ฟิคโกง : Chapter 2 (HunHan)

ต่อ ๆ ^ ^

“อื้มมม”  รอยยิ้มที่มุมปาดผุดบนใบหน้าของคนเอาแต่ใจอย่างเห็นได้ชัด .... มือเล็ก ๆ ของอีกคนสะกิดที่หน้าอกอย่างประท้วง ว่าตนเองแทบหายใจไม่ออกแล้ว เด็กดื้อรีบผละรับฝีปากออก และให้อีกคนหายใจได้อย่างอิสระ

แต่ไม่กี่วินาทีที่ได้ลมหายใจ ร่างแกร่งของเด็กดื้อก็จับร่างบางนอนหงาย และขึ้นค่อมเรียบร้อยซะแล้ว .... ดวงตาที่เบิกกว้าง ตกใจกับการกระทำที่รวดเร็วของอีกฝ่าย ทำให้คนที่ง่วงตาแทบปิด ตอนนี้สว่างจ้าราวกับคนเด็กๆที่กำลังเล่นของเล่นในสวนสนุก หัวใจเต้นโครมครามปานกับพึ่งออกกำลังกายมาหมาด ๆ ........ จะกี่โมงก็ไม่สนแล้ววะ ขนาดนี้แล้ว

ไม่ต้องมีการสบตาที่ลึกซึ้ง ไม่ต้องมีคำพูดที่อ่อนละมุม เพียงแค่กายสัมผัสก็รับรู้ถึงความต้องการของอีกฝ่ายได้ ริมฝีปากหนาของเด็กดื้อจู่โจมริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วง สอดแทรกลิ้นร้อน กวาดต้อนรสหวานในโพรงปากอย่างเอาแต่ใจ ถ้าจะให้ถูกกระทำอยู่ฝ่ายเดียวมันก็ไม่ใช่เรื่องหนะสิ ร่างบางพยายามที่จะแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหนาบ้าง แต่การจู่โจมที่ร้อนแรงไม่เปิดทางให้เลย

“อ่ะ”

รอยกัดที่ริมที่ริมฝีปากของเด็กดื้อ ทำให้ริมฝีปากหนาเผยอออก ให้โอกาสลิ้นเรียวเล็กได้สอดแทรกเก็บความหวานบ้าง จากเดิมที่หวานมากๆอยู่แล้ว และยังมีกลิ่นของแอลกอฮอร์ผสมอยู่ด้วย มันช่างเป็นรสจูบที่ชวนหลงใหล เคลิบเลิ้มจนไม่อาจพลักออกได้

เมื่อเห็นว่าร่างบางสนใจที่จะกวาดเก็บความหวานในปากของตน มือที่แสนจะซุกซนก็ลูบไล้ไปตามใบหน้า ลำคอ และท้ายทอย ดันศรีษะขึ้นมาเล็กน้อย และส่งแรงจูบที่หนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม  โอ๊ย !!! ไม่ไหวแล้ว.........

ใบหนาของเด็กดื้อช้อนท้ายทอยของร่างบางให้ลุกขึ้นตามแรงของตน แขนเรียวเล็กที่กำเสื้อของเด็กดื้ออยู่ รีบตวัดไปโอบรอบคอของเด็กหนุ่มทันที ด้วยแรงที่มหาศาล ทำให้ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในท่านั่ง และยังจูบกันอย่างร้อนแรงเช่นเดิม

นิ้วมือเรียวเล็กของร่างบางสอดแทรกไปตามริ้วผมของเด็กดื้ออย่างเสน่หา การลูบไล้บริเวณแผ่นหลัง ยิ่งชวนให้ร่างกายกระตุกวูบอย่างเห็นได้ชัด

“อ๊าส์............”

ไม่กี่วินาทีต่อมา เสื้อตัวนอกของเด็กดื้อก็หล่นไปกองที่พื้นเสียแล้ว ........

“เสี่ยวลู่.....”

เด็กดื้อพูดอ้อน ๆ กับการกระทำของร่างบางเมื่อซักครู่ และใช้ลิ้นร้อนไล้เลียบริเวณคอของอีกฝ่ายอย่างลงโทษ ในโทษฐานที่ทำให้เขาเขินจนใจสั่น รอยห่อเลือดเป็นจ้ำบริเวณคอด้านซ้าย ปรากฏขึ้นบนคอขาวของร่างบาง อย่างเห็นได้ชัด แต่ไม่มีอาการประท้วงจากอีกฝ่ายเลย เมื่อเห็นเช่นนั้นลิ้นร้อนยิ่งซุกซนไปใหญ่ ลูบไล้ลงต่ำเรื่อย ๆ จนเสื้อบางที่ร่างบางสวมใส่อยู่ดูน่ารำคาญไปในทันที

เด็กดื้อผละริมฝีปากออกจากคอขาว แล้วจัดการถอดเสื้อตัวนั้นออกทันที เผยให้เห็นแผ่นอกบางที่กระเพื่อมขึ้น –ลง ตามจังหวะหายใจที่หอบถี่ ยอดอกสีอ่อนที่ชวนให้กลืนกิน เอวบาง ๆ หน้าท้องที่เนียนเรียบ

คิดไหมว่าเซฮุนคนนี้จะทนได้อีกต่อไป !!!

ยอดอกสีอ่อนที่แน่นิ่ง ถูกลิ้นร้อนครอบงำและหยอกล้อในโพรงปากอย่างซุกซน ตวัดขึ้นลง ซ้ายขวา อย่าเอาแต่ใจ จนเริ่มแข็งขืน ชูชัน ขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

“อ่ะ ... อืมม เซฮุน... อื้มมมมมม”

เสียงครางหวาน ๆ จากคนที่ถูกกระทำ ยิ่งชวนให้การเล้าโลมประทุแรงและหนักหน่วงขึ้น ก่อนใช้มืออีกข้างเคลื่อนต่ำลง และหยุดที่จุดอ่อนไหว ซึ่งบัดนี้จุดอ่อนไหวนั้น ได้คับตึงเต็มมือของเด็กดื้อซะแล้ว แต่เห็นกระนั้นก็ยังไม่วายจะแกล้งร่างบาง มือของกอบกุมอยู่ บีบเคล้าให้อีกคนเสียวเล่น ๆ มันไม่น่ารักเลยนะเซฮุน 

“ถะ .. ถ.. ถอด ด ด  ... ออกเถอะ ... อ๊าส์....”

เสียงหวานที่พูดตะกุกตะกัก พร้อมกับการบีบไหล่ของเด็กดื้ออย่างทนไม่ไหว และการทุบหน้าออกแกร่ง ที่เร่งเร้าให้เซฮุน ถอดกางเกงตัวนั้นออกได้แล้ว ครั้นจะแกล้งต่อก็กระไร ๆ อยู่ จึงพลักให้ร่างบางนอนลงกับที่นอน และจัดการถอดสิ่งปกปิดออกไปทันที

แกนกายชูชันเผยให้เห็นน้ำใส ๆ บริเวณยอด ชวนให้ .......

“ อ๊ะ..อื้อ..อ๊า” 

ไม่ทันได้ขออนุญาต ริมฝีปากอุ่นก็ครอบครองส่วนอ่อนไหวของร่างบางไปเสียแล้ว

“ อา..อื้อ…อ๊า …อืออ.. เซ…เซฮุนนนนนน..อ๊า”

ร่างบางกัดริมฝีปากแน่น และเกรงไปทั่วทั้งลำตัว แรงกระตุ้นขึ้นลง ตามจังหวะของคนข้างล่าง แผ่ความเสียวซ่านไปทั่วร่างกาย มือที่จิกกับที่นอน แสดงความยับไม่เป็นรูปจากมือเรียวเล็กนี้  ยิ่งเมื่อเด็กดื้อใช้ลิ้นหยอกล้อบริเวณยอดสุด ยิ่งทำให้ร่างบางร้อง ซี้ด ได้ทุกครั้ง

“ อึก.. อ๊า.. . ซี้ดดด  เซฮุนอ่า .... . อ่ะ..อ๊ะ..”

เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างเริ่มเกรงและกระตุกตามแรงของตน เล่นเอาเด็กดื้อลอบยิ้มบาง ๆ และเร่งความเร็วของการขึ้นลง เป็นเท่าตัว

 “ อ๊ะ… อ๊า… อื้อออ…อ่ะ..อ่ะ..ไม่ ..ไม่ไหว..อ๊ะ....ไม่ไหว แล้วววววววววว !!…อ๊า!”

ร่างบางกระตุกเกรง ปลดปล่อยหยาดน้ำแห่งกามอารมณ์ หลับตาพริ้มอย่างเคลิบเคลิ้มกับความสุขที่ตนเพิ่งได้รับมา  และหายใจออกช้า ๆ อย่างผ่อนคลาย

“อ๊ะ” 

ไม่ทันจะได้ตั้งตัว อยู่ ๆ ขาขวาของร่างบางก็ถูกเด็กเด็กดื้อใช้แขนแกรงสอดขึ้นมาพาดไว้บนแขน และดันสะโพกขึ้นเล็กน้อย โดยที่มืออีกค้าง กำลังประคอง แกนกาย  ที่กำลังชูชัน จ่อที่หน้าประตูช่องทางรัก และกระตุกยิ้มให้คนที่นอนอยู่อย่างเจ้าเล่

“คืนนี้หนักหน่อยนะ อย่าหลับก่อนกัน”

.

.

.

.

.

.

.

ก็นะ ... เขาพาเราไม่ถึงฝั่งฝันแล้ว ก็ถึงตาเราพาไปถึงฝั่งเช่นกัน คืนนี้ไม่ต้องนงต้องนอนมันหรอก ลู่ฮาน !!! 

กลับไปเม้นด้วยค่ะ :) 

 คลิก ๆ