วันเสาร์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2556

Write Love (Chapter 10) NC HunHan

ต่อ ๆ NC !!! Chapter 10 นะ 

Sehun (talk)

                ฮือ ........... อืม ............ อือออ.............


                ไม่ ..... . ไม่ไหว..... ไม่ไหวแล้ววววววว



ความรู้สึกแบบนี้  ....



ความต้องการแบบนี้ ..........



อ๊าาาาาาาาาาา...................




                กลิ่นกายที่ยั่วยวนเช่นนี้ ............


                ใบหน้าที่สวยงามเช่นนี้......................

อ๊า..............................................................


                ร่างกายที่บอบบาง.........................................



                เนื้อตัวที่น่าค้นหา ..................................................



                สิ่งที่ร่างกายต้องการ ...................................................




                เสียงหัวใจที่เต้นรัว ...................................... ตึก ตึก .............




                ไม่ .... ไม่ไหวแล้ววววววววววววว  ลู่ฮาน !!!!!!!

                “อย่านะ” ลู่หานกำมือผมแน่นทันที ที่ผมเริ่มปลดกระดุมเม็ดบนสุด

                “ขอฉันเถอะนะ ฉันไม่ไหวแล้ว ร่างกายเธอ มันช่างหอมหวาน จนห้ามใจไม่อยู่จริงๆ”

                “แต่ แต่ แต่ฉันไม่เคย” ลู่ฮานดูหวาดกลัว

                “ไม่เป็นไร เพราะเธอไม่ได้ทำอะไรหรอก” ผมยิ้มเจ้าเล่ แล้วซุกหน้าลงที่ซอกคอของลู่หานทันที ใช้ลิ้นไล้เลียไปทั่ว อ่าส์ มันช่างหวานอะไรเช่นนี้

                “อ่าส์” ลุ่หานยังไม่ยอมปล่อยเสียงออกมา ปล่อยออกมาเถอะ ถ้าเก็บไว้มันจะอึดอัด

                ผมไล่เลียจากซอกคอลงมาถึงเนินออก ลู่หานใช้มือหนึ่งปิดปากตัวเองไว้ จะปิดไว้ทำไม

                “ปล่อยออกมาเลย มันอึดอัดป่าว ๆ อีกอย่าง ฉันอยากได้ยิน” ผมจับมือของลู่หานที่ปิดปากออก เขาดูพูดง่ายจัง ทำตามทุกอย่างเลย

                กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดไปเรียบร้อย ผมรีบดึงเสื้อของลู่ฮานออกทันที

                ว้าวววว 

                ร่างกายนี้ช่างสวยงามจริงๆ ยอดอกสีอ่อน ชวนให้ดูดดื่ม ผิวที่ขาวสะอาด

“ฉันขอเถอะนะลู่หาน เป็นของฉันนะ” ผมก้มลงไปกระซิปข้างหูของลู่หาน เขาหน้าแดงเหมือนลูกมะเขือเทศ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร

                “ถ้าไม่ตอบ ฉันขอเลยแล้วกันนะ”

                จบคำพูดผมก็เล้าโลมอีกคนทันที ปากและลิ้นที่กำลังดูดื่มยอดอกข้างซ้าย มือข้างหนึ่งเค้าครึงหน้าอกอีกข้าง เรียกความเสียวซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย

                อีกไม่กี่นาที ร่างกายนี้ก็จะเป็นของฉัน เป็นของฉันคนเดียว

                ซี๊ดดดด อ่าส์..........

                ลู่ฮานเริ่มมีอารมณ์ร่วมแล้ว

                ผมผลักออกจากร่างของลู่หาน แล้วถอดเข็มขัดของลู่หานออก


ตามด้วยกางเกงตัวนอก

และตัวใน.....

ผมใช้มือของตัวเองจับส่วนนั้นของลู่หาน ที่ตอนนี้มันเริ่มขยายใหญ่ขึ้น ทั้งแข็ง และตั้งโด่ พร้อมจะปลดปล่อย

“อ่าส์ เสียว ...” ลู่หานมองการกระทำของทำของผม และหลับตาพริ้ม กับความใคร่

“ฉันจะทำให้เธอมีความสุขนะ” ว่าแล้วผมก็ประกบจูบกับลู่หานอย่างดูดดื่ม พร้อมกับความร่วมมืออย่างดีของลู่หาน เขาไม่ปฏิเศษความต้องการของผม และจูบตอบอย่างดูดดื่ม

มือที่ทำหน้าที่รูดขึ้น ลง บริเวณนั้นของลู่หาน ยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างตั้งใจ

มือของลู่หานที่ขย้ำอกผม เผยความเสียวซ่านจากความยับของเสื้อ และแรงจูบที่เร้าร้อน เกินบรรยาย

คงพร้อมแล้วสินะ

ผมเลิกการกระทำทุกอย่าง และจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองทันที

“ไม่ต้องกลัวนะ” ผมบอกลู่หานให้เตรียมพร้อม

สัมผัสแผ่วเบาบริเวณช่องทางรัก ทำเอาคนถูกสัมผัสกระตุกด้วยความเสียวซ่าน บริเวณนั้นมันช่างดูคับแคม และน่าค้นหาจริง ๆ คงจะยังไม่เคยมีใครสำรวจมาก่อนสินะ

ผมใช้นิ้วชี้จ่อที่บริเวณนั้นอีกครั้ง และเริ่มทะลวงมันเข้าไป

“อือ...เจ็บ” ลู่ฮานส่งเสียงประท้วง และจิกมือที่แขนผมอย่างแรง

“ซักพักเดี๋ยวก็ชินนะ” ผมก้มมาประกบจูบที่หน้าผากของลู่ฮาน

และเริ่มขยับนิ้วชี้เข้า ออก เป็นจังหวะ เพื่อเปิดช่องทางรักให้ขยายขึ้น

“อ่ะ .... อ่ะ .... อ่ะ....”

เมื่อรู้สึกได้ว่ามันเริ่มจะขยับง่ายขึ้น เลยตัดสินใจเอานิ้วกลางแทรกเข้ามาอีกที คราวนี้ลู่ฮานไม่ได้ร้องเหมือนครั้งแรก แต่กลับทำหน้าเคลิ้มกับการกระทำนี้ มันช่างน่าฟัดจริงๆ

“ฉันจะเอาเข้าไปแล้วนะ”

ผมใช้มือข้างหนึ่งคล้องขาลู่หานขึ้นมาพาดที่แขน และอีกข้างจับกุมแท่งของตัวเอง เพื่อเข้าสำรวจทางรัก ที่ตอนนี้จ่ออยู่แล้ว

ผมเริ่มยัดเข้าไปที่ละนิด ทีละนิด

“โอ๊ย... ฮือ..... เจ็บจัง ฮือ................ T T

ลู่ฮานเริ่มดิ้น หลับตาพริ้ม และมีน้ำตาออกมา ผมใช้เวลานี้ กดแท่งของผมเข้าไปจนมิด

“ปล่อย ปล่อยฉัน เอามันออกไป ฉัน .... ฉันเจ็บ .... ฮือออออ” ลู่หานร้องด้วยความเจ็บคูณ 10 เท่า

ลู่ฮานเริ่มมีน้ำตา ผมเริ่มสงสารแต่มาถึงขนาดนี้แล้วจะหยุดก็ไม่ได้ คงต้องเล่นต่อสินะ

“โอ๋ ๆ หยุดร้องนะคนดี มันเข้าไปสุดแล้ว อย่าดิ้นนะ มันจะหลุด” ผมจับให้ลู่ฮานหยุดดิ้น และก้มลงมากระซิบ ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน พร้อมกับจูบซับน้ำตาออก ลู่ฮานค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาสบตากับผมอย่างไร้เดียงสา ทำเอาผมต้องประกบจูบอีกที

“ฉันจะเริ่มขยับแล้วนะ ไม่นานก็จะชิน”

พูดจบผมก็เริ่มขยับส่วนนั้นเข้าออก อย่างช้า ๆ และเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

“อ่ะ... อ่ะ ... อ่ะ ... อืมมม” ลู่อานหลับตาพริม และเริ่มขยับสะโพกตามจังหวะเข้าออกของผม

“อ่ะ อ่ะ ซะ .. ซะ ...เซฮุน .. อ่า ...” ลูฮานเรียกชื่ออย่างติด ๆ ขัด ๆ

“ว่าไง ... หืม ??? ”

“อ่ะ .. อ่ะ ฉัน ฉันรู้สึก อ่ะ อ่ะ .. ดีจัง ...”  ลู่ฮานเผยรอยยิ้มที่ทำให้ผมแทบจะก้มลงไปกัดซะให้ได้

แต่ผมเลือกที่จะขยับส่วนนั้นให้เร็วขึ้น แรงขึ้น และลึกกว่าเดิม เรียกความเสียวซ่านเพิ่มขึ้นมาอีกไม่ใช่แค่นายคนเดียวนะที่รู้สึกดี ฉันเองก็จะไม่ไหมแล้ว

“อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ ..... อ่ะ..อ่าส์” และส่งเสียงออกมาพร้อมกันทั้งคุ่

“ซะ ซะ เซฮุน อ่าส์ ฉัน ฉัน อึดอัด” ลู่ฮานลืมตาขึ้นมา และเริ่มกระวนกระวาย อ๋อ ! เข้าใจแล้ว

ผมใช้มือที่ว่างมาสนใจส่วนนั้นของลู่ฮานอีกครั้ง ที่ตอนนี้มีน้ำใส ๆ เยิ้มอยู่เต็มไปหมด ทำการรูดขึ้น รูดลงอย่าเบามือ พร้อมๆกับจังหวะเข้าออก ของช่องทางรัก

“อ่าส์ ... เสียว ... มันเสียวไปทั้งตัวเลย” ลู่ฮานพูดงึมงำ

“ฉันจะไม่ไหวแล้วว ซี๊ดดดดดดดดดดดด”

“งั้นปล่อยพร้อมกันนะ”

ผมเร่งความเร็วขึ้นอีก เท่าตัว เพื่อการปลดปล่อย มีแสนมีความสุขของเราทั้งคุ่

“อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่ะ อ่าส์................................................”

น้ำขาวขุ่นพุ่งออกมาจนเลอะมือของผมไปหมด เช่นเดียวกับช่องทางรัก ที่มีน้ำขาวขุ่น ๆ ไหลทะลักออกมาเช่นกัน ผมล้มตัวนอนข้าง ๆ ลู่ฮาน และกอดรัดเขาเอาไว้จนแนบแน่น

“ลู่ฮานเป็นของฉันแล้วนะ” ผมกระซิบอย่างแผ่วเบา

“อือ..” ดูเหมือนลู่ฮานจะเพลียมาก ตอบกลับมาแค่เสียงในลำคอ และซุกหน้าเข้าอกผมอย่างอ้อน ๆ 


“ฉันรักเธอนะลู่ฮาน สุดท้ายแล้ว ฉันก็โกหกใจตัวเองไม่ได้จริง ๆ บอกไม่ได้เลยว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ มันทำให้ฉันมีความสุขมาก ๆ นะ ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอ ฉันจะไม่มีวันทิ้งเธอ ฉันสัญญา”

เซฮุน พูดกับลู่ฮานเบา ๆโดยไม่รู้ตัวเลยว่าอีกคนได้ยินทั้งหมด ลู่ฮานเพลียมากจริง ๆ แต่ก็ยังไม่หลับสนิท ตอนนี้ภายในใจของลู่ฮานร้องไห้ด้วยความรู้สึกผิด เขาพึ่งจะมีอะไรกับคู่มั่นของเพื่อน แล้วแบบนี้เขาจะเรียกตัวเองว่าเพื่อนได้อีกงั้นหรอ

ถึงจะมีคำถามมากมายให้คิด ก็ต้องความอ่อนล้าของร่างกายอยู่ดี ลู่ฮานค่อย ๆ จมดิ่งลงสู่ห่วงนิทรา ภายใต้อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของเซฮุน เขาไม่สามารถปฎิเศษอ้อมกอดนี้ได้ และไม่สามารถหลีกหนีความรุ้สึกของตัวเองเช่นกัน
 

กลับไปเม้นด้วยนะเธอ :)