NC fic COPY บทที่ 8
อ่านช้าๆ ชัดๆ จิตนาการสำคัญที่สุด
หมดเวลาเล้าโลมกับคนที่ยังไม่รู้จักแม้กระทั่งเซ็กให้เสียเวลา
ชานยอลสูดดมร่างกายหอมหวานด้วยหัวใจที่สั่นระรัว
รู้สึกตื่นเต้นเหมือนเจอของเล่นใหม่ รู้สึกหวั่นไหวเหมือนความรักกำลังจะบังเกิด มันเป็นแบบนั้นจริงหรือ
ความจริงอาจจะต้องการมากไปหน่อย
ฮอร์โมนในร่างกายเลยกระตุ้นรู้สึกแปลกใหม่กับร่างกายก็อปปี้มนุษย์คนนี้
“อ่ะ .. ชานยอล”
แบคฮยอนร้องขึ้นเมื่อฟันคมขบกัดเข้าที่หัวนมสีชมพูอย่างไม่ตั้งก่อน
ที่จะออกแรงดูดราวกับโหยหามานานหลายปี
มือหนาลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างกายเล็กใต้ร่างร่าง ต้นแขนก็น่าจับ
เอวคอดก็น่าบีบ สะโพกก็กลมกลึง
คิดแล้วมือหนาก็สอดเข้าไปในกางเกงนอนตัวบางของแบคฮยอนทันที
ทนไม่ไหวแล้วร่างกายต้องการกระแทกลงเน้นๆ แค่ได้จับ ได้ลูบ ได้คลำ
ความจุกในท้องน้อยก็แทบหลั่ง
พรึบ !
กางเกงตัวเล็กของแบคฮยอนถูกโยนทิ้งลงไปที่พื้นห้อง
ทั้งตัวมีแต่เสื้อนอนตัวเดียวแต่ก็ถูกปลดประดุมออกจนหยด
ชานยอลลุกขึ้นยืนบนเตียงแล้วมองร่างกายนี้ด้วยความถูก
มือหนาปลดกระดุมตัวเองออกทีละเม็ดช้าๆ เมื่อนึกถึงว่าคนตรงหน้าคือของหวานรสเริศหาที่เปรียบไม่ได้ในเวลานี้
แบคฮยอนมองชานยอลด้วยหัวใจที่ยังหวาดหวั่น
ความเจ็บในครั้งนั้นยังจำได้จนถึงตอนนี้ ทั้งเจ็บสะโพก อ่อนล้าจนแทบขยับไม่ได้
และร่างกายก็ไร้เรี่ยวแรงไปในที่สุด คิดถึงวิธีบรรเทาตัวเองแต่ก็ช้าไป
เมื่อคนตรงหน้าร่อนจ้อนไร้เสื้อผ้าปกปิดร่างกาย
อวัยวะที่มีเหมือนกันทั้งร่างกาย
ตรงนั้นชของชานยอลขนายใหญ่ขึ้นและน่ากลัวจนต้องหลบตาไปมองอย่างอื่น
ขาเรียวถูกยกดันขึ้น ตามด้วยหมอนที่แทรกเข้ามาดันสะโพกไว้อีกที
“ชานยอล ... อย่าทำแบคแรงนะ แบคเจ็บ”
คำว่าเจ็บของแบคฮยอนนั้นชานยอลเองรู้ดีแก่ใจ
ความเจ็บปวดมากกว่ามนุษย์สองเท่า คือสิ่งที่ชานยอลปรารถนาให้เกิดขึ้นกับคนนี้
นึกสงสารไปก็อารมณ์เสียเปล่าๆ ตอนนี้มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วล่ะ
เอาเป็นว่าจะเริ่มช้าๆจนกว่าจะอดใจไม่ไหวแล้วกัน
“อ่ะโอ้ย !! ... ชาน ชานยอล”
ยังไม่ทันได้ลงของจริง
เพียงแค่นิ้วแกร่งที่เบียดลงไปก็กรีดร้องเรียกชื่อซะเสียงดัง
ขาเล็กก็บีบเข้าหากันจนต้องออกแรงแยกออกโดยไม่ให้นิ้วหลุดออกมา
“นิดหน่อยหน่า”
ชานยอลขยับนิ้วรูดรั้งเข้าออกช้าๆ ความนุ่มนิ่มข้างในตอดรัดนิ้วมือของเขาอย่างน่าพอใจ
ร่างสูงยิ้มออกมาร่าเริงกว่าทุกวัน ... แบคอยอนได้เห็นแล้วลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะ
ถ้าชานยอลชอบ แบคก็ยอม
แบคชอบที่ชานยอลยิ้ม มากกว่าตอนที่โมโห
ร่างเล็กฝืนใจกลืนเก็บความเจ็บเข้าในความรู้สึกของจิตใจ
ระบายมันออกมาเล็กน้อยด้วยการกำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่
จนกระทั่งชานยอลสอดนิ้วที่สามเข้าไปภายใน
ความเจ็บที่ฝั่งเอาไว้ก็ไหลออกมาจนแทบกลั้นไม่อยู่
“ชานยอล ... แบค ฮึก! ...
แบคเจ็บแล้ว” น้ำเสียงบนสะอื้นนิดๆสะกิดจิตใต้สำนึกของชานยอล
ร่างสูงสอดนิ้วรัวๆในช่องทางคับแคบโดยไม่สนเสียงสะอื้นของคนตรงหน้า
ไม่ใช่ว่าไม่สนใจไปซะทุกอย่าง แต่ความต้องการพุ่งทะยานจนไม่อาจจะลดลงได้
“ฉันจะรีบทำให้เสร็จนะ”
นิ้วมือหนาทั้งสามนิ้วดึงออกมาพร้อมกับ
ขาเล็กพยายามจะหุบเข้าหากันเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด แบคฮยอนจำได้ดีว่าขั้นตอนต่อจากนี้คืออะไร
แต่เลี่ยงไม่ได้ ชานยอลกำลังจะเข้ามาแล้ว
“ชานยอล อึก ... ชะ ชานยอลลลลลลล !!!”
เสียงเล็กร้องเรียกชื่อคนอีกคนดังลั่นห้อง
เมื่อร่างกายรับเอาสิ่งแปลกปลอมเข้ามาภายใน
แบคฮยอนรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังถูกฉีกให้ขาด
มันช่างเจ็บปวดและทรมานเกินกว่าน้ำตาจะอธิบายได้
ชานยอลกดหัวป้านเข้าไปในช่องทางสีหวานได้เพียงครึ่ง
รู้สึกร่างกายแบคฮยอนจะรับไม่ไหว
ผิดกับครั้งก่อนที่ร่างหนากระแทกกระทั้งลงไปครั้งเดียวโดยไม่แคร์ว่าแบคฮยอนจะเจ็บเพียงใด
แต่พอครั้งนี้ประณีประนอมขึ้นมาหน่อย พอจะเรียนรู้คำว่า ช้าๆ กับเขาบ้าง
“อ่ะ อ๊ะ อ่ะ ชะ ชาน ฮึก อ่ะ”
เสียงครางแทรกแทนเสียงสะอื้นเมื่อร่างสูงเริ่มกระแทกร่างกายของตัวเองทำร้ายแบคฮยอนด้วยความสาสมใจในความต้องการตน
โน้มตัวลงกอดร่างเล็กแล้วเอาอกแกร่งซับน้ำตาหยดน้อยแทนคำปลอบโยนแสนหวาน
จูบซับหน้าผากและกดจูบริมฝีปากนุ่มนิ่มของแบคฮยอนเพื่อช่วยเรียกความสนใจจากความเจ็บ
ขณะที่ตัวเองก็พยายามแทรกแกนกายเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม และขยับซอยถี่เพื่อความลื่นไหลของถ้วงท่าและรีลาเร้าร้อน
“แบคฮยอน ... อื้ม ...
มันตอดมาดเลยรู้ไหม ฉันชอบจัง”
เพราะรู้ว่าแบคชอบให้ตัวเองยิ้มและดีใจ
คำพูดว่าดีใจจึงเป็นคำปลอบโยนที่ดีที่สุดสำหรับแบคฮยอนตอนนี้
ร่างเล็กเหมือนจะยิ้มให้กับชานยอล
แต่ความเจ็บที่มีมากมายเหลือเกินก็ทำให้รอยยิ้มบิดเบี้ยวไป
มือเล็กเปลี่ยนจากกำผ้าปูที่นอนมากอดร่างกายแกร่งไว้ ระบายลงกับแผ่นหลังกว้างแทนผ้าที่นอนผืนเดิม
จิกเล็บระบายความเจ็บไร้ซึ่งความเสียวที่ยังไม่อาจรู้สึกได้ในตอนนี้
พยายามมองหน้าชานยอลด้วยสายตาตัวเองเพื่อให้เห็นรอยยิ้มที่งดงามของชานยอลผู้เป็นที่รัก
... รักชานยอลมากกว่าใครที่เคยรู้จัก และจะรักชานยอลคนเดียวตลอดไป
อึก !
“อ่ะ”
แบคฮยอนร้องออกมาทันทีที่ร่างสูงเบียดกายเข้ามิดลำ
แขนเล็กเริ่มอ่อนล้า และไร้เรี่ยวแรงไปตามเรียวขา ความเจ็บปวดเริ่มเปลี่ยนอาการชา
แต่ก็ยังติดขมิบแท่งเนื้อร้อนนั้นอย่างหน้าไม่อาย
“อ่าส์ ... สุดยอดจริงๆ”
ชานยอลครางออกมาด้วยความพอใจ ค้างสะโพกไว้เช่นนั้นซักพักแล้วจึงออกแรงขยับอีกครั้ง
ตอนนี้ไม่รัดแน่นเหมือนตอนแรกแล้ว ขยับเข้าออกสะดวกขึ้นและลื่นกว่าเล็กน้อย
แบคฮยอนยิ้มทั้งน้ำตา
รู้สึดีใจที่ทำให้ชานยอลมีความสุขแม้ว่าตัวเองจะเจ็บซักเพียงใด
ลำพังแค่จิกเล็บกับเนื้อหนังชานยอลไม่ได้ช่วยระบายความเจ็บเลย แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยตัวเองคือความสุขของชานยอล
“ฉันจะไม่ทนอีกแล้วนะแบคฮยอน ทนเจ็บอีกนิด ฉันจะคั่งค้างนาน”
ชานยอลไม่รอให้แบคฮยอนอนุญาต
กระชับท่านั่งตัวเองใหม่แล้วกดขาเรียวแบคฮยอนออกจนถนัด
มองดูแกนกายตัวเองผลุบเข้าผลุบออกจากช่องทางนั้น จากช้าๆก็เริ่มเร็วขึ้น
“อ่ะ อ๊ะ อ่ะ”
“อ่ะ อื้มมมม ซี้ดดดดด”
เสียงครางของทั้งสองคนตีรวนในห้องรักแห่งนี้
ชานยอลชอบที่แบคฮยอนครางออกมาโดยที่ไม่มีเสียงเสียงสะอื้น
ซึ่งน้อยนักเสียงครางจะกลบไว้ได้ กับความเจ็บปวดที่ชานยอลไม่มีวันเข้าใจ
และไม่มีวันเข้าใจแน่นอน
“อีกนิด ... อีกนิดนะคนดี”
ชานยอลกลั้นใจที่สุด
กระแทกกระทั้นสะโพกแกร่งเข้าออกด้วยความเร็วและรัวจนรู้สึกปวดหนึบจากท้องน้อย
ความแข็งและความใหญ่กำลังขยายออกอีกเมื่อของเหลวเคลื่อนที่จุกปลาย
“อ่ะ อะ อ่าส์ ...”
ในที่สุดความต้องการก็หลั่งไหลออกมาเต็มช่องน้อยๆนั้น ร่างเล็กนอนหอบอยู่กับที่
เช่นเดียวกับร่างสูงที่ยังค้างอยู่เช่นนั้นเพราะความเหนื่อย
ไม่นานชานยอลก็ถอดแกนกายตัวเองออก แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเล็กไว้
ส่วนตัวเองนั้นลงจากเตียง หยิบอันเดอแวร์มาสวมใส่ก่อนจะก้าวขึ้นเตียงเพื่อพักผ่อน
“ชานยอล ~” เสียงเล็กพูดน้ำเสียงติดอ้อน
ชานยอลขยับตัวเข้าหาแบคฮยอนอีกนิดพร้อมกับมือที่สอดเข้าใต้ลำคอและดันหมอนออกเพื่อให้ศีรษะเล็กหนุนแขนเขาแทน
“แบคเจ็บ ฮึก ... แบคเจ็บ”
ร่างเล็กสะอื้นบอกพร้อมกับซุกหน้าเข้าหาอกแกร่ง
“โอ๋ๆ ... ไม่ร้องนะ นอนหลับเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หาย”
ชานยอลพูดปลอบและกดจูบที่ขมับ
ดวงตากลมรีหลับลงในตอนนั้นพร้อมกับอ้อมกอดปลอบใจที่ชานยอลมอบให้
เป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นยิ่งกว่าผ้านวมและปลอดภัยยิ่งกว่าโล่กันกระสุน
แบคฮยอนชอบที่ชานยอลจูบ
แบคฮยอนชอบที่ชานยอลกอด
ชานยอลกอดแบคบ่อยๆนะ จูบแบคก่อนนอนด้วย
นั่นคือสิ่งที่แบคฮยอนพูดในฝัน ....
และทั้งคู่ก็ผ่านราตรีนี้ไปพร้อมกัน
..............
ไม่ต้องถามหา NC ครั้งแรก ไม่ได้แต่งค่ะ แต่เขาเคยได้กันแล้วตั้งแต่บทที่หนึ่ง
ไม่ได้แต่ง NC มาเดือนล่ะ เบาๆเนาะ : )
อย่าลืมกลับไปเม้น และแท๊ก #ficcopy ด้วยนะคะ
