Ep.1 ร ะ ห ว่ า ง เ ร า Chapter 8

โปรดอ่านอย่างมีความหื่น ! 

เสพสมอย่างมีสติ 5555555555555

“พะ พี่ .. อื้ออออ อื้มมมมมม”

ริมฝีปากเล็กถูกครอบงำทันทีไม่ให้เอ่ยคำใดได้ .. จงอินทั้งจูบ ทั้งดูดดึงริมฝาปากเล็กอย่างร้อนแรง ถึงแม้อีกฝ่ายจะปฏิเสธและไม่ให้ความร่วมมือก็ตาม

อึก

ร่างบางทั้งร่างถูกทิ้งลงบนเตียงนุ่มอย่างแรง ตามด้วยร่างที่หนากว่าล้มลงทับด้วยความรวดเร็ว สองมือหนารวบมือเล็กที่พยายามผลักร่างตนออกไป ไว้เหนือหัว แล้วกดจูบทั่วลำคอขาวอย่างไม่ขออนุญาต

“ปะ ปะ ปล่อย”

ร่างเล็กพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการนี้ หากแต่เขาไม่สามารถขยับได้เลย ... ร่างหนาขึ้นค่อมเขาไว้ ใช้สองขาแกร่งครอบลำตัวและช่วงล่างไว้อย่างจุด

“ทำไมหละคยองซู นี่กับผัวนะ ทำไมต้องปล่อย”

บอกไม่ถูกเลยว่าตอนนี้จงอินอยู่ในอารมณ์ไหน สายตานั้นดูเศร้าหมอง หากแต่รอยยิ้มมุมปากนั้นดูร้ายกาจเสียยิ่งกว่าอะไร

“พะ พี่ ... อื้มมมมมมม อื้ออออออออออออ”

ริมฝีปากหนาประกบกับริมฝีปากเล็กทันทีไม่ให้ตั้งตัว ดวงตาของคยองซูเบิกกว้างด้วยความตกใจ ร่างกายเริ่มสั่นเทาเพราะรับรู้ถึงความรุนแรงที่มีมากขึ้นเรื่อย ๆ จนไม่เหมือนพี่จงอินก่อนหน้านี้

จงอินปล่อยมือจากมือเล็กของคยองซูไว้ เปลี่ยนมาจับท้ายทอยให้ดันขึ้นรับสัมผัสจูบที่เร่าร้อนจากริมฝีปากตน พร้อมกับใช้มืออีกข้างบีบกรามเล็กอย่างแรง หวังเพื่อให้ปากเล็กที่ปิดสนิทเผลอออกรับสัมผัสของจูบนี้ แต่ดูเหมือนปากเล็กจะดื้อต่อเขานัก เพราะริมฝีปากยังคงเม้มเข้าหากันแน่น จนความอดทนเริ่มหายไป

พลัวะ

ฝามือหนาเหวี่ยงตามแรงอารมณ์ปะทะกับใบหน้าสวยของคยองซูจนต้องหันตามแรงตบ !

กลิ่นคาวเลือดตรงมุมปากไหลออกมาซิบ ๆ อย่างน่าสมเพช ... ในโชคชะตาของตัวเอง

“หึหึ”

จงอินมองภาพตรงหน้าด้วยความสะใจ แสยะยิ้มร้าย ในผลงานของตน ... มือหนาจับใบหน้าของคยองซูหันมาอีกครั้ง ก็พบกับหยดน้ำตามากมายที่หลั่งไหลออกมาดวงตาเล็กของคนใต้ร่าง

“ร้องไห้ทำไม แค่นี้ร้องไห้หรอ ทีมะกี้ขอกูให้ปล่อยมึงไป อยากไปหานักหรอ ผัวใหม่มึงหนะ”

จงอินตะโกนใส่หน้าร่างบางตรงหน้าไม่ยั้ง พร้อมกับมือหนาที่บีบเค้นกรามเล็กจนแทบหักคามือ ... ปากที่เจ็บจากการโดนตบเมื่อครู่ เผลอออกเล็กน้อย เป็นโอกาสที่จงอินจะได้รุกล้ำ

ร่างสูงโน้มศีรษะลงต่ำ ดูดดื่มความหวานหยาดเยิ้มในริมฝีปากของคยองซู ... กลิ่นคาวเลือดตรงหน้ายิ่งปลุกเร้าสันดานดิบออกมาอย่างไม่ขาดช่วง ... เล่นกับใครไม่เล่นนะ !

“โอ๊ย ! ”

คยองซูร้องลั่นทันทีเมื่อฟันแหลมคมของจงอินฝังลึกลงบนคอขาวอย่างไม่เกรงใจ ดูดกลืนความขาวผุดผ่องจนกลายเป็นรอยแดงจ้ำ ไปทั่วบริเวณ

“ไม่ต้องมาสำออย แค่นี้ไม่ตาย !”

จงอินยันตัวเองขึ้นในท่านั่ง จัดการถอดเสื้อทั้งของตัวเองและคนใต้ร่างออกทันที ... เพียงแค่ได้เห็นอกเล็กกระเพื่อมขึ้นเล็ก พร้อมกับยอดอกสีสวยที่ล่อตาล่าใจอย่างทนไม่ไหว

“อื้มมม”

ริมฝีปากร้อนครอบครองยอดอกสีสวย ทั้งเม้ม ทั้งดูด ทั้งดึง และขบกัด โดยไม่สนว่าอีกคนจะเจ็บ และทรมานเพียงใด... หนำซ้ำร่างกายที่เจ็บหนักหนา กลับทรยศด้วยอารมณ์อึดอัดที่เข้ามาแทนที

ยอดอกสีสวยแข็งขืนขึ้นในริมฝีปากหนาอย่างไม่น่าให้อภัย อยากจะกลั้นใจตายไปซะตรงนี้ ทำไมทุกอย่างมันถึงได้เลวร้ายไปหมด

“หึ ! ปฏิเสธกู ทั้งที่มึงก็มีความต้องการนะ”

จงอินแสยะยิ้มอีกครั้ง เมื่อฝ่ามือหนากุมแกนกลางของร่างเล็กไว้แล้วเต็มมือ ผ่านกางเกงตัวบาง

“ปะ ปล่อย”

 คยองซูยังคงปฏิเสธความรู้สึกนี้ พยายามขยับตัวหนี จากร่างนี้ให้ห่าง แต่ก็ถูกดึงกลับมาอยู่ดี เขาไม่สามารถหนีไปได้ หนีไปไหนไม่ได้จริง ๆ

“จะให้ปล่อยได้ยังไงหละเมียจ๋า ... ก็มาทำต่อให้มันเสร็จซะสิ”

“มะ มะ ไม่ ...”

คยองซูส่ายหน้าปฏิเสธทันทีที่ได้ยินจงอินพูดแบบนั้น ทำไมอยู่ ๆ เขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาในใจอย่างไม่มีสาเหตุ ทั้ง ๆ ที่มีอะไรกันแทบทุกคืน แต่ทำไมคราวนี้ เขาถึงไม่ต้องการ ...

“มึงกล้าปฏิเสธกูหรอ ? มึงกล้าหรอ ?”

จงอินทั้งพูดทั้งบีบเค้นสะโพกมนอย่างรุนแรง พร้อมกับที่มืออีกข้างดึงกางเกงตัวบาง และกางเกงในออกพร้อมกัน

“อ่ะ อ่าส์”

เสียงครางหวานหูดังขึ้นทันทีที่มือหนาสัมผัสกับแกนกายร้อนรน คยองซูยังคงปฏิเสธความรู้สึก พยายามดิ้นให้หลุด แต่ก็ไว้ผลเหมือนเดิม เพราะยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ

“มึงเลิกดิ้นได้แล้ว ... ร่างกายมึงเป็นของกูตั้งแต่วันแรกที่กูได้มึงอยู่ทะเล ฉะนั้น อย่าดิ้น !!!”

สิ้นเสียงพูดของจงอินร่างที่ดิ้นรนก็นิ่งสนิททันที ... ดวงที่พล่าเบลอจ้องมองมายังร่างสูงตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ... ทำไมไม่ถะนุถนอมร่างกายนี้บ้าง ...

“ถ้า .. ฮึก .. ถ้ามันเป็น ขะ ของ พี่จงอิน ... แล้วทำไม ... ทำไมพี่ไม่ถะนุถนอมมันบ้าง ?”

คยองซูพูดด้วยอารมณ์น้อยใจเป็นที่สุด ร่างกายที่เขาหวงแหน กลับกลายมาเป็นของบำเรอรักอย่างไร้ค่า กับคนไร้หัวใจ ... นี่เขาเผลอใจรักคน ๆ นี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

มันคงนานพอที่หัวใจดวงนี้ถอนตัวไม่ขึ้นแล้วสินะ

“อ่ะ อ่ะ อึ่ก ... เจ็บ !!!!”

คยองซูกัดฟันกรอดจนได้ยินเสียงเสียดสีกัน น้ำใส ๆ ไหลออกจากตาอีกครั้ง เมื่อความเจ็บปวดจาดช่องทางด้านโดนรุกลามอย่างไม่มีการเปิดทาง

“มึงก็ยังตอดรับกูเหมือนเดิมนั่นแหละ คยองซู”

น้ำเสียงพอใจทันทีเมื่อแกนกายของตนสอดเข้าช่องทางรักรวดเดียวมิด โดยไม่ได้เบิกทางใด ๆ ทั้งสิ้น ยิ่งเมื่อเริ่มขยับ ความรัดแน่นก็ยิ่งตอดรัด บำเร่อความต้องการของเขาจนหยุดไม่ได้

“ซี้ด... ”

ยิ่งขยับก็ยิ่งต้องการมากขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายควบคุมแทบไม่อยู่ กระแทกเข้าออกไม่ยั้งตามแรงอารมทณ์รักของตน

“อ๊า...อื้มมมมม อื้ออออ”

สะโพกหนากระแทกกระทั้นเข้าออกเร็วขึ้น จนคนใต้ร่างแทบหายใจไม่ทัน เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นทั่วรูขุมขน ทั้ง ๆ ที่อุณหภูมิของห้องเย็นเฉียบ

“อืออออ อ๊า .... อ๊ะ อ๊ะ .. อ๊า ... ”

เสียงทุ้มครางต่ำในลำคออย่างพอใจ ขยับสะโพกเข้าออกอย่างรุนแรงและดุดัน นี่ถ้าคนใต้ร่างยินยอมไปด้วย คงจะเป็นเซ็กส์ที่เร้าร้อน และความสุขที่สุด

“จะไม่ไหวแล้วนะ”

จงอินหลับตาพริ้มขยับแกนกายเข้าออกเร็วขึ้น เร็วขึ้น และเร็วขึ้น เช่นเดียวกับช่องทางรักขมิบตอดรัดถี่ยิบ เป็นสัญญาณว่าต้องการปลดปล่อยเหมือนกัน

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า..... !!! ”

น้ำรักสีขาวขุ่นทะลักเต็มหน้าท้องหนา ในขณะที่ร่างสูงก็ปลดปลดน้ำแห่งกามอารมณ์เข้าเต็มช่องทางรักข้างหลังเช่นกัน

จงอินถอนแกนกายออกมาช้า ๆ หายใจด้วยความหอบถี่ มองร่างที่นอนนิ่ง ก่อนก้มลงไปทับ แล้วใช้มือหนาบีบกรามเล็กให้หันหน้าขึ้นมามองตนเองอีกครั้ง

“มึงจำไว้นะ ... ร่างกายของมึงเป็นของกู

อย่าริเอามันไปให้ใคร ... อย่าออกไปจากที่นี่ถ้ากูไม่ไล่

และอย่าทำตัวน่ารำคาญ ... เพราะมึงเป็น เมียกู !!!”

ช่วยเม้น และ แท๊ก #ฟิคโกง ด้วยนะคะ

กำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยังดี ^ ^

ขอบคุณที่อ่านฟิคเรื่องนี้นะคะ ขอบคุณจริง : ) 

กลับไปเม้นเลย !! คลิก