NC Ep.1 บทที่ 4
เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นบนใบหน้าของจงอิน
ไหลย้อยลงมาจนถึงแก้ม เขาใช้แขนแกรงของเขา เช็ดมันออกอย่างรวดเร็ว
เลื่อนผ้าลงต่ำเรื่อย ๆ จนถึง ... ขอบกางเกง
จงอินกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ หายใจถี่ ๆ พอ ๆ
กับการกระตุกของก้อนเนื้อใต้กางเกงของเขา ...
ความอดทนหมดลงทันที
เมื่อมือแสนซนของเขาเปิดผ้าห่มออกจนหมด ... ขาขาว ๆ ที่อยู่ใต้กางเกงขาสั้น
และอะไรที่ชวนให้มือ สัมผัส ...
อูวววววววววววววววววว
ความเสียวระดับสิบที่คยองซูได้รับ
ผ่านปลายนิ้วที่ลูบไล้ทั่วต้นขาของตน ... เพียงแค่ ....
ต้องเก็บอาการ !!!!
จงอินมองขาเรียวขาวนั้นอย่าอดใจไม่ไหว
วามอดทนที่ฝืตัวเองมา แตกกระจาย หายไปกับอากาศบริเวณนั้น ...
ซักนิดเถอะนะ คยองซู
จงอินยืนขึ้นข้างเตียง ปลดหัวเข็มขัด
ถอดกางเกงลงกองกับพื้นอย่างใยดี สายตาจ้องมองไปยังใบหน้าที่หลับสนิท
หายใจเข้าออกช้า ๆ อย่างที่คนป่วยเป็น ...
มือข้างซ้ายของจงอิน กอบกำเนื้อส่วนเกินที่แข็งจนเหมือนหิน
... ขยับเข้าออก พร้อมกับใช้สายตามองไปทั่วร่างของคนบนเตียง ...
ผ้าห่มผืนหนาถูกเปิดออกให้กว้างกว่าเดิม
จนไม่ปกปิดสิ่งใดบนร่างกายคยองซูเลย จะมีเพียงก็แต่ร่างอันกำยำ ที่ขึ้นค่อยยองซูแล้ว
เรียบร้อย ...
ถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่มีอะไรกัน ...
แต่นี่ก็ถือว่าเป็นครั้งแรก ที่เขาจะได้ทำอะไรแบบนี้
ด้วยที่อีกคนแทบจะไม่มีวามรู้สึก ... หรือถึงจะมี ก็คงแสดงออกได้ไม่มาก เนื่องจากพิษไข้
!
ขึ้นมาแล้วสินะ ...
พี่จงอินไม่เห็นใจกันเลย
จงอินก้มลงจูบกับปากบาง
ที่เผยอออกนิดหน่อย เพื่อช่วยหัวใจ และนั่นก็ยิ่งง่ายแกการกลืนกิน ...
จนอินจูบวนไปมาอย่างทะนุถนอม ... ถึงแม้ว่าในใจอยากจะรุนแรงซะเหลือเกิน ...
อยากจะจูบตอบเหลือเกิน ...
แต่ต้องนิ่งไว้ .. เอะ ! มันต้องมีขัดบ้างสิ
คยองซูพยายามห้ามรสจูบนั้น
เบนหน้าหนี อย่างรำคาญใจ แต่ก็ยังไม่ลืมตา หรือมีท่าทีว่าจะตื่น ...
สงสัยจะรุนแรงไป
...
จงอินถอนจูบจากปากที่หวานฉ่ำ
เลียรอบปากตัวเองกลืนกินความหวานจนหมดเกลี้ยง ... แล้วเริ่มจัดการให้เสร็จซักที
การห้ามใจตัวเองช่างทรมานเหลือเกิน
... พี่จงอิน
จงอินมองต่ำลงมา
และจัดการถอดกางเกงขาสั้นของอีกคนทันที ... แกนกลางของคนป่วยดูเหมือนที่แข็งขืนขึ้นมาเล็กน้อย
... คงเป็นเพราะแรงกระตุ้นที่เขาคงจะรุนแรงเกินไป ..
จงอินไม่สนใจแม้แต่จะสัมผัสมัน
! จับขาของคยองซูขึ้น
จนหัวใจแนบติดกับหน้าท้อง ... จ้องมองช่องทางรักที่ชวนให้สำรวจ ...
ถึงจะเคยสำรวจมาหลายครั้ง
แต่ก็ยังไม่ลดความน่าสนใจ ลงไปซักที จงอินยิ้มมุมปาก ...
ใช้มือซ้ายประคองแกนกายของตน กดลงต่ำในระดับที่จ่อปากทาง ...
ใส่เข้ามาสิพี่จงอิน ...
เข้ามาสำรวจเร็ว ๆ สิ
จงอินดันร่างกายเข้าชิดกับสะโพกมนอย่างรุนแรง
ชนิดที่บอกได้เลยว่า ครั้งเดียวมิด !
“โอ๊ย ... พะ พะ
พี่จงอิน ...”
เสียงแหบพร่า
พร้อมกับดวงตาที่ลืมขึ้นเพียงเล็กน้อย ... เรียกให้จงอินหันไปมอง
เจ้าตัวก้มลงจุมพิตที่หน้าผาก ... แล้วกระซิบเบา ๆ ที่ข้างใบหู
“ขอโทษนะคนดี ...
แต่พี่หยุดไม่ได้จริง ๆ”
คยองซูเหมือนจะพูดอะไร
แต่มันแหบพร่าจนอีกคนฟังไม่ชัด ... แต่ถ้ามัวชัดช้ากว่านี้ ร่างกายที่บอบบาง
คงจะต้องทรมานนานกว่านี้อีกแน่ ๆ
จงอินลุกขึ้น ...
มองใบหน้าที่หลับตาพริ้ม แต่คิ้วสองข้างกลับขมวดเข้าหากัน ... จงอินอยากจะห้ามใจ
กลัวน้องจะเจ็บ หรือทรมานไปมากกว่านี้ ... อยากจะถอดออก แล้วปล่อยให้น้องนอนสบาย ๆ .
ไม่ !
จงอินทำไม่ได้ !!
สะโพกหนาเริ่มขยับเข้าออก
อย่างใจคิด .. พยายามจะทำให้เบาที่สุด แต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดี
อ่าส์ ...... ซี้ดดดดดดด
เสียงซี้ดปากดังลอดตามไรฟันของจงอิน
... ยิ่งเมือขยับแรงเท่าไหร่ ร่างกายยิ่งบอกให้ แรงอีก แรงอีก !!
ฉันทำอะไรไม่ได้
นอกจากกำผ้าปูที่นอนแน่ แลละบิดไปมารับสัมผัส !
อยากจะร้องครางออกมาด้วยความเสียว
... แต่ทำได้เพียงครางซี้ดในใจ ...
อ่ะ อ่ะ อ๊ะ อ๊าาาาาาา
ร่างกายตอบสนองไวอยู่แล้ว
ขยับเช้าออกเพียงไม่นาน สิ่งที่อึดอัดอยู่ ก็พุ่งทะลักออกมาอย่างไม่เกรงใจเจ้าของ
...
จงอินถอนหายใจออกอย่างช้า
ๆ
รู้สึกสบายตัวเป็นบ้าเลย
ค่อย ๆ
ยันตัวเองให้ลุกขึ้น ... หยิบกางเกงมาสวมให้คยองซูเช่นเดิม ตามด้วยของตัวเอง ...
เดินไปหยิบยาแก้ไข้มา 2 เม็ด เอาเข้าปากตัวเอง และกลืนน้ำตาม ...
กันการติดไข้จากคยองซู
แล้วพาตัวเองมานอนบนเตียง
ข้างคยองซู ทันที ...
ไม่นานเกินความทรมาน
... จงอินก็หลับเพราะความเหนื่อย เสียงกรนคร้อกฟรี้ ! บ่งบอกได้ชัดว่าคงหลับสนิทแล้วจริง
ๆ
คยองซู
นอนตะแคงหันเข้าหาจงอิน สะกิดเบา ๆ แต่ไร้การโต้ตอบ ... คงจะหลับแล้วจริง ๆ
คยองซูถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
หลังจากที่นอนเกร็งมานานเกิน 15 นาที ... ยิ่งความปวดหนึบจากบริเวณน้องรัก
ยิ่งชวนให้ตัวเอง กระสับกระส่าย
ลุกขึ้นได้ก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
....
กลับไปเม้นเลยแกร !! กดๆๆๆ
อย่าลืม #ฟิคโกง
