ชานบาร์ 3

(เนื้อหาเป็นเพียงจินตนาการ โปรดเสพติดและโดนม่อมเมา เอ้ย!!

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน)

"ฉัน...คืนนี้ฉันจะเป็นลูกค้าให้นายเอง"

"คุณชานยอล.."

"ฉันไม่ใช่เจ้านายของนายแล้วนะ ฉันเลือกนายเพื่อมาบริการฉัน และฉันจะถามนายว่า.."

"..."

"ไปต่อกับฉัน ที่อื่นได้ไหม.."

 แบคฮยอนนั่งอึ้งกับคำถามจนลืมหายใจ ร่างเล็กกระพริบตาช้าๆ ไม่กล้าละสายตาจากร่างสูงแต่ก็ไม่กล้ามองดวงตาคู่นั้นนานๆ

"ฉันถามว่าได้ไหม" ชานยอลถามย้ำอีกครั้งอย่างใจร้อน

แบคฮยอนก้มหน้าชิดอกอย่างเขินอาย ชานยอลต้องยกมือขึ้นเกลี่ยผมที่ปิดหน้าออกช้า แล้วเชยคางมนขึ้นสบตา

"แค่ตอบฉัน" 

"แบค...แล้วแบคปฏิเสธคุณชานยอลได้หรอครับ" 

"ก็ลองปฏิเสธดูสิ"

"แบค..."

"ปฏิเสธก็ได้ ไม่ต้องไปที่อื่นกับฉัน บอกฉันว่า ไม่ไป" 

แบคฮยอนคิดอยู่ในใจ กลัวว่าถ้าตอบไปอย่างที่ชานยอลว่าจะพาลทำให้ตัวเองเจ็บตัว แต่ถ้ายอมทำตามก็คงจะเจ็บตัวเหมือนกัน เพราะงั้น...

"แบค...ไม่ไป" 

อึก! 

ทันทีที่แบคฮยอนปฏิเสธ ร่างเล็กก็ถูกผลักลงไปจนแผ่นหลังติดกับผนักวางแขน ถึงเป็นเบาะหนัง ก็ใช่ว่าจะไม่เจ็บ เสื้อยืดตัวบางที่สวมอยู่ไม่ได้เป็นเกราะป้องกันเลยซักนิด อีกทั้งแรงกดของคุณชานยอลที่ทับลงมา ยิ่งทำให้รู้สึกเจ็บไปอีก

"คุณชาน.."

"ปฏิเสธเองนะว่าไม่ไป"

"..."

"งั้นก็ต่อกันที่นี่แหละ ยังไงที่นี่ก็ที่ของฉันอยู่แล้ว" 

ร่างสูงพูดพร้อมกับก้มลงกดจูบกับริมฝีปากเล็ก ค่อยๆเลือนตัวแบคฮยอนลงให้ศีรษะตรงกับที่พักแขนพอดี แล้วจึงนอนลงทับตัวแบคฮยอนไว้

จะว่าโชคดีหรือทุกอย่างเข้าทางก็ไม่รู้ เพราะโซฟาที่คุณชานยอลจัดมาในห้องก็กว้างพอที่จะทำเรื่องอย่างว่าได้ ขาเล็กพยายามที่ดันตัวเองออก แต่ร่างสูงนอนทับทั้งร่างอยู่ ดิ้นไปก็ไม่มีประโยชน์

"ฉันไม่อยากรุนแรงนะ ตอนนี้ฉันเป็นลูกค้าของนาย นายจะทำแบบนี้กับลูกค้าไม่ได้" 

เมื่อชานยอบพูดแบบนี้แล้ว ความหวังในการได้ทำงานต่อของแบคฮยอนก็เพิ่มมากขึ้น ร่างเล็กหยุดดิ้น และยอมนิ่งตามทึ่ชานยอลว่า 

ร่างสูงปล่อยแขนแบคฮยอนแล้วเปลี่ยนจากนอนทับมาคร่อมแทน มือหนาลูบไล้ไปที่หน้าท้องแบน ค่อยๆร่นเสื้อยืดของตนที่แบคฮยอนใส่อยู่ขึ้นช้าๆ และถอดมันออกไปในที่สุด

มือเล็กรีบกอดอกตัวเองเพราะความอาย แต่ชานยอลก็จับแบคฮยอนออกไปแนบข้างลำตัว ร่างสูงเอนตัวขึ้นถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองช้าๆ ในขณะที่สายตาก็จ้องมองเรือนร่างที่ตนคร่อมอยู่ 

ผิวขาว เนื้อเนียน ร่างเล็ก และเอวคอด มองยังไงก็ไม่เหมือนผู้ชายทั่วไป ทั้งความน่ารักและความใสซื่อบริสุทธิ์ของคนๆนี้ ทำให้ชานยอลเกิดความรู้สึกอยากได้อีกครั้ง 

หลายอย่างที่สะกดสายตาของเขาได้ มันทำให้เขาอยากครอบครอง อยากได้มันมาไว้ในกำมือ และเขาก็กำลังจะได้ในนาทีต่อไปนี้แหละ

เสื้อเชิ้ตของชานยอลร่วงหล่นลงพื้นด้วยมือของเขาเอง ทันทีที่มือหนาว่างเปล่า ร่างกายอบอุ่นก็โน้มลงไปหาแบคฮยอนอีกครั้ง ประกบปากหนาแนบชิดกับปากเรียวบาง จูบไล่เลียความหวานอีกครั้งอย่างหลงใหล

แบคฮยอนนอนนิ่งให้ชานยอลได้ทำตามใจ แต่ก็ไม่ได้แข็งเป็นท่อนไม้ให้ชานยอลต่อว่าได้อีกครั้ง มือเล็กเริ่มจะยกขึ้นมือ แต่ก็ไม่กล้าจะถูกตัวชานยอลแม้แต่น้อย จนเมื่อชานยอลเห็น มือหนาก็จับมือเล็กพาดคอตัวเอง แล้วก้มลงจูบปากอีกครั้ง ราวกับว่าหยุดจูบไม่ได้

"อื้ม~" 

ชานยอลครางในลำคออย่างพอใจ เมื่อร่างเล็กเผยอปากรับเรียวลิ้นหนาเข้าสำรวจข้างใน และทันทีที่ชานยอลได้สัมกับความอ่อนนุ่ม เรียวลิ้นหนาก็หยอกล้อกับเรียวลิ้นบางที่กำลังหลบหนีเขาในโพรงปาก แต่มีหรอที่ราชสีห์จะปล่อยเหยื่อ

แบคฮยอนจูบตอบชานยอลอย่างเขินอาย เขาจูบไม่เก่งนัก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้วิธีจูบ ริมฝีปากเล็กดูดดึงริมฝีปากล่างของชานยอลช้าๆ ร่างสูงยกยิ้มอย่างพอใจ ถ้าชานยอลไม่คิดว่าแบคฮยอนใสซื่อ ป่านนี้...ชานยอลคงคิดว่าแบคฮยอนกำลังอ่อยเขาอยู่อย่างแน่นอน

"อ๊ะ" 

ชานยอลเปลี่ยนที่จูบลงมาลำคอบ้าง กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่คงได้มาจากคุณอี้ชิง ยังติดตัวแบคฮยอนอยู่จางๆ ชานยอลรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังเป็นบ้า เขาก้มลงไล่เลียตามกลิ่นน้ำหอม จูบซับจูบดมเพื่อลบกลิ่นน้ำหอมนั้นออกให้หมด 

ยิ่งได้กลิ่นกายแท้ๆของแบคฮยอนแล้ว ความยั่วยวนที่แบคฮยอนก็ยิ่งเพิ่มอีกนับร้อนเท่า 

ชานยอลบอกตัวเองให้ใจ เขายังอยากเก็บกินเนื้อกายขาวผ่องนี้ไปทีละนิด แต่ความเป็นชายของเขากำลังปักธงประท้วงจนรู้สึกปวดหนึบ ทั้งกางเกงใน กางเกงนอก ก็มีความยืดหยุ่นไม่พอสำหรับให้แกนกายชานยอลได้หลบอยู่แล้ว

ร่างสูงลงยืนกับพื้นแล้วถอดกางเกงตัวเองออกในทันที แบคฮยอนหันหลบไปมองทางอื่นอีกแล้ว เขารู้สึกไม่ชอบใจ แต่ก็ไม่อยากจะพูดให้มันขัดใจตัวเอง สิ่งที่ชานยอลทำ คือการจับมือเล็กขึ้นมา แล้ววางไว้ที่ท่อนเนื้อร้อนของตัวเองอย่างที่ใจหวัง

แบคฮยอนตกใจมาก ไม่คิดว่าชานยอลจะทำแบบนี้ ร่างเล็กรีบชักมือออก แต่ชานยอลกุมมือเล็กไว้แน่น และเริ่มชักนำให้แบคฮยอนทำให้

ร่างเล็กกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ของชานยอลในมือของเขาใหญ่มากจนน่าตกใจ มือเล็กที่ว่าใช้จับนู้นนี่ ยังกอบกุมความเป็นชายไว้ได้ไม่หมด พอเห็นแบบนี่ก็หวนคิดไปถึงคืนนั้นไม่ได้ 

เพราะสิ่งนี้ใช่ไหม ที่ทำให้เขาเจ็บจนไม่อยากเดินไปไหนกว่าห้าวัน

"ลุกขึ้นมาสิแบคฮยอน" ชานยอลเอ่ยปากสั่งเสียงเรียบ

แบคฮยอนทำท่าจะปล่อยมือออกจากท่อนเนื้อร้อนก่อนแล้วค่อยลุกขึ้นตามที่ชานยอลสั่ง แต่ร่างสูงไม่ยอม ยังกุมมือแบคฮยอนอยู่แล้วช่วยดึงแบคฮยอนขึ้นมาแทน

"คุณขานยอลแบคไม่..."

"เออ! ไม่ต้องหรอก ตอนนี้แค่มือก่อน" 

คุณชานยอลพูดอย่างรู้ใจ สิ่งที่แบคฮยอนกำลังจะพูดออกมา ก็คือความประสงค์ของเขานั่นแหละ แต่รู้ดีว่ามันยังไม่เหมาะ เขาไม่อยากจะกลั้นแกล้งแบคฮยอนไปมากกว่านี้ อีกทั้งมือน้อยๆก็นุ่มจนไม่อยากให้ปล่อยไปไหนแล้ว 

มันแทบจะแตก ตั้งแต่ปลายนิ้วได้สัมผัส

"อื้ม ... แบคฮยอน"

ชานยอลค่อยๆปล่อยมือออกจากมือแบคฮบอนและลองให้มือเรียวได้รูดรั้งเอง ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมองชานยอล ในขณะที่มือจับท่อนเนื้อร้อนค้างไว้เฉยๆ 

ชานยอลไม่ได้สั่ง แต่ความเป็นชายมันสั่งเอง เอ็นร้อนกระตุกในมือแบคฮยอนตุบๆ ประท้วงที่ไม่ยอมปรนเปร่อให้มันได้ผ่อนคลาย เส้นเอ็นที่ปูดขึ้นก็พองขยายบ่งบอกถึงอารมณ์ความต้องการที่อยากให้มือเล็กช่วย

"ลุกขึ้นมานี่มะ" 

เมื่อเห็นว่าแบคฮยอนไม่กล้าทำ ชานยอลจึงสั่งให้ร่างเล็กลุกขึ้น อ้อมแขนกว้างดึงแบคฮยอนเข้ามากอดตามด้วยจูบช้าๆไปอีกหนึ่งชุด ก่อนที่ตัวเองจะอุ้มแบคฮยอนขึ้น แล้วทิ้งตัวเองลงนั่งที่โซฟาแทน ให้แบคฮยอนยืนอยู่ข้างล่างก่อน ปลดเข็มขัดเส้นบางมถอดกางเกงนอกให้เหลือเพียงกางเกงในสีขาว แล้วอุ้มแบคฮยอนขึ่นมานั่งบนหน้าขาอีกครั้ง

"จะกลัวอะไร มาจนขนาดนี้แล้ว" 

มือหนาโอบเอวแบคฮยอนจากด้านหลัง ใช้สายตาอ่อนโยนเพื่อปลอบประโลมความตื่นเต้นให้ลดลง จนแบคฮยอนยอมยื่นมือของตัวเองมาจับท่อนเนื้อร้อนโดยไม่ต้องออกคำสั่ง

"แบบนั้นแหละ น่ารักมากเลย"

ชานยอลพลางก้มจูบขมับบางหนึ่งครั้ง ให้หน้าผากทั้งสองชิดกัน แล้วก้มลงมองมือแบคฮยอนด้วยใจที่เต้นรัว ว่ามือบางจะเริ่มขยับตอนไหน

"อ่ะ" 

แบคฮยอนเริ่มขยับมือแล้ว ร่างสูงฉีกยิ้มอย่างพอใจ ในขณะที่แบคฮยอนเริ่มจะเหงื่อไหลเพราะตื่นเต้น แต่ก็ยังทำให้ตามใจเขา

แบบนี่จะไม่ให้เรียกว่าน่ารัก แล้วจะให้เรียกว่าอะไร? 

"เร็วอีกหน่อยสิ ไม่นานหรอก เพราะฉันกลั้นในรอบนี้"

ชานยอลกระตุ้นแบคฮยอนด้วยเสียงกระเส้าข้างใบหูเล็ก พร้อมกับขบติ่งหูเบาๆเรียกความเสียวซ่านให้ร่างกายแบคฮยอนได้เตรียมพร้อม

"คุณชานยอล แบบนี้...ใช่ไหมครับ" 

แบคฮยอนถามด้วยความไม่รู้ แต่ชานยอลกลับคิดว่าประโยคนั้นกำลังจะฆ่าเขาให้ตาย เสียงเล็กเอ่ยเรียกชื่อเขาแผ่วเบา แล้วถามเหมือนอยากเรียนรู้พร้อมกับขยับมือเร็วขึ้น 

แบคฮยอนจ้องตากับคุณชานยอลด้วยแววตาที่เย้ายวนโดยไม่รู้ตัว เหมือนลูกแมวน้อยตาใสแป๋ว กำลังมองหน้ากับสิงโตแล้วร้องถามว่า ฉันเล่นกับคุณได้ไหม?

แน่นอนว่าสิงโตต้องตอบว่าได้ !

ชานยอลกระชับแบคฮยอนให้เข้ามาใกล้ ขาเล็กทั้งสองข้างฉีกกว้างออกไปอีก เขาเห็นสิ่งนั้นอยู่ร่ำไร แต่ก็ยังมือไม่ถอดมันทิ้ง เปลี่ยนความสนใจตัวเองมาที่ซอกคอขาว แล้วดูดดื่มจุดนั้นอีกครั้งอย่างหิวโหย

"เร็วอีกแบคฮยอน อ่าส์.. เร็วอีก เร็วอีก"

เสียงแหบพล่ากระซิบแผ่วเบาพร้อมกับจูบแบคฮยอนไปทั้งร่างช่วงบน เขาเริ่มฝากรอยไว้ที่หัวไหล่ ต้นแขน และช่วงอก ในขณะที่ร่างกายของเขาก็จวนจะทนไม่ไหว

"อ่าส์ อ่าส์" 

เสียงแหบพล่ายังครางออกมาอย่างต่อเนื่อง ความนุ่มนิ่มของฝ่ามือน้อยช่วยให้ร่างกายได้สัมผัสกับความสุขเร็วขึ้น ถึงจะอยากอดกลั้นไว้แล้วหยอกล้อกับลูกแมวตัวนี้อีกซักหน่อย แต่ก็คงถึงเวลาที่ต้องบอกความจริง ว่าตัวเขาน่ะเป็นราชสีห์ ไม่ใช่เพื่อนเล่นเจ้าหรอก เจ้าแมวน้อย

"อ่ะ อ่าส์" 

และแล้วความสุขของชานยอลก็หลั่งออกมาเต็มมือเล็ก พุ่งขึ้นมาจนถึงหน้าท้องแบนราบอย่างตั้งใจ

แบคฮยอนปล่อยมือตัวเองออกจากท่อนเนื้อร้อนช้าๆ ใบหน้าสวยเงยมองลูกค้ารายแรกอย่างรอคำสั่ง 

ชานยอลอุ้มแบคฮยอนมานอนลงกับโซฟาแล้วถอดกางเกงในของแบคฮยอนออก

"คราวนี้นานหน่อยนะ เพราะว่าฉันอยากเล่นกับนายนานๆ" 

ชานบาร์ 01

ชานบาร์ 1

(เนื้อหาในจิตนาการ โฉดและรุนแรงยิ่งนัก ไม่ใช่เรื่องราวที่เกิดขึ้นจริง เป็นเพียงเรื่องสมมุติ)

“ฉันบอกว่าฉันไม่รับคนบริสุทธิ์เข้าทำงานนี้”

“...”

“แต่ในเมื่อนายอยากทำนักล่ะก็ ...”

“คุณชานยอลจะทำอะไร”

“เสียบริสุทธิ์ก่อนล่ะกัน !!”

ถึงวินาทีที่คุณชานยอลจะสลัดคราบของผู้ใหญ่ใจเย็น มือหนาคว้าแขนเล็กเหวี่ยงลงเตียงกว้างระดับวีไอพี แผ่นหลังที่ถูกดึงออกมาจากผนังกระแทกลงกับเตียงนุ่มสุดแรง พอตั้งตัวได้ก็รีบคลานหนี แต่ข้อเท้าน้อยๆก็ถูกอีกคนจับดึงไว้ได้

"คิดจะหนีหรอ" น้ำเสียงขู่เข็นเย็นยะเยือกจนแทบขนลุก

แบคฮยอนมองหน้าชานยอลด้วยความหวาดกลัว ร่างกายของเขาเริ่มสันเทาเพราะเหตุการณ์นี้คล้ายกับละครหลังข่าวที่เขาเคยดู ผิดแค่คนตรงหน้า ช่างดูโหดร้ายกว่าพระเอกละครเรื่องนั้นหลายเท่า

"คุณชานยอลครับ ปล่อยแบคไปเถอะ" เสียงสั่นลองร้องขออีกครั้ง แต่คงไม่เป็นผล

ร่างหนากำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ แผงอกกว้างเริ่มโอบกอดร่างกายเขากลายๆ

"คุณชาน ฮึก .. คุณชานยอล" 

"อย่าทำสำออยไปหน่อยเลย ฉันกำลังจะรับนายเข้าทำงานแล้วนะ" 

ริมฝีปากหนาขยับเอื้อนเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะประกบปากลงบดเบียดกับริมฝีปากบางของคนด้านล่าง 

แบคฮยอนพยายามจะดิ้นหนีจากวงแขนแกร่ง และพยายามเบือนหน้าไปทางอื่นเพื่อหลบหลีกความเจ็บปวดทางริมฝีปาก

"อื้อ อื้ออออออ" 

ทั้งกรีดร้อง ทั้งคร่ำครวญ แต่ทุกเสียงกลับต้องกลืนลงคอทั้งหมด ตอนนี้แบคฮยอนกำลังโดนขย่ำ ทั้งริมฝีปาก ทั้งร่างกาย มือหนาเคล้าคลำไปทั่วทั้งร่างกาย พึ่งสัมผัสได้ว่าผิวเนื้อของๆคนนี้ช่างนุ่มมืออย่างคาดไม่ถึง แล้วถ้าเนื้อผิวใต้ร่มผ้าที่ไม่มีคนได้เห็นล่ะ? 

แค่คิดก็ไม่ใล่ชานยอลสิ! 

ร่างสูงปล่อยจูบจากริมฝีปากเรียวแล้วนั่งทับร่างบางของแบคฮยอนไว้ ขณะที่แบคฮยอนก็พยายามจะดิ้นหนีอีกรอบ แต่ไม่ขยับแม้แต่เซ็นเดียว 

"คุณชานยอล แบค..ปล่อยแบค"

"หึ!"

ร่างสูงยกยิ้มมุมปากอย่างเลือกเย็น ไม่ได้หยิบเอาคำพูดเหล่านั้นมาใส่หัวเลยสักนิด ไม่แม้จะคิดให้เสียเวลา 

มือหนาดึงเสื้อเชิ้ตสีขาวบางที่ร่างเล็กสวมอยู่ให้ขาดหวิ่นได้ในครั้งเดียว เนื้อหนังสีขาวใสปรากฎตรงหน้าให้เห็นอย่างชัดเจน ชานยอลยกยิ้มอีกครั้งอย่างพอใจ เขาไม่รีรออะไร ก้มลงกดจูบผิวขาวให้แดงเฝือดในจูบเดียว

นอกจากคุณชานยอลจะนิสัยโหดร้ายอย่างที่ใครเขาว่าแล้ว ความเดือดดาดของอารมณ์เสพสมก็โหดร้ายไม่แพ้กัน

"ฮึก ..!"

เสียงสะอื้นดังแว่วเข้ามาในหูของชานยอลอย่างขัดอารมณ์ ร่างสูงขยับขึ้นจ้องมองกับใบหน้าเรียวที่เริ่มมีน้ำตาไหลซึมออกมา

อึก!

มือหนาจับเข้าที่กามเล็ก บีบโครงหน้าสวยจนบิดเบียว "มึงจะร้องทำไม ไม่ใช่กับกู กับแขกคนอื่นมึงก็ต้องเจอ!"

พูดจบชานยอลก็ปล่อยมือออกจากกามเล็ก เขาลุกขึ้นถอดเสื้อตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ตามด้วยกางเกงสแลคตัวยาว

"ฮึก"

แบคฮยอนกลั้นเสียงสะอื้นลงคอ สองมือเล็กยกขึ้นปิดปากเพื่อปิดเสียงที่ชานยอลบอกว่ามันน่ารำคาญ ตอนนี้แบคฮยอนกลัวเหลือเกิน ไม่กล้าแม้แต่จะขยับ ที่ขยับคงจะเป็นแค่ใบหน้า เพราะครั้งที่ร่างกายชานยอลเปลือยเปล่า สิ่งนั้นที่แสดงถึงความเป็นชาย ปรากฎต่อสายตาของแบคฮยอน 

ร่างเล็กทนเห็นไม่ได้ เขาเลือกหลบหน้าไปทางอื่น ไม่นานร่างกายของเขาก็เปลือยเปล่าตามกัน 

ผิวกายอันขาวผ่องไร้ซึ่งอาภรณ์บดบัง ภาพสวยงามเกินกว่าจะบรรยายได้เด่นชัดในสายตาคู่คม ชานยอลก้มมองเรือนร่างที่สวยสดอีกครั้งในระยะประชิด กลิ่นกายอ่อนๆที่เขาสูดดมเข้าปอดเฮือกแล้วเฮือกเล่า ไม่ได้ทำให้ความต้องการของชานยอลลดลงเลยแม้แต่น้อย 

ร่างหนาก้มลงแนบริมฝีปากกับหน้าท้องบาง ก้มหอมสูดดมจนหนำใจ ลากยาวไปจนต้นขาขาวที่อ่อนนุ่มอย่างตราตรึง 

ชานยอลรับรู้ถึงความบริสุทธิ์ของร่างกายขาวบางตรงหน้า เขาไม่จำเป็นต้องเล้าโลมให้คนในกำมือมีอารมณ์ร่วมด้วย ลำพังแค่จูบ ... ลิ้นเล็กๆยังเอาแต่หลบหนีเขาเลย ไม่ต้องพูดถึงส่วนอื่นที่ควรจะเคลื่อนไหวพร้อมกัน ให้มันนอนนิ่งๆแล้วปล่อยเสียงครางหวานๆ ให้เขาเก็บกินไล่เลียไปที่ละน้อย ฟาดฟันหอมดมจนหนำใจ ถึงมันจะไม่รู้สึกอะไร แต่การได้เปิดบริสุทธิ์ มันดีมากจริงๆ

"คุณชานยอล..." 

เสียงแผ่วเบาดังลอยไปในอากาศไม่ได้ปลิวเข้าหูชานยอลเลยซักนิด ร่างเล็กเอาแต่เรียกชื่อชานยอลลอยไปกลางอากาศ เขาไม่หันมามองดูภาพตรงหน้าด้วยซ้ำ ขนาดว่าขาเรียวสวยถูกแยกออกมแบคฮยอนยังเอาแต่มองไปที่อื่นอย่างไร้จุดหมาย

"โอ้ย!"

ร่างเล็กบิดเกร็งแทบจะดีดเด้งลึกขึ้นนั่ง สัมผัสที่โหดร้ายกำลังคืบคลานเข้ามาในร่างกายของเขาทีละนิด

"เจ็บ..คุณชานยอลครับ แบคเจ็บ..." 

มือเล็กพยายามจะขอจับมือชานยอลเพื่อหวังผ่อนคลายความเจ็บปวด แต่ชานยอลกลับมองมันด้วยสายตาที่ไร้น้ำใจ เขาเอื้อมมือมาจับมือของแบคฮยอนไว้ เหมือนจะเป็นการปลอบโยน ทว่าซ่อนมีดไว้ข้างหลัง!

"อึก! โอ้ย!!" 

มือที่สัมผัสกันดึงรั้งร่างเล็กขึ้นเข้าแนบอก ขณะที่ส่วนแข็งขืนก็บดเบียดเข้าไปร่างเล็กจนแทบมิดด้าม

"มันฟิดขนาดที่ว่าถุงยางยังฝืดเลยเว้ย!" 

ชานยอลผลักแบคฮยอนลงนอนที่เดิม ตอนนี้ร่างเล็กกำลังจุกจนพูดไม่ออก ชานยอลทำกับเขาดิบเถื่อนเกินไป ไม่มีการเล้าโลม ไม่มีการเปิดทางมลำพังแค่ถุงยาง น้ำล่อลื่นถูกรีดครั้งเดียว มันก็หมดแล้ว 

"คงไม่ต้องใช้" 

ชานยอลว่าพร้อมกับถอดแกนกายออกมาจากช่องคับแคบของแบคฮยอน มือหนาดึงถุงยางออกจากแกนกายตัวเอง เขารูดรั้งมันด้วยมือตัวเองแล้วจ่อเข้าที่ช่องทางเดิม

"คุณชานยอล .. ฮึก แบค แบคเจ็บ" 

ถึงเสียงนั้นจะดังพอให้ชานยอลได้ยิน แต่ไม่มีซักคำพูดที่จะหยุดยั้งเขาได้ ชานยอลยังคงเบียดกายเข้าไปในช่องคับแคบนั่น กดกันหัวป้านจนมุดเข้าไปได้ด้วยความสามารถมัน อาจจะเพราะเมื่อครู่เข้าไปลึกพอสมควร รอยเดิมยังคงเปิดอยู่

"อ่าส์..." 

ชานยอลครางออกมาด้วยความสุขกาย ท่อนเนื้อร้อนของเขาหลุดเข้าไปมิดแล้ว ชานยอลจับเข่าแบคฮยอนขึ้นตั้งชัน สองวางหยัดยึดที่เอวบาง ก่อนจะเริ่มขยับเป็นครั้งแรก

"อะ อ่ะ"

เสียงครางคล้ายเสียงร้อง ดังเสียดสีความรู้สึกของแบคฮยอนจนอยากจะตายมันไปตรงนี้ 

ชานยอลจ้องมองเรือนร่างที่ขยับขึ้นลงในจังหวะที่เขากระแทกกระทั้นแรงลงไป จากครั้งเป็นสองครั้ง มีครั้งที่สาม รวดเร็วต่อกันไม่อาจจะนับจังหวะได้

"อ่ะ อ่ะ อ่ะ" 

ทั้งครางและเสียงสะอื้นปะปนกันไปหมด จะให้เอามือปิดปากก็คงปิดไว้ไม่มิด ความเจ็บแสบความเสียวซ่าน วิ่งพล่านในตัวของแบคฮยอนอย่างบ้าคลั่ง มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าชานยอลไม่ทำให้มันรู้สึกเจ็บมากกว่า

"พอแล้ว อ่ะ พอเถอะคุณชานยอล"

มือเล็กจับเขาที่แขนแกร่ง เขาออกแรงจิกเนื้อหนาด้วยอารมณ์ที่ยากจะควบคุม ชานยอลรู้สึกเจ็บ แต่เขาไม่โกรธเลยแม้แต่น้อย เพราะทุกความเจ็บ มันรวบรวมไว้ที่แกนกาย กระแทกกระทั้นรัวแรงขึ้นอีกตามระดับความเจ็บปวด

"อ่ะ อ่าส์ อาส์" 

เสียงแหบพล่านดังลอดไรฟันชานยอลในอารมณ์เสียวซ่าน การบีบรัด การตอดกลืน ทุกอย่างยอดเยี่ยมจนไม่อาจจะคิดหาใครเปรียบได้ หลายคนที่ชานยอลเคยเปิดบริสุทธิ์ ไม่ได้ถึงเสี้ยวของแบคฮยอนเลยแม้แต่นิด ! 

ชานยอลกำลังหลงใหลในร่างกายของแบคฮยอนหรอ? 

เปล่าหรอก! มันก็แค่อารมณ์เซ็กเท่านั้นเอง..

"อ่ะ อ่ะอ่าส!" 

ทุกอย่างแน่นิ่งยกเว้นแต่หน้าอกที่กระเพื่อมเพื่อผ่อนอากาศออกจากอก ความเร้าร้อน ความทรมาน ยุติลงเมื่อน้ำสีขางขุ่นพุ่งออกจากแกนกายเข้าสู่ร่างกายอันบริสุทธิ์

แกนกายขนาดใหญ่ค่อยๆขยับออกจากร่างบาง น้ำสีขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมาในทันที เรียกรอยยิ้มของชานยอลได้ แม้จะเหน็ดเหนื่อย แต่ก็คุ้มค่ากับสิ่งที่ลงแรง

"ฉันรับนายเข้าทำงานแล้ว บยอน แบคฮยอน" 

Eat you 26

Chapter 26 

(เนื้อหาเป็นเพียงจินตนาการ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป)

ผมยิ้มกว้างอย่างพอใจ แบคฮยอนยกมือมาบีบจมูกผมอีกครั้งแล้วก้มหน้าลงมาจนถึงจมูกเราชิดกัน

ผมหุบยิ้มแล้วเงยหน้าขึ้นจูบกับปากเล็ก เพียงปากประกบปากให้พอชื่นใจแล้วทิ้งศีรษะลงแนบหมอนเหมือนเดิม ทว่าร่างเล็กกลับก้มลงมาจูบกับผมอีกครั้ง แบคฮยอนดูดดึงริมฝีปากหนาช้าๆ ค่อยๆโลมเลียจนผมต้องตอบกลับ ลิ้นบางพยายามขอแทรกเข้ามาข้างในโพรงปาก ผมแกล้มเม้มปากไม่ยอมเปิดทาง แบคฮยอนจูบผมด้วยความรุนแรงขึ้น จูบเม้มปากบนปากล่าง เหมือนว่าต้องการลิ้นของผมกว่าสิ่งไหน ผมเผยอปากออกเล็กน้อยและเม้มปากปิดทางเช่นเดิม แบคฮยอนปล่อยจูบด้วยความหงุดหงิด คิ้วบางขมวดเข้าหากันอย่างน่าแกล้ง 

ผมยิ้มกวนๆให้แบคฮยอนทำหน้าโกรธ ใบหน้าจิ้มลิ้มตอนโกรธยิ่งน่ารักกว่าตอนไหนๆ ผมพลิกแบคฮยอนลงไปนอนราบกับเตียงแทน กลายเป็นผมที่กำลังคร่อมแบคฮยอนอยู่

"งอนหรอ" ผมถามเสียงกระเส้า

"..." 

แบคฮยอนไม่ตอบผม แถมยังหันหน้าไปทางอื่น ผมจับหน้าแบคฮยอนให้หันมามองกัน ร่างเล็กยู่ปากอย่างงอนๆ แต่กับผมมันช่างเป็นการเย้ายวนยิ่งกว่าอะไร ในเมื่อแบคฮยอนโกรธเพราะจูบ งั้นผมก็ต้องจูบง้อจะได้หายกัน 

"อื้ม~" 

เสียงเล็กลอดไรฟันออกมา ผมรีบจูบปิดปากแบคฮยอนให้แนบแน่นไปอีก ปากเล็กเผยอปากรอผมอยู่แล้ว ลิ้นหนาจึงเข้าไปหยอกล้อความพริ้วไหวในปากได้อย่างง่ายดาย และทุกครั้งที่ได้ลิ้มลอง มันช่างหวานหอมจนไม่อยากจะเงยหน้าออกไปไหน

"อ่ะ!"

เสียงหวานร้องครางออกมาเบาๆเมื่อผมเลื้อยมือเข้าไปภายในเสื้อนอนตัวบาง ปลายนิ้วของผมสัมผัสกับยอดอกเบาๆพอให้แกล้งให้ตัวสั่น แล้วลูบไล้ส่วนอื่นเหมือนว่าไม่สนใจ แบคฮยอนเริ่มขยับกายถูไถไปกับแผ่วอกกว้าง ผมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะจูบที่ซอกคอขาวแล้วปล่อยให้ริมฝีปากบางปล่อยเสียงครางหวานหูให้ผมได้ยิน

"ชานยอล .. ชะชาน .. งื้อ" 

ร่างเล็กบิดเร้าใต้เรือนร่างแข็งแกร่ง ผมบดขยี้ยอดอกที่แข็งเป็นไต ขณะที่มืออีกข้างเริ่มปลกระดุมเสื้อนอนออกทีละเม็ด ทีละเม็ด... 

แผงอกขาวพร้อมกับหน้าท้องนวลเนียนเผยให้ผมได้เห็น กล้ามท้องที่เริ่มมีขึ้นจากการซ้อมเชียร์เพิ่มความเซ็กซี่กระตุ้นอารมณ์ผมขึ้นมาอีก 

ผมก้มลงไปจูบหน้าท้องแบคฮยอนอย่างแผ่วเบาด้วยความรักไคร่ ก่อนจะจูบวนรอบสะดื้อจนเป็นรอยแดงจางๆอย่างพอใจ และเริ่มก้มจูบลงต่ำเรื่อยๆตามระดับความเสียว

"อ่ะ อ่ะ" 

ร่างเล็กกระตุกเกร็งทันทีเมื่อมือผมแตะที่ก้อนเนื้อสำคัญ ขาเล็กหุบเข้าหากันอัตโนมัติ แต่ผมก็ค่อยๆแยกขาทั้งสองข้างออกจากกัน แล้วร่นกางเกงนอนลงช้าๆ ก่อนจะกระชากเมื่อผ่านหัวเข่าลงไปแล้ว

"ชานยอล.. พี่ชานยอล..." 

แบคฮยอนเรียกผมเสียงหวานจนต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง ร่างเล็กมองหน้าผมด้วยแววตาออดอ้อน ทั้งกัดปากและกระดิกนิ้วเรียกผมให้คล้านขึ้นไปหา 

"พี่ชานยอล" 

เสียงเล็กเรียกผมอีกครั้ง และผมก็คล้านขึ้นไปหาช้าๆตามเสียงเรียก น้ำเสียงที่ผมได้ยินราวกับเป็นมนต์สะกดที่ผมต้องทำตาม ตอนนี้ผมกำลังมองหน้าแบคฮยอนและจดจ้องที่ริมฝีปากบาง มันกำลังเผยอยั่วยวนผมให้รุกล้ำ ผมก้มลงไปช้าๆแต่แบคฮยอนหันหน้าหนี ผมเงยหน้าขึ้นและแบคฮยอนก็หัวเราะเบาๆพร้อมกับหันหน้ามา

มือเล็กเริ่มลูบไล้ที่ต้นแขนของผม ปลายนิ้วสวยกำลังลากยาวไปตามรูปกล้ามแข็งแกร่ง ผมมองตามปลายนิ้วแล้วก็ได้แต่กลืนน้ำลาย ถ้าไม่ติดว่าภาพนี้ช่างสวยงามเหลือเกิน ผมคงดึงนิ้วแบคฮยอนมางับแล้วกลืนกินทั้งตัวแล้ว

"แบคฮยอน..." 

"ชู้ว~" 

ผมเรียกแบคฮยอนเบาๆแต่ร่างเล็กกลับห้ามผมด้วยเสียงชู้ว~ ผมกลืนน้ำลายอีกอึก เมื่อมือสวยอีกข้างสัมผัสที่ริมฝีปากของผม ผมกำลังจะงับนิ้วมือนั้น แต่ก็งับไม่ทัน แบคฮยอนดึงมือกลับไปก่อนแล้วกระตุกยิ้มร้ายเป็นการท้าทาย

"มัวแต่อ้อยอิ่ง ระวังคืนนี้จะไม่ได้นอน" 

ผมขู่เสียงเข้มพร้อมกับรวบมือแบคฮยอนไว้ ร่างเล็กทำหน้าเหมือนหวาดกลัว แต่เพียงวินาทีที่กระพริบตา! มือเล็กก็ออกแรงผลักอกผมจนหงาย แล้วรีบขึ้นมาทับตัวผมทันที

"จะทำอะไรหื้ม" ผมว่าพร้อมกับลูบแก้มใส

แบคฮยอนไม่ตอบแต่ปลดกระดุมเสื้อนอนผมออกช้าๆ ผมไม่ขัดร่างเล็ก นอนให้แบคฮยอนได้ทำตามใจ ใบหน้าหวานสวยตอนนี้จดจ้องแต่ผม ไร้ซึ่งแววตาของคนกำลังเครียดแล้ว ซึ่งผมชอบให้เป็นแบบนี้มากกว่าแบบนั้น 

"แบคแค่อยาก...ถอดเสื้อให้ชานยอล" 

ผมรอจนแบคฮยอนถอดเสื้อผมออก แผ่นอกกว้างปรากฎตรงหน้าแบคฮยอน ร่างเล็กลูบไล้ไปทั่วกล้ามเนื้อร่างกายผม ก้มลงจูบฝากรอยไว้บ้างเล็กน้อย 

แฟนผมก็รู้จักแสดงความเป็นเจ้าของเหมือนกันแหะ

ผมดึงแบคฮยอนขึ้นมาก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง ดึงหมอนมารองหลังแล้วพิงไปกับหัวเตียง 

แบคฮยอนนั่งลงบนตักผม ทับส่วนนั้นที่กำลังแข็งขืนพอดี ผมกัดปากด้วยความเสียง พอแบคฮยอนเห็นก็แกล้งขยับสะโพกถูไถจนมันพองขยายขึ้นอีก 

"แน่นไปหมดแล้วนะครับ .. พี่ชานยอล"

แบคฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนและคลี่ยิ้มอย่างพอใจ ผมกระตุกยื้มมุมปากบ้างก่อนจะรวบตัวแบคฮยอนมากอดแล้วถอดกางเกงของตัวเองออก 

"ถ้ามันแน่น ก็ทำให้มันคลายหน่อยสิ" 

แบคฮยอนดึงมือผมออกแล้วเลื่อนตัวลงไปอย่างรู้หน้าที่ สะโพกอวบนั่งทับแกนกายผมนิ่ง ผมมองหน้าแบคฮยอนอย่างจดจ่อ รอว่าแฟนผมจะทำอะไรต่อไป...

แบคฮยอนลูบไล้ตรงท้องน้อยผมอย่างแผ่วเบา ปลายนิ้วสวยลากยาวเรียกความเสียวผมได้อย่างดี 

"อ่ะ" 

ผมไม่รู้ว่าแบคฮยอนจะเชื่องช้าไปทำไม แต่ร่างกายผมทนรอไม่ไหวแล้ว ผมอุ้มแบคฮยอนให้ลอยตัวเล็กน้อย ผมแตะนิ้วกลางที่ริมฝีปากเล็ก แบคฮยอนกลืนกินนิ้วมือผมเข้าไปอย่างรู้หน้าที่ 

ผมสัมผัสกับช่องทางอบอุ่นกลีบกุหลาบเบาๆ แบคฮยอนตัวสั่นขึ้นมาในทันที ร่างเล็กขยับตัวให้ขาทั้งสองข้างแบกน้ำหนักตัวเองให้คงที่ เพราะนิ้วของผมกำลังจะสอดแทรกเข้าไป

"อ่ะ โอ้ย .." 

เสียงเล็กร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ช่องทางด้านหลังมีสิ่งแปลกปลอมบุกรุกเข้าไป นิ้วกลางของผมสางเข้าออกทันทีโดนไม่ห่วงว่ามันจะต่อต้านแค่ไหน 

"อ่ะ งื้อ อ่า"

"เดี๋ยวก็ชิน อีกนิดนะที่รัก" 

ผมสาวนิ้วเข้าออกเร็วขึ้นๆ ขยายเนื้อส่วนนั้นให้พร้อมรับกับแกนกายอันใหญ่โตของผม จากหนึ่งหนึ่งเลยเพิ่มเป็นสองนิ้ว และตามด้วยสามนิ้ว

"อ่ะ..อ่ะอ่ะ" 

แบคฮยอนเริ่มคล่องตัวแล้ว ร่างเล็กเริ่มขยับตามจังหวะมือของผม ในขณะที่มือเล็กก็จับกุมแกนกายของผมไว้ สาวรูดรั้งขึ้นลงช้าๆ เป็นสัญญาณให้ตื่นตัวเพื่อทำหน้าที่ของมัน

"อ่ะ อื้ม... แบบนั้นแหละ อ่า ... ดีมากแบคฮยอน" 

ผมดึงมือตัวเองออกจากสะโพกแบคฮยอน ร่างเล็กลดสะโพกลงแล้วขยับกายถูไถกับส่วนแข็งขืนของผม 

ผมเด้งสะโพกเพื่อบอกถึงความต้องการที่กำลังพุ่งพล่าน แบคฮยอนหรี่ตาลงและหยุดนิ่ง จ่อสะโพกให้ตรงกับส่วนแกนกายก่อนจะกดตัวเองลงทับตัวผมช้าๆ

"อ่าส์..." 

ผมร้องออกมาพร้อมกับแบคฮยอน ร่างเล็กดูเจ็บปวดมาก แต่ก็กดสะโพกตัวเองลงกลืนแกนกายผมไปได้ครึ่งหนึ่ง 

ร่างเล็กค้างหอบหายใจและส่ายหน้ายอมแพ้ ผมบอกว่าไม่เป็นไรและแบคฮยอนก็เริ่มขยับ 

"อ่ะ ... อ๊ะอ๊ะ" 

 แบคฮยอนขยับสะโพกขึ้นลงทับแกนกายของผมช้าๆ เด้งตัวเองขึ้นไปจนสุด แล้วกดลงเท่าที่จะทำได้ 

ผมปล่อยให้แบคฮยอนทำในส่วนนั้น แล้วตัวผมเองก็มาสนใจแบคฮยอนบาง มือหนาจับกุมแกนกายของแบคฮยอนไว้ ร่างเล็กหยุดนิ่งกระตุกเกร็งและเริ่มผ่อนคลายเมื่อผมรูดรั้งขึ้นลง

"ชานยอลเร็วอีก เร็วอีก" 

ผมหยุด! ... ผิดคำสั่งแบคฮยอน ร่างเล็กยู่ปากไม่พอใจ ผมมองหน้าแบคฮยอนเพื่อเตือนให้ร่างเล็กรู้ตัวว่ากำลังพูดผิด

"พี่...พี่ชานยอล เร็วอีกนะ เร็วอีก" 

แบคฮยอนพูดเสียงหวาน ออดอ้อนเมื่อรู้ว่าตัวเองผิด ร่างเล็กขยับสะโพกแทนการขอโทษ ผมระบายยิ้มออกมาช้าๆและเริ่มชักสาวมืออีกครั้ง 

ผมเพิ่มระดับความเร็วในการรูดรั้งแกนกายแบคฮยอน ในขณะที่ร่างเล็กก็ขยับสะโพกตัวเองขึ้นลงเร็วขึ้น กดตัวเองต่ำลงเรื่อยๆตามอารมณ์ ยิ่งผมขยับมือเร็ว สะโพกอวบก็ยิ่งกลืนกินแกนกายผมลึกเข้าไปมากเท่านั้น

"อ่ะ อ่ะ อ่ะ" 

เสียงครางเราปนกันไปดังคับห้อง แบคฮยอนทั้งขยับและบิดเร้าไปพร้อมกัน ผมยันขาตัวเองให้ตั้งขึ้นแล้วเด้งสะโพกตัวเองสวนกับแบคฮยอน เพียงแค่ไม่กี่ครั้ง แกนกายผมก็เข้าไปอยู่ในร่างเล็กจนมิดด้าม

"อ่าส์..!" 

แบคฮยอนร้องเสียงดัง แข้งขาอ่อนแรง ผมดึงแบคฮยอนลงมากอดเพราะรู้ว่าร่างเล็กคงรับไม่ไหว ผมเด้งสะโพกตัวเองเข้าออกในตัวแบคฮยอนอย่างเร็วรัวตามที่ร่างกายตัวการ 

"อ่ะ อ่ะ อ่ะ" 

เสียงครางหวานดังขึ้นข้างๆใบหูหนา ผมเอียงหน้าแบคฮยอนมาจูบกันอย่างดูดดื่ม กลืนเสียงครางลงคอเป็นความหวานหอมเติมรสชาติสัมพันรักในครั้งนี้

"อื้อ อื้ม อื้อ.." 

แบคฮยอนร้องครางในลำคอ ผมบดขยี้ริมฝีปากเล็กโดยไม่สนใจว่าแบคฮยอนขะขาดอากาศหรือป่าว แกนกายของผมยังคงขยับอยู่ในตัวของแบคฮยอนอย่างเมามัน 

"อ่ะ อ่ะ อ่ะ" 

ผมคลายจูบแบคฮยอนแล้วเด้งสะโพกตัวเองเร็วขึ้น ความต้องการของผมกำลังจะสิ่นสุด แบคฮยอนเด้งตัวขึ้นขยับรับกับการเคลื่อนไหวของผม 

เรากำลังจะเสร็จพร้อมกัน แบคฮยอรเริ่มเกร็งตัวหลายครั้ง ผมเองก็เริ่มกระตุกที่ยอดปลาย มือของผมรูดรั้งแกนกายแบคฮยอนด้วยความเร็วๆพอๆกับสะโพกขยับ แบคฮยอนเด้งตัวเองขึ้นลงตามจังหวะที่ผมกำหนด

"อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่าส์..." 

ผมร้องประสานเสียงกับแบคฮยอนพร้อมกับปลดปล่อย น้ำขุ่นหลั่งไหลในช่องทางนั้นเต็มไปหมด บนหน้าท้องของผมก็เปรอะไปด้วยสิ่งเดียวกัน 

ผมกางแขนออกรับแบคฮยอนลงมานอนซบอก ร่างเล็กทิ้งตัวเองลงมาในอ้อมกอดผมพอดี ผมจูบที่ขมับเล็กแล้วลูบหัวแบคฮยอนอย่างเอ็นดู 

"น่ารักแบบนี้ไง เลยไม่อยากเสียให้ใครไป"