(ปิ่นโต พาร์ท)
ทันทีที่ประตูห้องปิดลง อ้อมกอดอบอุ่นก็คล้องรอบเอวเล็กเข้าชิดแนบอก สัมผัสรับไออุ่นจากลมหายใจได้ที่บริเวณต้นคอขาวอย่างเลี่ยงไม่ได้ เป็นจูบจากคุณจินที่แนบลงมาในตอนนั้น และอีกหลายจูบที่กดทับลงมาเหมือนจะไม่หยุด
ผมหดคอหลบจูบที่รู้ดีว่าจะไม่หยุดแค่นี้ คุณจินถูกขัดใจนิดหน่อยแต่ก็ยังเปลี่ยนข้างจนผมต้องทำอะไรสักอย่างให้เราได้คุยกันก่อน
“ไหนบอกกอดเฉยๆไง”
“ก็กอดอยู่นี่ไง กอดเต็มอกด้วย”
“แต่ที่ทำอยู่เนี่ย มันไม่ใช่แค่กอดแล้ว”
“งั้นก็ไม่กอด ทำอย่างอื่น”
ผมหันหน้าไปมองคุณจินที่ช้อนอยู่ด้านหลัง ทว่าเป็นกลอุบายให้ผมหันไปรับจูบพอดี ทำให้คำพูดที่ผมเตรียมจะเปล่งออกไป ต้องกลืนไปพร้อมรสจูบอ่อนละมุนที่คุณจินมอบให้
วันนี้ที่ร้าน คุณจินเอาแต่บ่นว่าจะกอดก็กอดได้ไม่เต็มที่ จูบนี่ยิ่งไม่ได้ ทำได้แค่ขโมยหอมแก้มไปแล้วหนึ่งครั้งตอนที่นั่งกินเค้ก คิดไว้แล้วแหละว่าถ้าถึงห้องต้องเจออะไรแบบนี้ แต่เจ้าตัวไม่บอกไม่กล่าวกันเลย
“คุณจิน...เดี๋ยวก่อนสิ” ผมพลิกตัวมาห้ามผู้ใหญ่เอาแต่ใจ
“เดี๋ยวอะไรอีกล่ะ ที่นี่มีแต่เราแล้วนะ”
“คุณจินลืมว่าต้องส่งงานหรือเปล่า ที่บอกเราว่าทำที่มอไม่เสร็จน่ะ”
“...” ร่างสูงทำหน้านึกอยู่เสี้ยววินาทีแล้วถอนหายใจ
“ทำส่งก่อนมั้ย อาจารย์รอเมลอยู่ไม่ใช่หรอ” ผมยกยิ้ม
คุณจินยังกอดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย มองหน้าพลางใช้ความคิดแล้วถอนหายใจอีกรอบ ก่อนจะก้มมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่คลายกอดออกเล็กน้อย
“วันนี้น่าจะเอาโน๊ตบุ๊คหรือแท๊ปเล็ตไปทำส่งให้เสร็จ ๆ อุตสาห์ได้อยู่กับแฟนทั้งคืนแล้ว”
“ก็ทั้งคืนไง เราไม่ได้จะกลับไปนอนบ้านซะหน่อย”
กว่าจะพูดให้คุณจินยอมได้ก็หลายนาที แต่สุดท้ายก็ยอมเปิดโน็ตบุ๊คพิมพ์รายงานที่ต้องส่งผ่านเมลให้อาจารย์ ส่วนผมคิดว่าน่าจะไปอาบน้ำก่อนดีกว่า วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว
ถ้าถามว่าผมมาห้องนี้บ่อยแค่ไหน ก็คงตอบเลยว่าบ่อยมาก ๆ ช่วงที่อ่านหนังสือเตรียมสอบ มาแทบทุกวัน แค่ช่วงหลัง ๆ ที่เว้นไปบ้าง เพราะขอพักจากการสอบสักหน่อย และวันนี้ก็รู้ผลว่าได้เรียนในที่ ๆต้องการแล้ว รู้สึกหายเหนื่อย
ผมเคยขอบคุณคุณจินไปหลายรอบแล้วที่ช่วยผมในทุก ๆ เรื่อง เค้กวันเกิดที่ผมทำให้วันนี้น่ะ เรียกว่าน้อยนิดมาก แต่เป็นความน้อยนิดที่ใส่ใจผมลงไปทั้งดวง
ตอนที่คุณจินเดินเข้ามาแล้วเห็นทุกอย่าง ดวงตาที่ดูเหนื่อยล้าก็สดใสขึ้นมาทันที ผมเตรียมเค้กให้คุณจินเป่าตั้งแต่เริ่ม เราร้องเพลง อวยพร และเทียนก็ดับโดยการจากเจ้าตัว ผมยิ้ม คุณจินยิ้ม และทุก ๆ คนก็ชมว่าคู่เราน่ารัก
ไม่รู้ว่าน่ารักจริงมั้ย แต่ผมก็ยังชอบที่ทุกอย่างเป็นเช่นนี้
ผมใช้เวลาในการอาบน้ำไปนานพอสมควร คงนานพอให้คุณจินไปเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดธรรมดากับบ็อกเซอร์ได้ แต่เขายังคงนั่งจ้องหน้าจออยู่เดิม
“คุณจิน”
“ครับ”
ผมเรียกและคุณจินก็ขานรับอย่างรวดเร็ว ผมยืนมองงานคุณจินอยู่หลัง ดูไม่ออกเลยว่าใกล้จะเสร็จหรือยัง แต่ก็ให้รางวัลเป็นการกอดรอบคอหลวม ๆ แล้วกดจมูกลงที่แก้มของคุณจินหนึ่งฟอด
“อ่าว อาบน้ำแล้วหรอ”
“ลืมหรือไงว่าห้องนี้มี 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ”
“นั่นสิ แต่คุณจินอาบน้ำเร็วจัง แบบนี้งานยังไม่เสร็จแน่เลย”
“เรานั่นแหละช้า รู้ตัวมั้ยว่าอาบน้ำเป็นชั่วโมง”
“ง่ะ ไม่ได้ดูนาฬิกาเลย”
พูดจบผมก็ถูกดึงให้อ้อมมาข้างหน้า และถูกรวบมานั่งตักจนได้
คุณจินยังทำงานต่ออีกนิดหน่อย แค่พิมพ์รายละเอียดที่เขียนไว้ลงในเมลเท่านั้น ส่วนที่ไม่ยอมให้ผมลุกขึ้น ก็เพราะใช้ไหล่ผมเป็นที่วางคาง
สบายซะจริง ๆ
“เมื่อกี้ตอนเราอาบน้ำ เฮียเราส่งข้อความมาว่าโดนแม่สั่งห้ามออกจากบ้านเพราะจะฉลองที่เราสอบติด”
“ขนาดนั้นเลย”
“แม่เราดีใจมากเลยที่ไม่ต้องไปไกล ๆ ตอนแรกเราก็แอบหัวเราะที่แม่เราเว่อขนาดนั้นนะ แต่คิดไปคิดมาเราน่าจะดีใจมากๆด้วยสิ ไม่ได้ไปเรียนไกลๆ”
“พี่ก็ดีใจ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”
“เรามีเพื่อนไปเรียนที่เดียวกันด้วยแหละ”
“หรอ สนิทมั้ย” คุณจินชักสีหน้าจริงจังขึ้น
“แซม ห้อง A”
“คนที่เราเคยบอกว่ามาตื้อน่ะหรอ” ประโยคนี้คุณจินถึงกับละสายตาจากหน้าจอ
ผมหลบสายตานั้นเล็กน้อยแล้วพยักหน้าช้า ๆ “แต่ ๆ ๆ แซมไม่ได้ชอบเราแล้วนะ แซมรู้ว่าเรามีแฟนแล้ว” ผมรีบอธิบาย
“เชื่อได้มั้ย”
“คุณต้องเชื่อใจเรา เราไม่มีคนอื่นหรอก ไม่ปันใจให้ใครด้วย”
ปากเล็กฉีกยิ้มจนตาหยี และหุบยิ้มลงทันทีเมื่อคุณจินจุ้ปลงมาที่ปลายจมูก
ความเงียบเข้ามาแทนหลังจากนั้น คุณจินใช้มือข้างซ้ายมาโอบเอวผมเอาไว้ แล้วใช้มือข้างขวาเคาะแป้นอีกไม่กี่นาที เมลก็ถูกส่งไป
ฟึบ !
หน้าจอถูกปิดทันทีและผมก็โดนล็อกบนตักด้วยสองแขน ร่างกายผมเหมือนถูกตรึงไปทั้งหมด สายตาคุณจินที่กำลังมองมาตอนนี้ และจูบร้อน ๆ ที่ฝังเข้าหลังใบหู
ผมขยับไม่ได้และคงไม่ขัดขืนไปไหน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเรา และไม่ใช่ครั้งสุดท้ายกับรักที่หวานหอมทุกครั้งที่ผ่านมา เราล้วนแล้วแต่ใช้ความรักผสานกัน คุณจินไม่เคยบังคับและจะถามผมก่อนเสมอว่าได้หรือเปล่า
“ที่รัก”
คุณจินมักจะเรียกผมแบบนี้ทุกครั้งเวลาจะอ้อนอะไร เราไม่เรียกกันจนชินปากเหมือนอย่างหลายคู่ใช้กันผมคิดว่ามันเป็นคำที่พิเศษ และพิเศษมาก ๆ เมื่อออกมาจากปากของคนที่ผมรัก
“ไม่ต้องขอหรอก คืนนี้เราตามใจคุณ”
ผมเป็นฝ่ายประคองใบหน้าคุณจินรับกับจูบ โดยโน้มใบหน้าลงประทับกับเรียวปากเจ้าของตักที่ผมนั่งทับอยู่
ความร้อนเข้ามาพร้อมกับความโหยหา เราสัมผัสกันในโพรงปาก ให้ปลายลิ้นกระตุ้นอารมณ์ภายในปล่อยความคลั่งไคล้ที่ต่างฝ่ายต่างหลงรักกันออกมาให้มากที่สุด
ขณะเดียวกันมือหนาก็ลูบไล้ไปทั่วทั้งโคนขาเล็ก ทำให้เสื้อคลุมอาบน้ำที่ผมสวมอยู่ค่อย ๆ คลายออกจากกัน จนแทบจะเห็นเนื้อหนังส่วนล่างทั้งหมดแล้ว
ผมปล่อยจูบจากคุณจิน โดนอุ้มให้ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะแล้วร่างสูงก็ลุกขึ้นแทรกเข้ามาตรงหว่างขาของผมอย่างรวดเร็ว ประกบจูบลงมาอีกรอบและรุนแรงขึ้นจนรู้สึกได้
เสื้อคลุมอาบน้ำร่นลงจนเห็นลาดไหล่ คุณจินค่อย ๆ ไล่ซับจูบจากสันกรามลงไปที่ลำคอ แล้วกดจูบไปทั่วตั้งแต่ช่วงอกจนทั่วทั้งไหล่
ผมยอมให้คุณจินทำอะไรก็ได้อย่างตามใจ ยอมให้ปลดเสื้อคลุมอาบน้ำออก ยอมให้จูบไม่ว่าตรงไหนก็ได้ จนคุณจินบอกให้ผมถอดเสื้อให้ ผมก็ทำอย่างที่เจ้าตัวขอ
เราแทบไม่พูดอะไรกันเลยสักคำ แต่เราก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร ผมลูบไล้ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อคุณจินไปทั่วทั้งร่าง หยุดปลายนิ้วไว้ที่ขอบกางเกงหลายวินาที และสุดท้าย...ผมก็ล้วงเข้าไป
“ปิ่นโต !”
คุณจินเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงตกใจ กุมมือผมจากนอกกางเกงพรางมองหน้าให้ดึงมือออก แต่ผมเพียงแค่ส่งยิ้ม
“อ่าส์.. ซี้ด..!”
ผมเป็นฝ่ายมองหน้าคุณจินแล้วอมยิ้มบ้าง ร่างสูงยืนตัวแข็งหลับตาพริ้ม มีเพียงเสียงซี้ดเล็ดลอดจากไรฟัน ขณะที่มือของผมด้านในกางเกง กำลังหยอกล้อกับบางสิ่งที่ขยายตัวเต็มกำมือ มันขยายจนการเล่นกันในนั้นดูแน่นไปหมด...
มืออีกข้างของผมจับมือคุณจินให้ปล่อยออกจากกางเกง อาศัยจังหวะที่คุณจินกำลังหลับตา ดึงกางเกงลงจนเห็นสิ่งที่คับแน่นด้านใน และปล่อยกางเกงตัวนั้นลงไปกองที่พื้นแทน
ร่างสูงขยับเข้าใกล้ผมอีก ก้มลงมาจูบผมอย่างดูดดื่ม เหมือนจะแข่งความเร็วกับมือของผมที่กำลังมอบความสุขให้เขา
“อ่ะ !” ผมร้องออกมาบ้าง
คุณจินไม่ยอมให้ผมเอาเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว มือหนาครองจุดอ่อนของผม รู้จังหวะที่ผมเสียวไปทั้วตัวและแกล้งให้ผมบิดไปมาอย่างทรมาน
ร่างกายผมร้อนไปหมด มือไม้ที่จับอยู่ที่ลำตัวของคุณจินก็เริ่มอ่อนแรง จนกลายเป็นว่าจับสิ่งนั้นไว้เฉย ๆ
“อ่ะ อ่ะ คุณจิน”
ผมถูกขบกัดไปทั่วทั้งลำคอ และร่างกายผมก็กำลังเป็นทาสคุณจิน เมื่อบางอย่างในกายไหลวนอยู่ท้องน้อย บิดเร้าจนต้องให้คุณจินช่วยประคอง แพ้ผู้ชายคนนี้ราบคาบอีกตามเคย และไม่เคยจะเป็นฝ่ายนำเขาได้สักที
“อ่ะ คุณจิน อ่ะ อ่าส์”
ผมปล่อยน้ำรักออกมาหลังจากนั้น ร่างสูงกระตุกยิ้มแล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ผมเขินจนหน้าแดงไปหมด จะกี่ครั้งก็ไม่ชินกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา แล้วเผลอจนมือหนาดึงมือผมออกจากแกนกายเขาจนได้
“มานี้ซิ”
คุณจินนั่งลงบนเก้าอี้แล้วตบมือลงที่ขา ผมร้อนไปทั้งหน้าเมื่อลองจินตนาการว่าคุณจินต้องการอะไร แต่ยังไม่ทันได้ลบความคิดนั้นออก มือหนาก็ดึงผมเข้าไปในความคิดนั่นเสียแล้ว
“กอดหน่อยครับ”
ผมกอดรอบคอคุณจินแล้วซบหน้าลงกับไหล่กว้าง ร่างสูงค่อย ๆ กางขาออกจนรู้สึกได้ ตามด้วยตบมือหนาที่บั้นท้ายและคลึงเบา ๆ แต่นั่นทำให้ผมเขินจนต้องมุดหน้าไปกับซอกคอของคุณจิน
“เด็กน้อย”
เสียงเข้มเอ่ยข้างใบหู ตามด้วยเสียงหัวเราะเบาๆ
“อื้ออออออออ”
ผมเกร็งไปทั้งตัวเพราะนิ้วมือหนาดันเข้ามาในช่องทางนั้น และคงมากถึงสองนิ้วด้วยกัน ร่างกายผมจึงตอบสนองด้วยการรัดแน่นจนรู้สึกได้
ช่องทางสวาทถูกเปิดทางก่อนทุกครั้งที่เรามีอะไรกัน มันช่วยลดความเจ็บลงได้เยอะ หากจะกลืนกินความเป็นชายของอีกฝ่ายเข้าไปเสียตั้งแต่แรก
ผมพอจะหายใจได้โล่งคอตอนที่นิ้วมือหนาถอดออกไป แต่สัมผัสใหม่ที่ถูไถอยู่บริเวณนั้นทำให้ผมเบิกตากว้าง
“คุณจิน”
“ขอนะครับ”
ร่างกายผมถูกยกขึ้นอีกนิด และถูกกดลงทับความคับแน่นจนมิดด้าม ผมบีบไหล่คุณจินจนเป็นรอยเล็บไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเพราะกลัวเองเจ็บไปมากกว่านี้
“คุณจิน เรา..”
“ขยับนะ”
“เราว่ามันลึกไป”
พูดไปแบบนั้นแล้ว คุณจินในเวลานี้คงไม่ปราณีง่าย ๆ เพราะสองแขนที่เคยโอบรอบเอวเปลี่ยนไปรองใต้สะโพก และค่อย ๆ ขยับจนกลายเป็นยกร่างผมให้กลืนกินความเป็นชายนั้นจนหมดทุกส่วน
ผมรู้สึกแน่นกว่าทุกครั้งแต่ก็ไม่อยากขัดขืน ตอนนี้ผมอยู่ด้านบนแต่ก็เป็นคุณจินที่ทำเองอยู่ดี ร่างสูงยังคับร่างกายผมได้ ประคองขึ้นลงอย่างตามใจ ช้า ๆ เนิบ ๆ ผิดกับกิจกรรมบนที่นอน
ผมกลั้นหายใจแล้วเงยหน้าขึ้น คุณจินยกยิ้มอย่างวอนขอ ผมจับมือคุณจินมาจับไว้ที่เอวบาง แล้ววางมือตัวเองทั้งสองข้างที่เกือบถึงหัวเข่าหนา ก่อนจะยกสะโพกขึ้นและกดลงอย่างลังเล
“แบบนั้นแหละที่รัก”
ร่างกายขยับขึ้นลงช้า ๆ และเร่งจังหวะตามแรงกระตุ้นภายใน ความเจ็บเหลือไม่เท่าไหร่ แต่ความเสียวกับอาการจุกเบา ๆ เริ่มเข้ามาแทนที่
ผมขยับร่างกายจนคล้าย ๆ เป็นการขย่ม แรงปรารถนาในกายพรั่งพรู่ออกมาอีกครั้งจนบังคับไม่ได้ และเมื่อคุณจินเข้ามาควบคุมการขยับอีกรอบ ร่างกายผมก็เหมือนทำงานอัตโนมัติ ขยับได้อย่างคนสั่งต้องการ และมันรุนแรงจนผมไม่รู้ตัว
พั่บ พั่บ !!
เสียงสะโพกกระทบกับหน้าขาแกร่งดังลั่นห้อง ผมเปลี่ยนมากอดคอหนาแล้วหลับตาพริ้ม ปล่อยร่างกายให้เป็นของคุณของจินอย่างสมบูรณ์แบบ และไม่อาจถอนคืนได้ในตอนนี้
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ!!”
ไม่รู้ว่าเสียงครางของผมหรือของคุณจินที่ดังกว่ากัน ประสาทการรับรู้ของผมขาดห้วงรวมถึงอาการมวลท้องเริ่มมาอีกรอบ
คุณจินดึงผมเข้าไปจูบ ปล่อยมือจากการบังคับ และให้ร่างกายผมขยับเองอย่างเสรี แน่นอนว่ายังขยับในท่านั้นอย่างไม่อยากเชื่อ แต่ร่างกายผมตอบได้อย่างดี ว่าที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ ไม่ได้ฝืนใจ เป็นความต้องการที่มากพอกัน
“อ่ะ คุณจิน”
“ขนาดนี้แล้ว อีกรอบไง”
ผมถูกคุณจินครอบครองเป็นรอบที่สอง คราวนี้แทบจะไม่ต้องใช้เวลาเยอะ ความอึดอัดก็ไหลหลั่งออกมาเต็มมือหนา
คุณจินไล่จูบร่างกายผมอีกรอบ มีเสียงหอบหายใจรุนแรงเหมือนยามกดจูบลงมาทุกครั้ง ผมร้อนเหมือนร่างกายจะเป็นไข้ ยิ่งคุณจินจูบลงบนผิวของผมหนักเท่าไหร่ สะโพกผมยิ่งกดทับสิ่งนั้นรุนแรงขึ้น
“อ่า ซี้ดดด อ่ะ!”
ผมถูกโอบกอดให้แนบลงกับอก มือหนาเค้าคลึงสะโพกผมจนจะเหลวคามือ ตามด้วยจังหวะเร่งยกเร่งกดที่ร่างสูงบังคับเองอีกรอบ แต่ไม่นานจังหวะก็ถูกเปลี่ยน...
“ปิ่นโต อ่ะ อ่ะ”
เสียงกระเส่าดังข้างใบหูแทบทุกจังหวะ ยามที่ความดุดันกระแทกสวนเข้ามา ร่างกายผมเหมือนจะแหลกแต่ก็สุขเกินกว่าจะหลีกหนี
“อ่ะ อ่ะ อ่ะ”
ผมปล่อยเสียงครางแทนการระบายอารมณ์ จิกนิ้วมือคลายความเสียวบนแผ่นหลังคุณจิน และเปลี่ยนเป็นกอดรัดร่างคนรักไว้ เมื่อจังหวะรวดเร็วจนจับไม่ทัน
ผมแทบขาดใจในจังหวะสุดท้าย คุณจินเร่งสะโพกกระแทกเข้ามาจากด้านล่าง รุนแรงจนเหมือนร่างกายลอยอยู่บนอากาศ และถูกประคองให้ลงมาอีกครั้งด้วยอ้อมแขนที่ปลอดภัย ตามด้วยความอบอุ่นที่หลั่งไหลด้านในจนอึดอัดไปหมด
“ขอบคุณครับที่รัก”
“สุขสันต์วันเกิดนะคุณจิน”
“ไม่คุณสิ”
“สุขสันต์วันเกิดนะพี่จิน”
“...”
“สุดที่รักของเรา คนเดียว”
..............................
เม้นได้แท๊กได้ ที่เดิมเลยจ้า #น้องปิ่นโตกับคุณจิน
