไปหน่อยเลย ฉันกำลังจะรับนายเข้าทำงานแล้วนะ" 

ริมฝีปากหนาขยับเอื้อนเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะประกบปากลงบดเบียดกับริมฝีปากบางของคนด้านล่าง 

แบคฮยอนพยายามจะดิ้นหนีจากวงแขนแกร่ง และพยายามเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบหลีกความเจ็บปวดทางริมฝีปาก

"อื้อ อื้ออออออ" 

ทั้งกรีดร้อง ทั้งคร่ำครวญ แต่ทุกเสียงกลับต้องกลืนลงคอทั้งหมด ตอนนี้แบคฮยอนกำลังโดนขย่ำ ทั้งริมฝีปาก ทั้งร่างกาย มือหนาเคล้าคลำไปทั่วทั้งร่างกาย พึ่งสัมผัสได้ว่าผิวเนื้อของๆคนนี้ช่างนุ่มมืออย่างคาดไม่ถึง แล้วถ้าเนื้อผิวใต้ร่มผ้าที่ไม่มีคนได้เห็นล่ะ? 

แค่คิดก็ไม่ใล่ชานยอลสิ! 

ร่างสูงปล่อยจูบจากริมฝีปากเรียวแล้วนั่งทับร่างบางของแบคฮยอนไว้ ขณะที่แบคฮยอนก็พยายามจะดิ้นหนีอีกรอบ แต่ไม่ขยับแม้แต่เซ็นเดียว 

"คุณชานยอล แบค..ปล่อยแบค"

"หึ!"

ร่างสูงยกยิ้มมุมปากอย่างเลือกเย็น ไม่ได้หยิบเอาคำพูดเหล่านั้นมาใส่หัวเลยสักนิด ไม่แม้จะคิดให้เสียเวลา 

มือหนาดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวบางที่ร่างเล็กสวมอยู่ให้ขาดหวิ่นได้ในครั้งเดียว เนื้อหนังสีขาวใสปรากฎตรงหน้าให้เห็นอย่างชัดเจน ชานยอลยกยิ้มอีกครั้งอย่างพอใจ เขาไม่รีรออะไร ก้มลงกดจูบผิวขาวให้แดงเฝือดในจูบเดียว

นอกจากคุณชานยอลจะนิสัยโหดร้ายอย่างที่ใครเขาว่าแล้ว ความเดือดดาดของอารมณ์เสพสมก็โหดร้ายไม่แพ้กัน

"ฮึก ..!"

เสียงสะอื้นดังแว่วเข้ามาในหูของชานยอลอย่างขัดอารมณ์ ร่างสูงขยับขึ้นจ้องมองกับใบหน้าเรียวที่เริ่มมีน้ำตาไหลซึมออกมา

อึก!

มือหนาจับเข้าที่กามเล็ก บีบโครงหน้าสวยจนบิดเบียว "มึงจะร้องทำไม ไม่ใช่กับกู กับแขกคนอื่นมึงก็ต้องเจอ!"

พูดจบชานยอลก็ปล่อยมือออกจากกามเล็ก เขาลุกขึ้นถอดเสื้อตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ตามด้วยกางเกงสแลคตัวยาว

"ฮึก"

แบคฮยอนกลั้นเสียงสะอื้นลงคอ สองมือเล็กยกขึ้นปิดปากเพื่อปิดเสียงที่ชานยอลบอกว่ามันน่ารำคาญ ตอนนี้แบคฮยอนกลัวเหลือเกิน ไม่กล้าแม้แต่จะขยับ ที่ขยับคงจะเป็นแค่ใบหน้า เพราะครั้งที่ร่างกายชานยอลเปลือยเปล่า สิ่งนั้นที่แสดงถึงความเป็นชาย ปรากฎต่อสายตาของแบคฮยอน 

ร่างเล็กทนเห็นไม่ได้ เขาเลือกหลบหน้าไปทางอื่น ไม่นานร่างกายของเขาก็เปลือยเปล่าตามกัน 

ผิวกายอันขาวผ่องไร้ซึ่งอาภรณ์บดบัง ภาพสวยงามเกินกว่าจะบรรยายได้เด่นชัดในสายตาคู่คม ชานยอลก้มมองเรือนร่างที่สวยสดอีกครั้งในระยะประชิด กลิ่นกายอ่อนๆที่เขาสูดดมเข้าปอดเฮือกแล้วเฮือกเล่า ไม่ได้ทำให้ความต้องการของชานยอลลดลงเลยแม้แต่น้อย 

ร่างหนาก้มลงแนบริมฝีปากกับหน้าท้องบาง ก้มหอมสูดดมจนหนำใจ ลากยาวไปจนต้นขาขาวที่อ่อนนุ่มอย่างตราตรึง 

ชานยอลรับรู้ถึงความบริสุทธิ์ของร่างกายขาวบางตรงหน้า เขาไม่จำเป็นต้องเล้าโลมให้คนในกำมือมีอารมณ์ร่วมด้วย ลำพังแค่จูบ ... ลิ้นเล็กๆยังเอาแต่หลบหนีเขาเลย ไม่ต้องพูดถึงส่วนอื่นที่ควรจะเคลื่อนไหวพร้อมกัน ให้มันนอนนิ่งๆแล้วปล่อยเสียงครางหวานๆ ให้เขาเก็บกินไล่เลียไปที่ละน้อย ฟาดฟันหอมดมจนหนำใจ ถึงมันจะไม่รู้สึกอะไร แต่การได้เปิดบริสุทธิ์ มันดีมากจริงๆ

"คุณชานยอล..." 

เสียงแผ่วเบาดังลอยไปในอากาศไม่ได้ปลิวเข้าหูชานยอลเลยซักนิด ร่างเล็กเอาแต่เรียกชื่อชานยอลลอยไปกลางอากาศ เขาไม่หันมามองดูภาพตรงหน้าด้วยซ้ำ ขนาดว่าขาเรียวสวยถูกแยกออกมแบคฮยอนยังเอาแต่มองไปที่อื่นอย่างไร้จุดหมาย

"โอ้ย!"

ร่างเล็กบิดเกร็งแทบจะดีดเด้งลึกขึ้นนั่ง สัมผัสที่โหดร้ายกำลังคืบคลานเข้ามาในร่างกายของเขาทีละนิด

"เจ็บ..คุณชานยอลครับ แบคเจ็บ..." 

มือเล็กพยายามจะขอจับมือชานยอลเพื่อหวังผ่อนคลายความเจ็บปวด แต่ชานยอลกลับมองมันด้วยสายตาที่ไร้น้ำใจ เขาเอื้อมมือมาจับมือของแบคฮยอนไว้ เหมือนจะเป็นการปลอบโยน ทว่าซ่อนมีดไว้ข้างหลัง!

"อึก! โอ้ย!!" 

มือที่สัมผัสกันดึงรั้งร่างเล็กขึ้นเข้าแนบอก ขณะที่ส่วนแข็งขืนก็บดเบียดเข้าไปร่างเล็กจนแทบมิดด้าม

"มันฟิดขนาดที่ว่าถุงยางยังฝืดเลยเว้ย!" 

ชานยอลผลักแบคฮยอนลงนอนที่เดิม ตอนนี้ร่างเล็กกำลังจุกจนพูดไม่ออก ชานยอลทำกับเขาดิบเถื่อนเกินไป ไม่มีการเล้าโลม ไม่มีการเปิดทางมลำพังแค่ถุงยาง น้ำล่อลื่นถูกรีดครั้งเดียว มันก็หมดแล้ว 

"คงไม่ต้องใช้" 

ชานยอลว่าพร้อมกับถอดแกนกายออกมาจากช่องคับแคบของแบคฮยอน มือหนาดึงถุงยางออกจากแกนกายตัวเอง เขารูดรั้งมันด้วยมือตัวเองแล้วจ่อเข้าที่ช่องทางเดิม

"คุณชานยอล .. ฮึก แบค แบคเจ็บ" 

ถึงเสียงนั้นจะดังพอให้ชานยอลได้ยิน แต่ไม่มีซักคำพูดที่จะหยุดยั้งเขาได้ ชานยอลยังคงเบียดกายเข้าไปในช่องคับแคบนั่น กดกันหัวป้านจนมุดเข้าไปได้ด้วยความสามารถมัน อาจจะเพราะเมื่อครู่เข้าไปลึกพอสมควร รอยเดิมยังคงเปิดอยู่

"อ่าส์..." 

ชานยอลครางออกมาด้วยความสุขกาย ท่อนเนื้อร้อนของเขาหลุดเข้าไปมิดแล้ว ชานยอลจับเข่าแบคฮยอนขึ้นตั้งชัน สองวางหยัดยึดที่เอวบาง ก่อนจะเริ่มขยับเป็นครั้งแรก

"อะ อ่ะ"

เสียงครางคล้ายเสียงร้อง ดังเสียดสีความรู้สึกของแบคฮยอนจนอยากจะตายมันไปตรงนี้ 

ชานยอลจ้องมองเรือนร่างที่ขยับขึ้นลงในจังหวะที่เขากระแทกกระทั้นแรงลงไป จากครั้งเป็นสองครั้ง มีครั้งที่สาม รวดเร็วต่อกันไม่อาจจะนับจังหวะได้

"อ่ะ อ่ะ อ่ะ" 

ทั้งครางและเสียงสะอื้นปะปนกันไปหมด จะให้เอามือปิดปากก็คงปิดไว้ไม่มิด ความเจ็บแสบความเสียวซ่าน วิ่งพล่านในตัวของแบคฮยอนอย่างบ้าคลั่ง มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าชานยอลไม่ทำให้มันรู้สึกเจ็บมากกว่า

"พอแล้ว อ่ะ พอเถอะคุณชานยอล"

มือเล็กจับเขาที่แขนแกร่ง เขาออกแรงจิกเนื้อหนาด้วยอารมณ์ที่ยากจะควบคุม ชานยอลรู้สึกเจ็บ แต่เขาไม่โกรธเลยแม้แต่น้อย เพราะทุกความเจ็บ มันรวบรวมไว้ที่แกนกาย กระแทกกระทั้นรัวแรงขึ้นอีกตามระดับความเจ็บปวด

"อ่ะ อ่าส์ อาส์" 

เสียงแหบพล่านดังลอดไรฟันชานยอลในอารมณ์เสียวซ่าน การบีบรัด การตอดกลืน ทุกอย่างยอดเยี่ยมจนไม่อาจจะคิดหาใครเปรียบได้ หลายคนที่ชานยอลเคยเปิดบริสุทธิ์ ไม่ได้ถึงเสี้ยวของแบคฮยอนเลยแม้แต่นิด ! 

ชานยอลกำลังหลงใหลในร่างกายของแบคฮยอนหรอ? 

เปล่าหรอก! มันก็แค่อารมณ์เซ็กเท่านั้นเอง..

"อ่ะ อ่ะอ่าส!" 

ทุกอย่างแน่นิ่งยกเว้นแต่หน้าอกที่กระเพื่อมเพื่อผ่อนอากาศออกจากอก ความเร้าร้อน ความทรมาน ยุติลงเมื่อน้ำสีขางขุ่นพุ่งออกจากแกนกายเข้าสู่ร่างกายอันบริสุทธิ์

แกนกายขนาดใหญ่ค่อยๆขยับออกจากร่างบาง น้ำสีขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมาในทันที เรียกรอยยิ้มของชานยอลได้ แม้จะเหน็ดเหนื่อย แต่ก็คุ้มค่ากับสิ่งที่ลงแรง

"ฉันรับนายเข้าทำงานแล้ว บยอน แบคฮยอน"